
Selam. Bende her zaman yanlız kalmaktan korkmuşumdur
.İnsana bir hayat arkadaşı şart bana göre.İnsana en yakın hayat arkadaşıdır.yanlızlık ALLAHA mahsuzdur.
Bazen bana hayatta yalnız kalma korkusu oluyor, acaba ailem ve sevdiklerim olmazsa ne yapabilirim, onları kaybedince ne olur ? Diye... Tek başıma kalsam yine hayata böyle göğüs gerebilirmiyim diye. Sonra kendime güvenmem ve güçlü olmam gerektiğini düşünerek eminim yapabilirim ve ben güçlü biriyim derim. İlerisini hep düşünürüm yani
Size de oluyor mu acaba?
Selam. Bende her zaman yanlız kalmaktan korkmuşumdur
.İnsana bir hayat arkadaşı şart bana göre.İnsana en yakın hayat arkadaşıdır.yanlızlık ALLAHA mahsuzdur.
Olmaz mı ?
Son bir haftadır kendi başıma halletmem gereken birsürü işle uğraştım.
O kadar alışmışım ki yanımda olmalarına kendimi kimsesiz , sahipsiz gibi hissettim.
Ah babam ne çok ihtiyacım var sanaSensizlik çok zor
allah başımızdan eksik etmesinbenim her anlamda en büyük yardımcım ailem
bir çok şeyi kendim yapmaya çalışıyorum yapamayacağım bişey olursa yardım istiyorum yaptığım her hareketi çok yakından takip ediyorlar ama ben istemeden müdahale etmiyorlar
bu bende kendime güveni arttırırken yanımda olmalarını bilmekte rahat hareket etmemi sağlıyor
yalnız kalacağımı hiç düşünmüyorum açıkcası
çünkü olumsuz duygular gelecekte mutlaka karşımıza çıkıyor allahım yardım edecektir diyorum her zaman
![]()
Sizler şanslısınız.özürlü olupta ailesinden ayrı yaşayanlar var.onlar için hayat daha zor.çalışmasalar açlık ve sefalet içinde yaşamaya mahkum olacaklar.o zaman özürsel anlamda acıları dahada artacak.ama inanıyorumki yürekteki yaşama arzusu kaybolmadıkça herşeyin üstesinden gelebilirler.ben başardım bunu.8 senelik bir mücadelenin sonunda dim dik ayakta kalmayı başardım.gerçi bir ayağımızı feda ettik.amaç kimseye muhtaç olmadan yaşamaktı.
beş senedir gurbetteyim. yalnnız yaşamaktayım. aile gibisi yoktur. cenab ı emvlam onlara uzun ömür versin. benden alsın onlara versin. yalnzılık kötü hamdolsun alıştım mubarek ramazan ayıda geliyor, tek gene iftar açmak hiç alışamadım
yalnzılık zor. çok şükür kendi işimi kendim görebiliyorum. dualrımda hep allah ım beni elden ayaktan düşürmeden kimseye muhtaç etmeden emaneti al diyorum. sürekli bu duamı ediyorum
Evet... Kendi ayaklarımın üzerinde durabillen bir insan olarak benim bile Ailemsiz Kalmak konusunda düşünüpte karamsarlığa kapıldığım olmuştur...
Arkadaşımızın dediği gibi İnsana bir hayat arkadaşı şart...
Ama birde şu var ki; Elbet bu olacak Her kes gelir ve gider kimin kimsiz kalacağı meçhul bu konuda aklıma bir söz geldi şu an kimin hatırlayamadım ama paylaşarak bitirmek isterim...
"KİMSESİZ HİÇ KİMSE YOK, HERKİMSENİN VAR KİMSESİ,
KİMSESİZ KALDIM, YETİŞ YAA KİMSESİZLER KİMSESİ..."
Hiç kimse kimsesiz kalmayacaktır inanıyorum... RABB Hep Bizimle... Bu yüzden Yanlız değiliz...
Dua ile...
engelliler bu korkudan kolay kolay kurtulamazlar sanırım ve akıllarında hiç çıkmıyor bu soru ve sorun
hele birde kendinibilmezlerde sık sık sorarlarsa engelliye bu densiz soruyu <<ANNEN ÖLÜRSE SİZ NE OLCENİZ gibi dangalak sorulara zırt pırt muhatab oluyorsa engelli o derdi artarda artar
Sizlere her konuda katılıyorum heleki yanlızlıkta tabi birde engelliyseniz ama engelinizin agırlıgına göre değişen bir durum oldugunu düşünüyorum kendi adıma ben yanlızlıgı çok seviyorum nedendir bilmem ama yanlız kalınca kendimi daha rahat daha bir başka güvende hissediyorum garip gelebilir ama bazen dünyada benden başka kimse olmasın istiyorum .ama şu bir gerçekki yanlızlık sadece yaradana mahsus birşey kimse yanlız kalmasın benden başka
![]()
bende bazen dünyada kimsenin olmadığı bi yerlerde olmak istiyorum.....işte o zaman çok güçlü olacam...öle hissediyorum işte![]()
"Yalnızlık Allah'a mahsus
Her canlı bir eş arar...
Taşın kalbi yok ammaaaaa
Onu da yosun sarar"
demiş bir bilmiş
Okula giderken Tv yi kapatmıyorum.Bu durum evsahibimin dikkatini çekmiş olacak ki sebebini sordu. " Evimde ses olsun be ablacım" dedim.Bana elektirk faturalarına gelecek olan zamlardan bahsettiAslında yalnız kalmıyorum.Yapacak işlerim oluyor.Gezecek yerlerim.Ağırlanacak misafirlerim,okunacak kitaplarım,söylenecek türkülerim... Lakin başımı yastığa koyduğum zaman "bu gece ölüversem beni kaç gün sonra bulurlar caba?" demekten kendimi alamıyorum.Bana acınmasından nefret ederim ama bazen kendime acıyorum
ops:
Son yıllarda bu korkuyu çok yaşıyorum![]()
aslında hayatlarımızın Kemalettin Tuğcu Romanlarına benzediğini dişünüyorum..
Bu durumu en güzel Can baba anlatıyor,bir başınalığın insana nasıl acı verdiğini....
Yalnızlığa dayanırım da,
Bir başınalığa asla
Yaşanmak hoş değil, duvarlara baka baka
Bir dost göz arayışıyla,
Saat tıkırtısıyla... Korkmam..!
Geçinip gideriz biz mutluluğa,
Ama;
"Günün aydın,
akşamın iyi olsun"
Diyen biri olmalı,
Bir telefon sesi çalmalı,
Ara sıra da olsa kulağımda...
Yoksa, zor değil, hiç zor değil,
Demli çayı bardakta...
Karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama:
"Çaya kaç şeker atarsın?"
Diye soran bir ses olmalı ya
Ara sıra..!
Can Yücel