Ailesiz, yalnız kalma korkusu...

[fuat dönmez]

hepimizin ortak korkusu bu.. ailesiz bir yaşam.. zamanı gelince herkez göçecek.. bu bir kuraldır.. zaten ondan sonrası insan kendini her şeye adapte ediyor bence... önemli olan hayata pozitif bakmamız.. yaşama dört elle sarılmamız..

[Bacıbey]

Erinde gecinde hepimiz kalacağız Anasız-Babasız sonra bizim çocuklarımız (Allah nasip ederse tabi evlat sahibi olmayı) kalacak Anasız-Babasız..Anne Babalarımızda kaldılar Anasız Babasız böyle böyle sürüp gidicek binlerce yılldır sürdüğü gibi düzen böyle..

Ne olursa gidene oluyor geride kalanlar yaşıyor birşekilde ama iyi ama kötü..Başka tutar dallar buluyor insan kendine kaybettiklerinin yerine başka değerler koyuyor...Yerine tutmasada boşluğu hissedilsede Anne-Babanın yaşanıyor işte..Kendi anneliğinle yada baba olmanla avunuyorsun kendi kurduğun yuvanla teselli buluyorsun arkadaşlar dostlar yalan bence onların varlığı yetmez kalan boşluğu doldurmaya illaki aile olmak lazım..

[perseküsyon]

Of Allah'ım ne olacak böyle ? Ergenlikten beri aynı endişe takıntısını yaşıyorum. Ailem göçerse ne yapacağım ? Zamanla alışılır belki ama ilk yas dönemini kolay atlatacağımı sanmıyorum.

[shndns]

İnsana has doğal korkular bunlar. Gerçi birçoğunu belli bir yaşa gelene kadar çevresel etkenler ve yaşadıklarımız sonucu ediniyoruz. Hayat tam da bu korkulardan kaygılardan kurtulma üzerine kurulu sanırım. Tabii insanın kendisiyle uğraşması çözmesi zor ve sancılı bir süreç.
En azından korktuklarımız başımıza gelmemişkem gelmiş gibi kaygılanıp bu günü bu anı kaybetmemeli kendimiz ve sevdikleriniz için daha çok güzellik biriktirmeliyiz.

[Vtecll]

Arkadaşlar bu anksiyete belirtisi hepimiz yaşadık yaşıyoruz bu durumu.