
@Garok Andal mrb
Çok geçmiş olsun...
Hayat, akıp giden bir nehir gibi, beraberinde getirdiği acı ve tatlı anlarıyla bizi de sürüklüyor.
Size anlatacağım hikaye, bu acı anlardan birisi.
Engelli olmadan önce, faal sosyal ve iş hayatım vardı.
Özel radyolarda müzik direktörlüğü, genel yayın yönetmenliği gibi işler yaptım.
Sonrada Cafe işlettim. Ama hiç bir zaman aklıma gelmezdi, bugünlerimi yaşarken, o günleri yazacağım.
Bir kış, faranjit virüsü kapmışım, 2 gün yattıktan sonra, 43.5 derece ateşle acile kaldırmışlar beni.
Serumlar, tetkikler vs. derken taburcu ettiler. Ama ben hala kendimde değilim.
Bir ara kendime geldiğimde, artık gözlerimin eskisi gibi göremediğini farkettim.
Kötü bir rüyadır diye tekrar uyumuşum.
Ertesi sabah ağlayarak uyandığımı biliyorum. Yastık ıslaktı. Uykumda bir süre ağlamışım.
Etrafa baktım, 3 gün önce şahin gibi gören ben, artık eskisi gibi rahat göremiyordum.
Bir gözüm tamamen, dğer gözüm %20 görmesini kaybetmiş o ateşten sonra ki ben hayattaki ilginç ve geri planda kalmış detayları incelemeyi çok severdim.
Başımı kaldırıdm, Oda farklıydı sanki. Pencereden bakınca, 3 gün önce görebildiklerimi artık göremediğimi farkettitm.
İnce bir yaş süzüldü, yanağımdan. Herşey çok farklıydı. Sanki yüzüne fener tutulmuş tavşan gibiydim.
Bilgisayarın karşısına geçtim, Tv'e baktım, Takvime, saate, yazılara baktım.
Artık zorlanarak hatta bazı küçük detayları hiç göremiyordum.
Toprağı değiştirimiş bitki gibi, ürkek, korkmuş ve çaresiz hissetim kendimi.
Yeni toprağıma alışmak, yeniden içime can suyunu çekmek, yeniden yüzümü güneşe dönmeliydim.
Ama bunlar lafta kalıyordu. Pratikte alışması çooook zaman aldı.
Herşey yeniydi en başta. Görmeyi, okumayı yeni öğrenen çocuj gigi, herşeyi baştan öğrendim.
Hayatı kolaylaştıracak, pratik çözümler buldum kendime.
Artık eskisi gibi rahatça tek başıma dışarıya çıkamıyordum. Kalabalık bir muhitte oturuyoruz.
Ama evde işlerimi tek başıma yapabiliyorum artık. Ev dışında ise küçük yardımlarla, kotarabiliyordum işlerimi.
Her ne olursa olsun, başımıza her ne gelirse gelsin, evrim süreci harekete geçiyor.
Görmeyen bir gözümün yerini, çok keskin kulaklar ve dokunma duyusu aldı.
Silkeleneip, değiştiremiyeceğimi kabullenip, sırtlandım hayatı.
Zordu hala zor ama buna da şükür.
Doğuştan engelli ya da benim gibi sonrada engelli, herkesin bir hikayesi var.
Benim hikayem de buydu işte. Okuduğunuz için teşekkür ederim![]()
Konu Garok Andal tarafından değiştirilmiştir (27.12-2019 Saat 22:04 ).
@Garok Andal mrb
Çok geçmiş olsun...
Teşekkür ederim, geçiyor![]()
@Garok Andal
Okan Bey Merhabalar.
Geçmiş olsun'u sadece ateşlenme nizle ilgili diliyorum. Detaylara vakıf olmak konusunda kendinizi engelli gibi daha doğrusu kısıtlı olarak hissetmeyin bence olsanız olsanız sakatsınız, sakatlanmışsınızdır. Yani tüm bilgi birikiminiz tecrübeleriniz haylen sizindir ve sizin kalacaktır.
Benzer bir görme yeti derecesine sahibiz zormu? zor evet ama; ben mesela daha sosyalleştiğimi fark ediyorum sistematikliği terkederek. Kitaplar var bir de;
Engelli gibi derken hak temelli engellilikten bahsetmiyorum kısıtlılık psikolojisi kastettiğim şey.
Teşekkür ederim. Yazdıklarım zamanında yaşadıklarımdı.
Pek çok zorluğu aştım şu ana dek. Sosyalleştim. Kız arkadaşım oldu
Çalıştım. Hayat devam ediyor![]()
@sleeping beauty. Güzel dileklerin için teşekkür ederim ortakUmarım heerşey gönlümüzce olur..
Önemli olan da bu değil mi zaten
Hayata devam edebilmek...
@çirkin Evet ana fikir bu. Hayata devam edebilmek..
Crazzy kafa risk değil ki ebru 🤪🤪
Bence herkeste bı miktar olmalı😉
Utandirma beni ebruu🤭
geçmiş olsun kardeş. Malesef hayatta insanın başına çok çeşitli olaylar geliyor ve çok acı çekiyoruz. İnsanın yaşamındaki amaçlardan biriside başımıza gelen zorlukları en aza indirgemek bir yol bir çare bularak yaşamı daha iyi sürdürebilmek. Allah senin de yardımcın olsun.
Canım ebru,
Herkesin başına herşey gelebilir ama üzücü
Hani ilahi adalet diye bı başlık açmıştın ya
İşte o ilahi Adalet devreye giriyor
O kişilerin düşünmesi lazım alay etmem ne kadar doğru ama düşünmüyorlar ki
Ha o zaman ilahi Adalet devreye giriyor mu bilemiyorum
Aklımda deli sorular!!!
Geçmiş olsun ben çok küçük yaşta hastalık başlamış ondan sonradan hastalanma nasıl bir psikoloji bilemiyorum ama zor olduğunu gördüm hep en başından beri hasta olmakta zor mesela bazı şeyler istiyorsun ama yapamıyorsun sonradan olmakta üzüyor insanı ama insan oğlu mutlaka adapte oluyor her duruma alışıyor ve yaşıyabileceği en güzele ulaşmaya çalışıyor aslında bu bütün konularda böyle görüyorum ki güçlü şekilde toparlanmışsınız, bu çok güzel tekrardan geçmiş olsun
@Kevser er Çok teşekkür ederimHerkese çok geçmiş olsun. Üzüntü elbet oluyor ama üzülmek mevcut durumumuzu dahada kötüleştirmekten başka bir işe yaramıyor. O yüzden yapamadıklarımızla değil, yapabildiklerimizle mutlu olmayı öğrenmeliyiz; bu her ne kadar bazen çok zor olsa da.
@SGB Teşekkür ederimSonradan engelli olmak, mavi hapı içip, insanın kendi Matrix'inden uyanması gibi birşey. Kolaylıklar diliyorum.