Engelli olduğunuzu saklıyor musunuz?

[dreamfail]

@tapasya illaki programlama olmak zorunda değil ama programlama öğrenecekseniz udemy.com dan eğitim satın alabilirsiniz. Eğitimleri satın aldıktan sonra ömür buyu erişim sağlayacaksınız. Eğitim ücreti 35tl civarı. Eğer öğrenmek istiyorum diyorsanız "python" dilini öğrenmenizi tavsiye ederim.
Bahsettiğim eğitim: https://www.udemy.com/course/sifirda...viyeye-python/

Daha sonra yapay zeka, görüntü işleme, web programlama, oyun programlama vb. pek çok alanda yönelme yapabilirsiniz. Onlarında eğitimleri mevcut.

[muhendis3232]

öyle bir duruma gelindi ki şuan eskiden engellilere horgözle bakarlardı dalga geçerlerdi şuan herkes birer engelli adayı ve yarına yaşayacağımızın garantisi yok corona bunu en güzel şekilde gösterdi

[tapasya]

@dremfail çok teşekkür ederim gerçekten 🙏

[çirkin]

valla kimsenin engelliolduğu alnında yazmıyor o yüzden ben çok gerekmedikçe söylemiyorum...

Kimse deme bence
Bazılarının de. Daha iyi
Çünkü bazılarının alnına yazmakla kalmıyor bas bas bağırıyor

[mutineer901]

Üstünde oturduğumuz kocaman bir tekerlekli sandalye var bunu nasıl saklarız acaba ) Eskiden insanların bakışı gerçekten rahatsız ediyordu. Hala aynı şekilde bakıyorlar. Ben onların itici bakışlarına alıştım ama onlar benim görünüşüme (Ne kadar hayret vericiyse artık) doyamadılar hala aynı iştahla bakıyorlar.

[Sehribanu]

@mutineer901

Çok haklısınız,bize bakmaktan bıkmadılar

[GRAHAM BELL]

@Sehribanu
insanlara bakis acinizi yansitir. aklimizda bu varsa oyle dusunebiliriz.iyi,
iyi bakarsak iyiyi, kotu bakarsak kotuyu goruruz.
kimene kimin engelinden. insanlarinkendi derdi kendine yetiyordur bu pahalilikta, koronali, haksizliklarin ayyuka ciktigi zamanda...

[feelings]

22 yaşındayım ve 19 yıldır böbrek hastasıyım, 10 yıldır da hemodiyalize giriyorum. Dışarıdan bakınca biraz minyon tipli olmam dışında engelim anlaşılmıyor sanırım. İnsanlara hastalığımı söylemiyorum çünkü bir kez söyledikten sonra bakışları değişiyor, artık acınarak bakılan bir kişi oluyorsun. Bunu pek çok kez yaşadım ve her seferinde pişman oldum. Yaklaşık 2-3 yıldır yeni tanıştığım hiç kimseye hastalığımı söylemiyorum.

[furkan916]

işitme engelliyim. ergen iken saklama girişimlerim olmuştu ama şimdi hiç öyle bir gayem yok, ben buyum. şükürler olsun ki işitme cihazı ile duyuyorum.

[denizkızı]

Koskoca tekerlekli sandalyeyi nereye saklayabilirim ki
Sanırım bunu engelli dışardan bakınca belli olmayanlar için sormuş bulunuyorsunuz. Fiziksel engelimin yanı sıra ruhsal olarak da tedavi görmekteyim (depresyon tedavisi) ama eğer fiziksel engelim olmasa sadece ruhsal açıdan tedavi görüyor olsam bunu saklayabilirdim. İnsanlar psikiyatriye gidiyorum deyince bi tuhaf bakıyorlar çünkü

[sokrates]

Psikiatri ye gidenler en azından hasta olduklarının farkında tedavisini oluyor ilacını kullanıyor asıl hastalığının farkında bile olmadan aramızda dolaşanlar daha tehlikeli bu toplumun tamamı muayeneden geçirilse en az %30 una herhangi bir teşhis konur gibi geliyor bana.

[denizkızı]

Haklısınız ama işte psikiyatri dediniz mi herkes bi "deli" gözüyle bakıyor size. Ben çalıştığım yerde psikiyatriye gittiğimi saklıyorum. İlaçları gizli içiyorum yada yalan söylemek zorunda kalıyorum vitamin falan bunlar diye. Benim yaptığım da yanlış belki ama insanların tuhaf davranışlarına maruz kalmak istemiyorum. Tekerlekli sandalyede olduğum için yeterince garip bakıyorlar zaten

[true blue]

Zannedersem en çok saklanması gerekecek hastalıklardan biri var, akrabalardan samimi olduğum bir kaç kuzenim biliyor, onun dışında hiçbiri bilmiyor, tarih öğretmenliği mezunuyum, üniversite mezunu olduğum için kolayca 74 ekpss puanı ile memur oldum, bazen soruyorlar sen Ankara'da kaç puan ile memur oldun diye, onlara da doğruyu söylemiyorum, aslında doğruyu söylesem de hiç kimse beni asmaz, hani bir söz var ya yalancının mumu yatsıya kadar yanar diye hatta bir ara öğretmen olmayı düşünüyordum, ama sağlık durumum iyiye gitmediği için vazgeçtim. Özellikle engelli statüsünden öğretmen olmak istemedim, çünkü lise öğrencileri bunu bilirse iyi olmaz.

31 yaşındayım, ailem beni evlendirmek istiyor, ama ben sağlığım iyi olmadığı için her defasında reddediyorum, ileriki yıllarda zaten evlenirsem dengim olan biri ile evlenirim, geçenlerde annem geldi, dediki hafif bir ortopedik engeli olan biri var, evlenir misin dedi, ben de şu an sağlığım iyi değil dedim, ama 5-10 yıl sonra ne olur bilemem, evlenirsem kendim gibi bir engeli olan biri ile evleneceğim. Şimdi hastalığımı saklıyorum, ama evlenirsem eşime izin vereceğim istediğini söylesin diye, bu konuda hiç kimseden çekincem yok, belki de bana sen bize şu puan ile memur oldum dedin ama eşin farklı konuşuyor diyen biri bile çıkar, ama bunlar basit şeyler.

[shndns]

Dışarıdan belli olanlarımız saklama yoluna elbette gidemez. Zaten saklamak ya da ön plana çıkarmak için ekstra bir çabaya gerek kalmadığı an toplum ve bireyler normalleşmiş olacak...