Engelli olmasaydınız engelli ile evlenir miydiniz?

[delgeçvepipet]

Ben engelli değilim..Ama sevdiğim erkek engelli..Bi evet dese dünyaları verirdim uğruna..

[Lilyum]

Engelli olmasaydım engelli biriyle evlenirmiydim bilmiyorum. Ama çok büyük bir ihtimalle evlenmezdim.

Şu anki durumda ne engelli biriyle ne de engelsiz biriyle evlenmeyi düşünmüyorum. Çünkü ben CMT'liyim. Sağlıklı biriyle evlendiğimde çocuğumun bu hastalığı taşımama ihtimali % 50. Evlenirsem ve çocuğum CMT'li olursa kendimi ömür boyu suçlu hissederim.

Eğer sadece ortopedik engelim olsaydı evlenirdim. Evleneceğim kişi de büyük bir ihtimalle engelli olurdu. Menekşe'nin bu konuda söylediklerine katılıyorum. Davul bile dengi dengine...

[bahadir4926]

bence evlilik kararı eşin engelli olup olmamasına değil , onu ne kadar sevdiğime bağlı bir karar

[adnancakir]

Aşk her engeli aşar derim ancak cahillik engelini aşamaz.

[dilemma]

merhabalar...
okuduklarım oldukça ilginç.
öncelikle belirtiyim ki İKİNCİ BAHAR arkadaşımın sözleri beni şaşırttı açıkçası.arkadaşım hiç kızma ama seninkine büyük konuşmak derler...
küçükken ben -şimdi o sözünden kaynaklı olarak hiç sevmediğim- teyzemle yolda giderken "teyze ben büyüyünce kim ile evleneceğim" demiştim (bilirsiniz küçüklük sorularından biridir) o da bana "sen kendin gibi biriyle evleneceksin (engelimi ima ederek) demişti...o günden beri sağlıklı insanlarla bereberlikler yaşadım.hemen hepsi evlenmek istedi benimle.engelim belli olmuyor çok şükür.ama iş evlenmeye gelince bu bir dezavantaj gibi görünüyor.çünkü bunu açıkladıktan sonra "işte o " dediğin adam birden sana yabancı oluyor.yine ilk öğrendiğinde " ben seni herşeyinle seviyorum sorun değil" diyor ama sonraları engelimden kaynaklı yapamadığım şeyler yavaş yavaş belli olmaya başlayınca bir bahaneyle çıkıveriyor hayatından.sırf teyzeme inat yine sağlıklı beraberlikler tercih ettim.asla evlenmem dedim bir engelliyle....kas hastasıyım bazı şeylere gücüm yetmiyor.mesela ağır kaldıramam ve merdivenleri güç çıkarım.bunun için sağlıklı biri olmalıydı...

ama bir gün karşıma biri çıktı.gözümü kırpmadan hayatımı değiştirdim onun için.inanamayacağınız şeyler yaptım-bu arada RUHUMSUZUM arkadaşım aynen senin gibi düşünüyorum.- hiç olmayacak bir birliktelikti belki.çoğu kişi için, annem için ve hatta belki benim için...ama sevdim.çok seviyorum onu.ve biliyor musunuz
güç eksikliğimden kaynaklı küçük bir basamağı bile çıkması için yardımcı olamadım... =( belki hiç olamayacağım.o tekerlekli sandalyede.gücüm ona yetmedi...ama onun için bunun dışında herşeyi yapmaya hazırım.canım pahasına olsa da...asla diyen beni sevdalanmak uğruna şimdi bu adamla hayatımı birleştirmek üzereyim.KARŞIMIZA ÇIKACAK ENGELLERİ BİLMEMİZE RAHMEN.BELKİ DE ZAMAN ZAMAN ÇARESİZ KALACAK OLAMAMIZA RAHMEN...

dengi dengine çalması gerektiği için değil.onu gerçekten sevdiğim ve onun tarafından çok sevildiğimi bildiğim için...
asla büyük konuşmamalı...çok yanlış olduğunu düşünüyorum.

menekşe katılıyorum hayatım.bunların hepsinin öncesinde SAYGI olamalı.saygının olmadığı yerde sevgiyi de bulamazsın...

mutlu kalın

[Gothica]

bunun engelli olup olmamakla alakası yok bence, burda önemli olan sevgi. ben olsam evlenirdim engelli biriyle, söylemesi kolay diyorsunuz belki ama engelsiz biri olarak söylüyorum bunu

[Sevgi]

Cok sevdigim arkadasim,eside esimle kardesten ote,arkadasim engelli esinde hicbir engel yok 18 yillik evlilik ve iki dunyalar tatlisi evlat,biri 16 digeri 12 yasinda ve harika yuruyen bir evlilik buna ne dersiniz?evlilikte bende once saygidan yanayim sonra sevgi kendiliginden gelir ve ayrica eslerden birinin engelli olmasi dezavantaj degildir hic bir zaman.

[COMANDANTE]

Bir insanın engelli olması evlilikte sorun olmaz benim için ben engelli bir insanla evlenirim eger bana uygun ise ve anlaşabiliyorsak.

[medcezir_]

Neden olmasın seviyorsam evlenirdim tabiki sevgi kutsaldır ve aşamyacağı hiçbir engel yoktur...

SEVGİ engel tanımaz...

[Sessizce_]

Bu başlığa hep göz atar ve ne yazacağıma karar veremezdim.

Şuna karar verdim. Bırakın engelli olmasam bi engelliyle evlenmek fikrini engelli bir bayan olduğum halde bu yaşıma kadar hep evlilikten ve özellikle engelli biriyle evlilikten kaçtım. Engelli biriyle asla evlenmem dedim. Bu beğenmemek, büyük konuşmak değildi. Bu sadece olacağına , yürüyeceğine inanmamaktı.

.........

[angel]

evliliğin nasip işi olduğuna inanmışımdır....
ınsan nası karar verir ki ömrünün kalanını yönlendirecek bu konuya!
şu ya da bu olmaz diye bişey yoktur bence....en olmaz dedıklerimiz karşımıza çıkar bi bakmışız... en iyisi zamanın bize çizeceği rolü izlemek bence!

[ayse avcı]

öncelikle siteye henüz yeni üye olan ve saglık problemi şimdilik olmayan bir bayanım. Siteyi uzun zamandır takip etmekdeyim.ben bir buçuk yıldır engelli bir insanla birlikteyim kendisi ile engeli hakkında da tek bir konuşma yapmış değilim gerek görmedimde ben onun kalbini seviyorum
şu an ayrıyız ve ayrılık nedenimizi inanın bende bilmiyorum bir ayrıntıya değineyim o insana evlilik teklifini de ben götürdüm
kişi karşılıklı yada değil sevince isteyin ce inanınca bu teklifi kimin kime götürdüğü önemli değil bence....
Kısaca şunu söylemek istiyorum engelsiz bir bayan da engelli bir erkeği sever ve evlenmek gibi kutsal bir adıma beraber engelsiz adım atabilir yeterki iki gönül bir olsun elele herkeze hayırlı günler dilerim.. Seviyle kalın

[esila]

Sevgi bu lafım sana,dikkatimi çekti,adın gibisin,yazılarını okurken bunu hissediyorum.
Hep böyle sevgi dolu kal.Çünkü böyle çok güzelsin.

[Athena]

Bunu ben de çok düşünmüşümdür özellikle de birinden hoşlanıyorsam ve karşılığının olmadığı barizse. Daha doğrusu yıllar önce “tedavin olursa beni ararsın” sözünü duyduktan sonra. Neymiş, ben çok iyiymişim, hoşmuşum, herşey çok güzel ama keşke sakat olmasaymışım...
Önce bir delirdim, ama ne delirme o kim oluyormuş da böyle konuşuyormuş, baştan beri bilmiyor muymuş (başı filan yoktu ki , adı olmayan bişeydi işte). Ne ödlekliği kaldı ne salaklığı ne de ana kuzuluğu anlayacağınız. Bir süre soran sormayan herkese böyle kustum da kustum içimi. Aslında müthiş üzgündüm ama kızgınlığımın derecesinden pek anlayan olmadı bunu.
İlk kızgınlık geçince acılar çıktı su yüzüne.. salya sümük ağladım itiraf ediyorum. Gündüz ruh gibi dolaşıp gece ağlardım kimse bulaşmasın diye. Çünkü insanların teselli etmeye çalışırkenki halinden nefret etmiştim. Yarım yamalak, acınarak söylendiği ve kendilerinin bile inanmadıkları belli olan laflar işte bilirsiniz... “boşver onun salaklığı, o seni kaybetti” filan. Sonra suç annesine atıldı, o diretmiş filan dendi. İyi de kadının benden haberi bile olduğunu sanmıyorum, neyse
Ağlaya zırlaya insan birçok şeyi düşünmeye başlıyor bir süre sonra... Kendimi onun yerine koydum, önünde 19- 20sinden sonra daha başladığı bile söylenemeyecek bir hayat ve kariyer imkanı. Gerçi benim de öyleydi. Ve düşündüm, ben değil de o sakat olsaydı nasıl olurdu? Sakat derken öyle azcık aksamayı ya da duymamayı kastetmiyorum. Quadriplegic’sin ve montunu giymek için, merdivenle bir alt kata inmek için, ne bileyim yolun karşısına geçmek için, sokakta eğri büğrü de olsa yürümek için hatta normal bir bardakla su içmek için, için için için...... hep birine bağımlısın. Bu ne kadar güzel olursan ol, ne kadar zekice laflar edersen et, karşıdakinin kolayca kabul edeceği bir şey değil elbette.
Bunu farkettiğimde acayip bir durum oldu.... daha sonra kime azcık ilgi duysam önce bir güzel ellerini kollarını çarpıtıp, bacakları yamultup, elinde de benim bastonu düşünür oldum; benim gibi bardak tuttarken, kafasını benim gibi kaşırken neye benzeyeceğini hayal etmeye başladım Tamam itiraf ediyorum, fazlaca şekilsel bakıyorum olaya ama lütfen kimse de bana “içi güzel olsun yeter” diye bol keseden atmasın. Elbette o da gerekli ama yeterli değil. Bunu söyleyenler daha çok ya bir şekilde engelliler ya engelli yakınları –ki duygusal bir tepki bu aslında- ya da düşünmeden, toplumun genel söylemlerini yaratan ve tekrarlayan kişiler. (Şimdi kızanlar olur, %90 ı diyelim )
Ama bir açıdan bu düşsel yapılandırma epey işime de yaradı. Birine gerçekten mi değer veriyorum yoksa hoşlandığım biriyse daha çok görüntüsü mü beni cezbediyor ortaya çıkmaya başladı
Bir de sanıyorum, önceden beri sakat olanlar biraz daha dezavantajlı durumdalar. Çünkü eğer oturmuş bir ilişki devam ederken sakatlanan birini, diğer kişi daha kolay kabul ediyor. Diğer türlüyse çoğu insan seni tanımaya bile gerek duymayabiliyor. Otururken uzaktan çok güzel bulduğu yüzün sahibi ayağa kalkınca afallayıp gazetesine yumulabiliyor :wink:

Bilmiyorum, hiç şimdiye kadar sakat birine aşık olmadım. Belki de henüz rastlamadım. Bana kalırsa yaşamadan kesin birşey söylemek yanlış ama “yaa tabii ki evlenirdim” diyemiyorum.

[Diba]

merhaba arkadaşlar,
ben de engelsiz biri olarak engelli omurilik felçli bir erkeğe aşık olmuş durumdayım ve daha öne hayatımda engelli olmayan erkek arkadaşlarımla olduğumdan daha çok onunla mutluyum. onun bana verdiği yaşama heyecanı herşeye değer halde. Şİmdi bu durumda sadece ve sadece bu engel ve bu engelin zorlukları yüzünden insan vazgeçermi elbette vazgeçmez. Bizde de tam tersi bir durum var ben talep eden ve daha çok özleyen arayan, o ise kendini geri çeken taraf. Ve bu durum beni inanılmaz üzsede bana verdiği kadarı ile yetinmeye çalışıyorum. Evlilik meselesine gelince ben hemde hiç tereddütsüz onunla evlenirim. Ama henüz o bunu isteyecek mi istermi ondan emin değilim. Çünkü dediğim gibi ben talep eden ve ısrarcı olan insanım.
Ama sevgi varsa eğer önemli değil inanın nasıl göründüğü ne olduğu hangi güçlükleri olduğu.
İnsan hangi şartlarda nerede ve nasıl ve kiminle mutlu olacak bilinmiyor. engelsizlerin de ömür boyu sağlıklı olacaklarının da garantisi yok. O nedenle bence sadece seviyorsanız oluyor yoksa herşey hikaye diye düşünüyorum.