Sakat Bebek Doğurmak: Sakatlık, Kürtaj ve Gen Teknolojileri Üzerine | Dikmen Bezmez

[KKELEBEKK]

Bülent abicim ve Nage ablacım ikinizede benimle ilgili güzel düşünceleriniz için teşekkür ediyorum.. Ayrıca Bülent abicim sana, hayatımda ve forum konusunda güvenin,desteğin, herşey için ne kadar teşekkür etsemde yetmiyor..

Sadece şunu söylemek istiyorum abicim, Neyle savunayım, gururlanayım.... gururlanmam için hiçbirşey bırakmadılar ki bana.. Böyle eli kolu bağlı, hiçbi işe yaramayan biri olmak hiç bana göre değildi.. Bana on uğraş birden verseler hepsini aynı anda yapardım.. İstediğimde buydu zaten.. O zamanlar gücüm vardı inancım vardı en azından. Okul hayatımı bitirmekle benide bitirdiler. Ben bir yıl boyunca her gece sınıfta gördüm kendimi.. Asıl kabusum uyandıktan sonra gerçek olmadığını anladığımda başlıyordu. Okul hayatı boyunca kitaplar arasında, sonrasında da dosyalar arasında kaybolmaktı tek istediğim.. Bunlara sahip insanların mızmızlanmalarını hiç anlayamadım. 'Uğraş ve işe yaramak' Eksiğim yoktu hatta fazlam vardı çok uğraşta aradım, ama toparlayamadım bir daha.. Yani ona inat buna inat olsun diye düşüncelerime, bilgilerime yeni bişeyler katmam gerekirken ben köreldiğimi hissediyorum. Bildiklerimide unutturdular.. Çünkü bi amaç bırakmadılar bana..
Şimdiden sonra zaten daha fazlası için artık gücümde inancımda yok, ailem başta olmak üzere kimseyi yormak gibi bir niyetimde yok. Sırf bu yüzden açıköğretim sınavlarına bile düzenli girmiyorum artık.
Sahip çıkmak, ispat etmek, savunmak istesem bu güne kadar ne yaptın diye soracaklar.. Elde var 'SIFIR!' Sırf bu sorularla yüzleşmemek için yılda beş altı sefer aradığım kişilerin benden beklentileri olduğunu bildiğimden sesini duymuyorum, yüzyüze gelmiyorum.
Düşüncelerimide ebeveynlik duygusuna göre değil, sakat çocuk olarak yazdım ve savundum..

[Sirine]

Kısmet beni ağlatmak zorundamısın sen ablacım yaaaaaa

[SERAFİM]

Aslında böyle bir zamanda dünyaya çocuk getirmek o çocuğa yapılabilecek en büyük kötülük ,zaman çok kötü ,o çocuk okusa yetiştirseniz bakalım iş bulabilecekmi ,bu kadar kötü ekonomik koşullarda hayatını idame ettirebilecekmi ,güvendiği insanlardan vefa görebilecekmi ,gece olunca derdini paylaşabileceği bir yol arkadaşı bulabilecekmi ,yoksa yıldızları üzerine çekip içi doldurulmamış hayellermi kuracak

[Kalem]

Ortada ağlanacak bir durum yok. Kelebek'i hayatından bezdirenler belli: Zalim sistem (devletinden tut tüm kurumlarıyla birlikte en ücra yerdeki insanlara kadar hepsi)
ağlamaktan fazlasını yapmalı sakat çocuğun zor şartlarda yaşadığını düşünenler!
İşe bu şaartları değiştirmekle başlamalı.
Doğacak sakat çocuga herkesin gücü yeter beyler ve hanfendiler!

Yüreğiniz yetiyorsa buyrun sahaya iş yapın, zalimlerle uğraşın biraz!
Erişebilirlik sorunu sizleri bekliyor mesela:http://www.engelliler.biz/forum/saka...kan-ozgul.html
Yapılacak iş çok vesselam

[bezmez]

Ayşe Ceren Hanım,

Deneyimlerinizi, düşüncelerinizi paylaştığınız için çok teşekkürler. Ben de sizden gelecek uzun bir mesajı sabırsızlıkla bekliyordum, ilk yorumunuzdan sonra. Size ve kızınıza sevgilerimi iletiyorum.

KKELEBEKK,

Sana da çok kolay gelsin KKELEBEKK. Kaç yaşındasın bilmiyorum. Ne zaman sakatlandın, neyin var bilmiyorum. Ama hep böyle umutsuz hissetmeyeceğini umuyorum. İşte ben de bundan serzenişte bulunuyorum sisteme. Sana da buradan kocaman bir selam gönderiyorum. Sevgiler...

[ilkerortac]

O zaman, garantici arkadaşlar için gelsin Sezen Aksu söylüyor,
şanıma inanma #28920 - uludağ sözlük video

Bir Küçücük Aslancık Varmış
Kırlarda Ko Ko Koşar Oynarmış
Annesi Onu Çok Çok Severmiş
Sen Benim Ca Ca Canımsın Dermiş

Babası Onu Çok Severmiş
Sen Benim Ca Ca Canımsın Dermiş

[KKELEBEKK]

bezmez;
Dediğiniz gibi olur inş. teşekkür ediyorum hocam bendende size selam, saygı ve sevgiler.. 21 yaşındayım, doğuştan yürüyemiyorum. Bende size çalışmalarınızda başarılar ve kolaylıklar diliyorum..

[volkan.yilmaz]

Herkese selamlar,

Bir memlekette bir topluluk "keşke var olmayaydım" diyorsa, o memlekette o topluluğa neler yapılıyor olduğunu çok ciddi düşünmek lazım. Hiç kimsenin hayatta ne zorluklarla karşı karşıya kalmış olduğunu küçümsemiyorum, haddim değil. Aksine biraz da olsa kavramaya çalışıyorum kendimce.

"Sakat çocuğun kesinlikle kürtajla alınması lazım" görüşünü savunan arkadaşlar, sakat çocukları gelecekte başına gelebileceklerden "korumak" istiyorlar belli ki. Görüşlerini desteklemek için de hep en ağır sakatlık deneyimlerini örnek veriyor arkadaşlar (böyle deneyimler yok demiyorum, haşa, tabi ki varlar). Aklıma şunlar takılıyor:

• Tüm sakatlık deneyimleri bedensel/ruhsal/psikolojik olarak tahammül edilemez bir ağrıyı/baş edilemez bir zorluğu/tam bir bağımlılık halini beraberinde mi getirir? Sanki bir sürü şeyi aynı anda konuşuyoruz gibi.
• Sakat arkadaşların ve ailelerinin yaşadıkları bunca zorluk, kader mi? Yani başka türlü bir devlet, başka türlü bir belediye, başka türlü bir toplum zaman içinde kurulsa, sakat arkadaşlar bunca felaketle yüzleşmeyebilirler mi ileridei? Anneler "sakat çocuk" doğurdum, ömrümce ona bakmak benim tek görevim diye hissetmeyebilirler mi gelecekte? Biraz hayal etmek mümkün mü? (Bunlar bilim kurgu değil, başka memleketlerde nispeten başarılmış şeyler)

Herkese iyi geceler şehzadelerim, sultanlarım, hünkarlarım Bir yandan Muhteşem Yüzyıl açık da

[hozgul]

Ayşe Hanım Merhaba,

Samimi yazınızı dikkatle okudum. Biz forum takipçileri ne şanslıyız ki sizin gibi düşüncelerini samimi olarak ortaya koyan bir insanın cümlelerini okuduk. İnancınız hiç eksilmesin. Size ve ailenize selamlar gönderiyorum.

Değerli arkadaşlar,

Belki tekrar olacak ama; sakat bebek istenmeyişinin önemli bir kısmı yani mazeretleri ülke şartları, sistem yetersizliği ve toplumsal baskı ve algıdan kaynaklanıyor. Bu tespiti ortaya koyalım. Yazılı düşünüp sizinle paylaşmak istiyorum: Toplumun kendince "normal insan" diye tanımladığı bir model var. Size normalin tanımı yapmam zor ama normal algısı şunlar olabilir mi?

"Şişman olmasın, boyu-posu yerinde olsun, eli-ayağı düzgün olsun, kör-topal olmasın, işi-aşı olsun, emekliliği ve 2-3 ayda bir ikramiyesi olsun, devlet kapısı olsun, hamarat olsun, din-diyanete sahip çıksın, iyi yemek yapsın vs... "

Eğer zaten siz bu tanıma girmiyorsanız "anormalsiniz". Yahu geçenlerde bir vakıf (engelli bireyler için çalışan) senedinde diyor ki: Amacımız engelli insanların normal insanlar gibi bir yaşam sürmesini sağlamak...

Biz insan değil miyiz? Bacağımı kullanamamak beni daha az insan mı yapıyor?

Yeti yitimi olan arkadaşlarıma sormak istiyorum: Keşke dünyaya gelmeseydim diyeniniz var mı? Eğer cevap hayır ise mesele kapanmıştır. Eğer cevap evet ise; Bunun sebepleri yeti yitiminizle mi yoksa sistemle ilgili yaşanan sorunlardan mı kaynaklı? "Normal insanlar" (!?) keşke dünyaya gelmeseydim dediği zamanlar olmuyor mu?

Temel mesele sistemin anormal (!?) insanları redetmek istemesiyle alakalı değil mi?

Benim yeti yitimim kaslarımla ilgili. Anlamı şu; her geçen gün bir uzvumu/organımı daha az kullanabiliyorum. 10 yaşında futbol oynayan, 30 yaşında yürüme yeteneğini kaybeden, 3 senedir geceleri suni soluyan biri olarak diyorum ki: İyi ki varım, iyi ki hayatı paylaşıyorum, iyi ki gök kuşağında bir rengim. Sanırım hayat siyah ve beyazdan oluşmuyor, değil mi? Sakat olmak ya da kalmak bir trajedi değildir ve olmak zorunda da değildir. Siz sıradan bir gözlük kullanıcısının; "hayatım zehir oldu" dediğini duydunuz mu? Neden duymadınız çok belli değil mi? Gözlük kullandığında artık yaşamak için onu engelleyen hiçbir şey yok çünkü. Çevre şartları ve sistem düzgün çalışıyor olsa ve biz beyaz bastonumuzla ya da tekerlekli sandalyemizle özgürce yaşayabiliyor olsak bu tartışmaları yapıyor olur muyuz?

Güçlü olmayanlar elenmelidir ve doğal seleksiyona uğrar mantığı sanırım biz insanlar için düşünülemez. Ancak başka varlıklar için söz konusu olabilir.

[Belgın]

Merhabalar,
Her anne veya baba pardon genelleme yapmıyım.Ben evet kızımın tabiki sağlıklı dünyaya gelmesini isterdim.7 yaşına geldiğinde yaşıtları okula giderken bende götürmek isterdim.bende hazırlamak isterdim herşeyini.ama olmadı kısmet değilmiş bize.birkez bile anne dediğini duymak kısmet olmadı.ağlamasının haricinde evladımın ses tonunu bilmiyorum.hangi yemeği sever neleri sevmez bilmiyorum.ne yapmak kızımı mutlu eder bilmiyorum.ağrısı mı var.canımı yanıyor.bunları bilememek ne kadar zordur biliyormusunuz bi anne için veya baba için.
Herşeyin olduğu bir masa düşünün ellerimizi kullanabiliyorsak uzanır alırız veya konuşabiliyorsak tercihimizi belirtiriz.
Benim asla beklentilerim fazla olmadı.bu güne kadar hep dualarım biraz olsun bebeğimin kendini koruyabilmesinı istedim.ama maalesef olmadı ve olmayacak.Bunlar olmadı diyede asla kızımı boşlamadım ve dışlamadım.Ben olduğum sürece asla kızım hiçbir şekilde zarar görmez,buna da izin vermem zaten.Bizim evimizin büyümeyen bebeği o.
Benim bu konunun açıldığı ilk günde yazdığım konuya biraz olsun açıklık getirmek amacım, hamileliğimde testlerimde kızımın engelli olacağı belli olmuş alsa idi belki şuan yaşadıklarımdan kızımın çektiği ve çekeceği zorlukları bildiğimden dolayı evet bu hamileliği sonlandırırdım diyorum.
Bence keyfi kürtajlar yasaklanmalı evet.
Ben şahsen çok isterdim sadece yürüyemiyor olsun,sadece konuşamıyor olsun,sadece ellerini kullanamıyor olsun,sadece bedensel engeli olsun.Ama bunların hepsi birde üstüne zihinsel engel de eklenince.ister istemez benden sonra kızıma ne olacak endişesi ile sonlandırırdım diyorum.
Yine belki tepkiler olabilir sizlerden.Bu benim görüşlerim ve yaşadıklarımızdan minik örnekler.zorlukları yaşayan bilir arkadaşlar.
Sevgiyle kalın......

[OturanBoğa]

Belgin hanım, sizin kararınıza ya da düşüncelerinize karşı kimse bir tepki veremez. Yaşayan bilir.

Ben Ayşe hanımın aktardıklarının da çok kıymetli olduğunu düşünüyorum.

[...]
Bugün yaşasam .deselerki bebeğiniz engelli olacak ...hiç düşünmeden DEVAM kararı alırım. asla düşünmem.
ben bunları düşünürken kızım bana dönmeden televizyondakilerle konuşurcasına ''AMA BİZ DE HAYATTAN ,YAŞAMAKTAN ZEVK ALIYORUZ'' dedi. o kadar. evet İŞTE BU KADAR. orada tartışılan konu ne boyutu ile tartışılırsa tartışılsın ister toplumsal, ister maddi,manevi,ister dini ,ister vicdani boyutuyla... sonuç bu. HER CAN YAŞAMAKTAN BİR ŞEKİLDE HAZ DUYAR.
[...]
arkadaşlarım arasında ilk çocuğu engelli olup ,ikinciyi isteyen ama gebelikleri esnasında o bebeğin de hasta olduğunu öğrenen iki velim oldu. bir özel eğitim merkezinde olunca bir çok duruma tanık olunabiliyor. bu anneler devam kararı aldılar. şimdi iki çocukalrı da öğrencimiz.
bir annemiz ikiz gebelikte kızının hasta olduğunu oğlununda sağlıklı olduğunu öğrendi. kızının anne karnında yaşamına son verşlmesi kararını aldılar. ancak işlem sırasında erkek çocuk kız ikizinin önünde durduğu için o yaşamı durduramadılar.o doğdu.hem fiziksel hem zininsel engelli ,tıpkı ablası gibi.ikiz erkek sağlıklı.
geçen hafta ilk çocuğu sağlıklı ancak ikincisine down sendromlu bir tanıdık engelli çocuğu olan arkadaşına giderek yardım istemiş ağlayarak. bu çocuğu dünyaya getirmeye kararlı. sadece nelerle karşılacağım, çocuğum neler yaşayacak diye okulumuzdaki ailelerle görüşmek istemiş.
ilk çocuklarını eğitime getirken ikincileri doğum yapan,herşey yolunda giderken onlarında engelli olduklarını öğrenen üç arkadaşım var. kabullenme aşamasında birlikte olduğumuz. tekerlekli sandalyelerin birini anne birini baba sürüyor. eğitime ailecek geliyorlar. ACILAR çok büyük. buraya yazarken bile ''bunlar gerçek mi'' diye kendime soruyorum inanın.
ailelerimle çoğu zaman bu konuyu tartışır olduk.gebelik düşünenler,gebeliği sırasında amniosentez yaptıracak olanlar...konuştuğumuzda şunu görüyoruz. hiç bir anne gebeliğimi sonlandırırım demedi. bizler şu cümleyi çok severiz.''BİR DAHA DÜNYAYA GELSEM YİNE AYNI ÇOCUĞUN ANNESİ OLARAK GELMEK İSTERİM''

Kürtaj yaptırıp yaptırmamaya karar verirken anne-baba ve sakat çocukların deneyimlerini duyabilmeli müstakbel anne-babalar. Anneler doğuracaklarında "aptal" yaftası yeme korkusu ile karar vermemeliler.

Ve tabii Volkan'ın dikkat çektiği gibi (bkz), sakatlıkların da çeşidi var. Siz en ağır sakatlıklardan örnekler verip çocuk doğumları üzerinde baskı kurarsanız, birçok şeyi de gözden kaçırmış olursunuz. Bu yöntem bence sakatfobikliğin en bariz göstergesidir. Şurada deyinmeye çalışmıştım: bkz

[claire]

Dikmen'in yazısında olmayan bir kaç nokta var bu konuda...

1. Genetik bir durumundan engelli olanlar için bu konu başka boyuta geçiyor, çünkü risk/olasılık faktörü artıyor ve bile bile ZelihaT'nin anlattıklarına gider mi? Bilinçli seçmek ... ayrı bir konu.
2. Genetik durumların hemen hemen hepsi bir risk faktörü olur: belli bir yüzdelikle çocukta çıkar; akraba evliliğin getirdiği riski gibi.
3. Sakatlığın (en geniş anlamında) nedenlerin çoğunluğu doğum öncesinde tespit edilmez; kürtaj söz konusu olmaz. Doğumdan sonra durum ortaya çıkar - bu çocuklar hep doğacak

Bir başka madde: Hamile olmak isteyen riskli durumda olanlar (anne ve baba) destek verebilen, önyargısız olumlu şekilde ilgilenecek doktor nereden bulunabilir? Bu konuda herhangi bir girişim var mı?

Serafim: Bildiğim kadar tıbbi gelişmiş olan ülkelerde bir yandan bazı engel durumu önlerse, diğer yandan ilaç/tedaviyle ölümler de önlediği için, ortalama her toplumda sakatlık oranı %15 cıvarında hasplandı.

Risk almak - sorumsuzluk mudur? Hayat yaşamak zaten bir risk. Farklılıklar toplumu zenginleştirir. Yaşasınlar. Bu çocuklar toplumun yetersizliğini yansıtır.

[buyucu]

Hiç kimse çocuğum sakat olsun istemez. Fetusun sakat olduğu anlaşılırsa kürtaj taraftarıyım. Bir yandanda bu testlere güvenebilirlik ne derece onu tartışmak lazım.Sakat denilip kürtaj yaptırılmayan bebeğin doğup son derece sağlam olduğu görülmemiş şey değil.
Her anne baba doğumdan sonra ebeye mutlaka sorar herşeyi yerinde mi? Sakat çocuk doğuran kadının ayıpladığı hatta dışlandığı bir gerçekse bırakın sakat çocuk doğurmayı kadın kız doğurdu diye dışlanıyor.
Hayatta hiç birşeyin garantisi yok.Tek garantili olan ölümdür.Herkesin sonunda öleceği malum.Bu durumda herkes eşitlenmiş oluyor kanımca.
Sakat doğacagı kesin belli olan çocuğun doğurulmasına karşıyım...Karşıyım derken sağlam doğan bir bireyin ilerde sakat kalma ihtimalı gitmiyor aklımdan.Ama genede sakat çocuk doğurulmasın. Her gün lanet okuyarak uyanıp lanet okuyarak hayata devam etme zorunluluğu olmaması dileğiyle...

[Sirine]

Peki doğmuş çocuklara neden kırk yıldada bir çıksada başvuru yapılıyor sağlık bakanlığına Ashley tedavisi için;?
Çocuğun büyümesi durdurmak istiyorlar bana göre buda yanlış ama insan eti ağır en zayıf insan bile yatağa bağımlılık teşkil ettiğinde zorlanabiliyor bakacak olan kaldırmakta yatırmakta vs...
büyüdükçe sorunlar dahada sorun çıkaracağından çocuk kalarak sorunları en aza indirgemeyi tercih edenler etmek isteyenler var isteyip uygulatamayanlar var ülkemizdede...istenmiş ülkemizde ama sağlık bakanlığınca red edilmiş
eğer kürtajla alınsaydı bilseydi durumu bunları düşünmek zorunda kalmayacaktı belki bu aile...
bu tedaviyi isteyebilmekte en az kürtaj kadar önem teşkil ediyor...
hem hasta bilinci dışında bir müdahale hemde hastanın geleceği için alınan bir karardır..
bunu onaylamıyorum ama kürtaj bu konuya baktığımızda daha az günahkar bence
haksızmıyım...

[Belgın]

Bülent bey merhaba,
Ben en ağır engellerden örnek vermiyorum,yaşadıklarımızı yazıyorum.gerçek dışı bişey değil yazdıklarım.
Ayrıca hiç kimseye baskı kurmak gibi bir niyet içersinde değilim.herkes kendi verecek tabiki kararını.
Sakatfobilik diyede bir yakıştırmayı inanın hakettiğimi zannetmiyorum.
Ayrıca ben burda forum ve tartışma başlığı altında olan bir konu olduğu için yazmak istedim tecrübelerimi ve yaşadıklarımı.hiç kimse benimle aynı fikirde olmak zorunda değil.tabiki bende değilim.
Hepimiz aynı fikirde olsak tartışma diyede bişey olmazdı zaten.
Anladımki çokda fazla yazmanın anlamı yok.İYİ GÜNLER DİLİYORUM......