İnce barsaktan mesane yolu yapma yöntemi..?

[OturanBoğa]

Yok abi, sol çok ters olur...
Ama parmak konusund ısrar edeceğim doğrusu

[guldamlasi]

Merhabalar
Oturan boğa bu meraklarınızda çok haklısınız ve çokta şanslısınız zira ben ameliyat olacağım sıra internetten bihaber olduğum için bu durumu yaşamış arakadaşlarla bilgi alışverişinde bulunma imknım olmamıştı.Ve bende ilk ameliyat olacağım sıra sizin yukarıda anlattığınız gibi bir operasyon gerçekleşecek sanmıştım ve bu konuda bilgim olmadığı içinde çok huzursuz olmuştum.

Uzun süreli daimi sonda kullanmamdan ötürü üretra kaybolmuş,Mesanede daralma olduğundan dolayı oluşan basınçla böbreklerime idrar kaçmış ve böbreklerimde şişme olmuştu.
2002 yılında geçirdiğim operasyonla bağırsaktan parça alınıp mesanem yama yoluyla genişletildi ve yeniden üretra yapıldı.Mesanem nonrmal boyutlarına ulaşınca böbrekler zamanla normal boyutlarına geri döndü.Amaliyattan yaklaşık 1 aya kadar tak yapmadım karnımda mesaneye doğuru açılan bir yolla katatel yerleştirildi.Ama açaılan delik çok ama çok ufaktı ve sızıntılarda oluyordu.Yaklaşık 1 ay sonra o katatel çıkartıldı ve normal yollardan tak yapmaya başladım.O mesaneye açılan yolda 1 hafta içinde kapandı.Şuanda hibir sorunum yok çok şükür böbreklerinde mesaneninde boyutları normal ama hala zaman zaman sızıntılarım oluyor.

Tekrar geçmiş olsun diyorum ve umarım biran önce sağlığınıza kavuşursunuz.

[OturanBoğa]

guldamlasi,
Bilgiler için teşekkürler.
1- Bu üretra nereye yapıldı? Kapanan orijinal üretraya mı, yoksa benim yukarıda anlattığım üzere göbeğin yanından ciltten mi çıkarıldı?
2- larnında mesaneye yol açılmasından kastın, -şu anda bende de olan- sistofiks sanırım? 5-6 satte bir sistofiks borusunu açıp mesaneyi boşaltma işlemi...
Bu sistofiks çıkarıldıktan sonra 1 haftada kapanıyor sanırım..?

[guldamlasi]

1.orjinal üretraya ilk başta bilgim olmadığı için sizin yukarıda bahsettiğiniz gibi olacağını sanmıştım ama öyle olmadı üretra eski yerine tekrardan yapıldı.Yani kul yapımı bir üretraya sahibim

2.tam adını bilmiyordum ama sanırım bahsettiğiniz olsa gerek çünkü geçici bir süre için mesane boşaltımı ordan yapıldı.Amaliyattan sonra tak yapmamın doğru olmayacağını söyledi doktorum.

Not:Türkiye'nin en iyi ve en insan doktoruna denk gelmişsiniz kendinizi gönül rahatlığyıla ellerine teslim edebilirsiniz Bülent Çetinel iyi doktor olmanın yanısıra adam gibi adam olanlarından malüm Türkiye'de nesilleri tükenmek üzere
Ve bu konuda gerçekten uzman biri benim tanıdığım birçok omurilik felçlisi ona butür ameliyatları oldu ve kimsenin herhangi bir şikayeti yok.

[OturanBoğa]

Evet, Bülent bey iyi biri gerçekten de...

Bana yapılacak üretral yol, yukarıda yazdığım gibi, göbekten dışarı çıkarılacak.
Belki de kadın-erkek farkıdır...
Erkekte üretral yol daha uzun ve kapalı olduğu için, bahsettiğin yöntem uygulanamıyor olabilir...
Bilgiler için teşekkür ederim

[guldamlasi]

Farklı olup olmadığını bilmiyorum ama benim tanıdığım bir bayan vardı o da yukarıda bahsettiğiniz ameliyatı olmuştu onunda doktoru Bülent Çetinel idi.

[OturanBoğa]

Sevgili bosvermisim, geç kalmış değilsin tabii ki
Haftaya perşembe günü ameliyat olmayı planlıyorum; bugün doktorumla konuşacağım... Sen her koşulda konuyla ilgili bilgi yazarsan sevinirim (kendini yormadan tabii )
Sonuçta burada yazılanlar herkesin işine yarıyor, yarayacak...

[alperstein]

Sevgili Bülent,
Umarım ameliyatın iyi geçmiştir.
Sevgilerimle

[Baben]

Sevgili Bülent,
Umarım ameliyatın iyi geçmiştir.
Sevgilerimle

Onun ameliyatı "Yeşil Operasyonları"na döndü.. :lol:

Son olarak 18 Mart Cumartesiye ertelenmiş, "bu sefer kaçış yok" diyordu.

[OturanBoğa]

Evet, yarın (cuma) günü hastaneye yatıyorum ve cumartesi günü ameliyat olacaüım. Umarım her şey iyi olur..
Sanırım bir hafta kadar yokum buralarda. Görüşmek dileğiyle...

[Pegasus]

Arkadaşlar az önce Bülent in yanından geldim. ameliyattan çıktığında yogun titreme nöbetleri geçiriyordu ancak kısa bir süre sonra titremesi geçti ve bizi sevindirdi. Kendine geldikten sonra burnundan midesine doğru uzatılan kablodan haklı olarak şikayet etmeye başladı. ancak hiç şansı yok, yarın akşama kadar ona katlanmak zorunda. Su içmek istiyor ancak bu ihtiyacını da yarına kadar serumlardan gidermek zorunda.

Ameliyatı genel olarak oldukça başarılı geçti. Ancak doğrusu bu ameliyat öyle sanıldığı kadar basit bir ameliyat değilmiş, bunu anladım. Bunun dışında anılarında anlattığı gibi " bir kere öpebilir miyim" şeklinde bir suali yönelteceği bir hemşire yoktu ortada. Valla benim gördüğüm hemsire nemrut gibi bir şeydi ve ona değil "öpelir miyim?" " nasılsınız?" diye sormasını bile tavsiye etmem.

Bugün ve yarın burnundaki ince boru ve susuzluk nedeniyle sııkıntılı anlar yaşayacak olsa da; bir kaç gün içinde eski neşesi yerine gelecektir kardeşimin.

Bunca insanın yüreğinde yer etmiş kardeşimin böyle dandik sorunlarla ezilmeyeceğini biliyorum. Yine biliyorumki en kısa zamanda iyileşip o en son yazdığım yazıyı niye sildiğinin hesabını bana verecektir pis herif

[OturanBoğa]

Ameliyat sürecini ve bugüne kadar geçen zamanda olanları anlatmak istiyorum:

Ameliyatın 24 saat öncesinden yemeği, 12 saat öncesinden içmeyi kestim. Bu, ameliyat sonrası yaşam kalitesi için çok çok çok önemli. Tabii buna bir de sigara ve alkol kullanmamış olmayı ekleyin...
Ameliyat öncesinde barsakların tamamen boşalması için bir soda içirdiler. Ameliyatta ince barsaktan bir parça alacakları için, barsakların bomboş olması şart.
18 Mart Cumartesi günü saat 13:00’da bir uyku iğnesi yaptılar. Yani narkoz almadım; his olmadığı için... İlaç beş dakikada maymuna çevirdi beni. Normal konuşuyormuşum, ama hiçbir şey hatırlamıyorum. Kayıt mekanizmasını iptal ediyormuş...
13:30’da ameliyata alındım. Ameliyat 3 saat sürdü.
16:30’da odama çıkarılmışım. Hatırlamıyorum. Kısa bir süre sonra uyanır gibi olduğumda, burnumdan bir hortumun gittiğini fark ettim, ağzımda da bi kelepçe (nazogastrit sonda). O ilk anda panik yaptım. Çünkü böyle bir şey beklemiyordum. Yutkunamıyor ve kusmak istiyordum. Sonra çevremdekiler onun ne olduğunu ve neden takıldığını söylediler. Anladım, ama rahatsızlığım aynen devam etti tabii. Midede asit birikip, barsaklara geçmesin diye, bu sondayı takmışlar. Barsakların korunması için yani.
Neyse, o gece berbattı. Kendimdeydim ama, hiç gözümü açmadım ve kıpırdamadım desem yeridir. Çünkü kendimi panik atağın eşiğinde hissediyordum. Bir anda kendimi kaybedip, ağzımdaki o lanet olasıca şeyi çekecekmişim gibi geliyordu bana Neyseki çekmedim.
Berbat bir şeydi. Doğru düzgün yutkunamıyordum, ağzımda tükürük birikiyordu, yutana kadar imanım gevriyordu
Aynı gerekçelerle konuşamıyordum da. Oysa konuşulabilirdi. Ama dedim ya, panik yapmaktan korktum. İsteklerimi, bir kağıda yazarak aileme iletiyordum. Neler yazdığımı bilseniz gülmekten yıkılırsınız. İlk yazdığım şeylerden biri mesela, “bana bunu takanın....” .
Ve sabah oldu. Anneme, “bu şeyi çıkarırlarken, beni uyutsunlar” diye yazdım. Doktora iletmişler sabah, doktor gülmüş tabii Çünkü çıkarmak 2-3 saniyelik bir şey.
Ve sabah 8:30’da doktorla hemşire gelip, o batasıca boruyu burnumdan çıkardılar; burnumdan çektiler... Bir an korkuya kapılır gibi oldum çıkarmadan önce ama, ondan kurtulacağımı bilmek beni rahatlattı. O mutlulukla hiçbir şey anlamdım desem yeridir. İşin kötü yanı, o sondadan sadece ve sadece 30 gram birikmişti. Yani dışarı atılacak birşeyler olmamıştı. Boşu boşuna eziyet...

Ameliyat sonrasında ölü gibi yatan ben, o lanet şeyden kurtulduktan 5 dakika sonra, dünyaya yeniden doğdum Ne ameliyat aklımdaydı ne başka bişey. Turp gibiydim... Sahiden!
Tam anlamıyla kendime gelmiştim. Kafamı kaldırıp kendime baktığımda, sadece göbeğimin altından bir pansuman olduğunu gördüm. Ameliyat yerinde olabilecek kanamaların dışarı atılması için diren/sonda ve ameliyatın amacı olan yeni yol’da takılı olan sabit idrar sondası.
Pazar gününü çok iyi geçirdim. Gelen giden misafirlerim oldu. Kısa sohbetler ve 1-2 saatlik ara uykularla Pazar gününü bitirdim; gece de deliksiz uyudum desem yeridir.

Pazartesi sabahı doktorum geldi ve diren/sondayı çıkardı. Hiçbir kanama olmamıştı. Torba bomboştu. Nasıl çıkardı derseniz, çekti aldı işte. Dikiş de atmadı sonrasında. 1-2 günde delik kapanıverdi zaten. O moralle ben hepten ayaklandım tabii Gören ameliyat olduğuma inanmazdı. -12 saatlik ara uykularla dinlendim ve akşam oldu. Akşam ilk kez tekerlekli sandalyeye kalktım. 5 dakika durdum-durmadım tansiyonum düştü ve geri yattım. O gece de çok rahat geçirdim.

Salı sabahı kendimi o kadar iyi hissediyordum ki, doktorum ağızdan gıda almama izin verdi. Tabii buna, eğer izin vermezse, kebap siparişini gizliden gizliye vereceğim tehdidimin de etkisi oldu Şaka bir yana, azar azar ve sıvı şekilde beslenmeye başladım. Ama ipin ucunu kaçırıverdim biraz. Her şeyden azar azar da olsa tattım. Sonra öğleden sonra kumpir patatesinin içine gıdım tereyağı ve kaşar peyniri koydurup, 3-5 kaşık yeme gafletinde bulundum (neden gaflet olduğunu az sonra yazacağım). Ve akşam oldu. Tekerlekli sandalyeye kalktım bir kez daha. Bu sefer yarım saat kadar durdum. Gezdim koridorda. Benimle aynı anda, aynı ameliyatı olan Hakan isimli arkadaşa ziyarete bile gittim Gelen-giden vs. derken yoruldum ve kendimi yatağa zor attım. Atış o atış! Saat 23’e geldiğinde, o turp gibi olan ben gittim, yerine hasta ben geldim.
Kusmak, kusmak, kusmak, kusmak...
Sürekli kusuyor (ki bu sadece safra suyu), kusmadığım zamanlarda da mide bulantısından gözlerimi açamıyordum. Sabahı nasıl ettim Allah biliyor. Kusuyorum, ardından yarım saat iyi gibi oluyorum, sonra yine bulantı ve kusma. Bu sabaha kadar devam etti.

Çarşamba sabahı doktor geldi, şok tabii. Bir gün önce Çarşamba günü taburcu olmaktan bahsederken, bir gün sonra darmadağın vaziyetteydim. Yediğimiz şeylerden mikrop kapmadığımızdan emindik, ama yinede yediklerimin mideyi tetiklediği aşikardı. Tahliller vs. yapıldı, her şey normal görülüyordu... Derken ishal de başladı. Tam illet. Tüm baraj kapakları açıldı yani. Edirne’deki sel baskını misali...
Derhal ağızdan beslenmeyi kestiler tabii. Serum’a berdevam...
Akşama kadar hiç kusmadım, sadece ishal. Gece olunca ishal kesti, yine kusma... Gerçi ona da şükür, en azından ikisi birden olmadı
Sabaha kadar kustum...

Perşembe sabahı barajdaki seviye normalin altına düşmüştü tabii. Halsizlikten ölüyordum. Hemen serumla mama-gıda vermeye başladılar, sonra da bir vitamin karışımı. Serum zaten gırla gidiyor...
Akşama kadar azalarak da olsa ishal devam etti. Kendime gelmeye başladım biraz. Gece de hiç kusmadım. Zaten kusacak bişey yoktu ama, demek safra suyu da kalmamıştı

Ve Cuma sabahı yine sağlıklı uyandım. Turp gibi hissettim yine. O batasıca mide sorunu geçmişti tamamen. Su içmeye başladım, küçük küçük de beslenmeye; peynir, ekmek, elma, çay vs. Her şey yolundaydı. Bir tek, serum takılacak damarlarımın inceliği ve serumun/iğnelerin verdiği acı kalmıştı. Zaten damarlarım inceydi, bir de bu kadar uzun süre serum takılınca sapıttılar tabii. Akşamki iğnede damarlar ve ben isyan ettim Hemşireyi çağırdım ve, kolumdaki her şeyi çıkarmasını istedim. Korktu ve istemedi tabii ama, sabah taburcu olacağım için, istemeyerek de olsa çıkardı her şeyi. Ve o gece özgürce uyudum

Cumartesi sabahı turp gibi uyandım. Sabah kahvaltımı hiçbir sorun yaşamdan yaptım. Ne bulantı ne ishal kaldı. Doktorum geldiğinde o da her şeyin yolunda olduğunu söyledi ve Cumartesi öğleden sonra hastaneden ayrılıp evime geldim.

Sonuç: Görüldüğü üzere hastanede kaldığım sürede, ameliyatımla ilgili mevzuları unuttum bile. Zira hem ameliyat başarılı geçmişti ve hem de sonrasında hiçbir sorun yaşanmamıştı. Yani ben mide sorunu yaşamasaydım, ameliyattan sonra 4. gün taburcu olabilirdim.
Acı hissetmeyen biz omurilik felçliler için bu ameliyat hiç de zor değil. Açıkçası burnuma takılan o lanet sonda olmasaydı, ameliyat bana çok da kolay geldi.
Ameliyattan sonra doktorlar, barsakların normal çalışıp çalışmadığının teyidini bekliyorlar diyebilirim. Barsaklar işlev görüyorsa sağlıklı bir şekilde, her şey de yolunda demek...
2. gün direni, 3. gün açılan yol’un dikişlerini, 10. mesane üstündeki stapler dikişleri, 21. günde yol’da takılı olan sabit sondayı çıkarıyorlar.
Ben dün stapler dikişleri aldırdım. 10 gün sonra gidip sabit sondayı çıkaracağım ve inşallah hiçbir sorun yaşamadan o yol’dan TAK yapabileceğim.
Ameliyat sonrasında hiçbir ilaç vermediler. Sadece bol bol su iç dediler. İçiyorum tabii.

Bugün itibarıyla hastanenin bütün yorgunluğunu üzerimden atmış gibiyim.
Şimdi şu TAK’a başlayayım diye bekliyorum. O zaman, kullanım konusunda tecrübelerimi de yazarım buraya...

[usluboy]

Bülent kardeşim tekrar geçmiş olsun, bu safhaları bende yaşamıştım burundan takılan kateter 40 cm ben ameliyat öncesi kalabalık bir odada kalmıştım karşımdaki hastaya bunu takarlarken gördüm gırtlak deliğini zor buluyorlardı bunu görünce benim tansiyon anında düşüverdi oysa gecen gün cnbc-e de bir film izledim doktor kateteri takarken hastasının gırtlagına spreylle uyuşturucu sıkıyordu biz hala gelişmeleri arkadan takip ediyoruz, neyse bu arada ameliyatın ismini ögrenebildinmi bari
saygılar, selamlar....

[alperstein]

Sevgili Kardeşim,
Gelmiş geçmiş olsun, bundan başka dert görmeyesin...
O lanet olası sondayı anestesi yoğun bakımda kaldığım günlerde 30 gün taşıdım burnumda :-))

Bu arada bir de hikayeyi ameliyat ekibinden, hemşirelerinden dinlemeli :-)

Tekrar hoşgeldin...

Sevgilerimle

[OturanBoğa]

Menekşecim, komik sahiden de. Ben de yazarken güldüm

usluboy, evet, kardeşim de denk gelmişti o sahneye. Spreyli sahneye... Mutlaka biraz kolaylaştırıyordur acıyı ama, bence o şeyin içeri sokulması düşüncesi bile kendi başına acı çekmek için yeterli...

alperstein, ne zor şey o sondayı taşımak... 30 gün iyi küfretmişsindir...
Valla o sondayı burnumdan nasıl soktular hatırlamıyorum; hatırlamak da istemiyorum Ama illa ki ameliyat ekibi de bana küfretmiştir
Ameliyattan sonra bir yandan küfrediyorum ama, bir yandan da Murphy Yasalarının kutsal 3. maddesi aklıma geliyor: "Eğer birşey birden fazla ters gitme olasılığı taşıyorsa; size en fazla zararı dokunacak kombinasyonun bilincindeyseniz ve buna karşı tedbirlerinizi aldıysanız, bu tedbirler sizin için daha zararlı bir kombinasyonu gerçekleştirir.".
Yani, ben bir günlük acıya dayanmak için kendimi telkin ederken, bir terslik olupup da 5-10 gün o boruyla yaşayacağım diye çok tırstım açıkçası!