Şimdi herkes yarım
Her yürekte yangın
Bilinmez;
En son hangi vapura sallanmıştır mendil.
Hangi tren mektup taşımıştır.
En son kim yolları gözlemiş ve gelecek olan gelmiştir.
Artık;Şehir eski,
Sevgiler eski,
Hayaller eski,
Sözler yalan, kesik kesik
Boğazda düğüm düğüm
Hasretin sonu değilse ölüm
AŞK değil yüreğe yapılan bu zulüm
Eğer Konuşursam Sesim Gür Çıkar ;
Korkuyorum Sonra Beni Dinleyen Kulakları Kesmelerinden .
Çünkü Beni Yalan Duvarlarına Vuracak Olan İnsandır .
Cenneti Hayal Edip İçinde Yaşamaktan Korkarım ;
Çünkü Hayallerimi Kabusla Boğacak Olan İnsandır .
Özgür Bir Güvercin Gibi Kendi Vatanımda Uçmaktan Korkuyorum ;
Çünkü Beni Gökyüzünden Aşağıya İndirecek Olan İnsandır .
Bülbülün Sesini Dinlemeye Hasret Kaldım Ama Korkuyorum ;
Çünkü Bülbül'ü Kafesinde Sağır Eden
Toprağa cemre düşeli çok oldu...
Mevsim yaza yakın, hava soğuk.
Barışın uğradığı topraklarda
Ölen çocuklar,
Çocuklarını gömen anneler var
Karlar erimeye yüz tutmuş, yağmur yağıyor
Anlamıyorum, neden toprak kokmuyor?
Bilmiyorum artık,
Hangi cümle ile başlanılacağını;
Adına ne desem diye düşünüyorum.
Seni arıyorum her satır arasında
Sanki; her virgülden sonra seni anlatacak cümleler.
Her nokta sana başlayan Büyük bir Aşk olacakmış gibi geliyor.
Yıllardır anlatmaya çalışıyorum seni;
kara düşüncelerimi, suçu olmayan beyaz kağıtlara yazarak.
Benzemedi hiç bir cümle bakışına, o gülüşüne hangi benzetmeyi kursam,
sözcükler kalemin kursağında kalıyor.
Böyle
Yanıma oturmamandan belli ki;
bana gelmen gereken yollardan, gitmeye niyetlenmiş yüreğin,
gözlerin ihanete yeltenmiş, ellerin harama meyil etmiş.
Belli ki: adına sevgi denilen duyguyla biz sadece kendimizi kandırmışız...''