Demedin ki dayan…
Sustun…
Gece turkuazın grevindeydi..
Sabah beyazın peşinde..
Her gün aynı sokağı süpürmüyordu çöpçü..
Ada yoktu..
Ada’nın kıyılarında esmiyordu şimal rüzgârları…
Yastığa gömdüğüm başım, duyulmasını engellemeye çalıştığım hıçkırıklarım
Geceleri esir alışım, uykuya savaş açışım koca bir yalandı…
Böyle bir masal yoktu..
Adını alan kahramanlar, Aşkın penası, FD. Şarkıları, Alevsiz sobalar…
Sen istekli mahkumların varlığını bilirmisin? Özgürlüğü aklının bir ucuna hapseden,yer yer kaçmayı arzulayan,fakat şartların ağırlığını,düşünce süzgeçinden geçirip kalma telaşını hissettin mi hiç yüreğinde??Günü karşılamayı umutla beklerken, bir yanının ölüme tutsak olduğunu,prensiplerini yer yer yıkan olguların varlığıyla halüsülasyonlarının kurbanı olmayı kabullenebilir misin? Ne kadar acılarınla yüzleşebilirsin?Benim yüreğimle seni severek ikimiz adına bir ömür biçebilirmisin?? Savaşabilirmisin