bu öyle bir özlemki yanarsın yanarsın yandıkça pişersin durmayı ögrenirsin sonrada nasıl buna dayandıgına şaşarsın.yüreginin tam ortasında saklarsın özlemini için için kanar .geçen zamana sitem edersin senden çaldıklarına kızarsın .sözün kısası hayat senden çalar sevdiklerini ama kalp kimseye vermez. orası öyle bir yerki dünyanın teknolojik en güçlü savaş teknikleriylede saldırılsa asla fethedilemez özlemimisevdiğimi kimse alamaz
çocukken hayaller kurardım. hep mutluluk vardı öylece dalardım uykuya huzurla.artık hayaller kurmuyorum çok üzücü.çünkü en azından çocukken hayali düşünmek bile mutluluktu olması yada olmaması önemli degildi anlık mutluluktu belki ama ya şimdi yaşamın gerçeği hayallerimize bile izin vermiyor.