Şimdi tek isteğim, nefes alabilmek ötesinde yok gözüm... Kaçmakta mümkün buralardan ; benim istediğim kaçmak değil ki ne varmayı arzuladığım bir öte diyar nede bir yerlerde bıraktığım kayıp cennetim var...
Sadece çıkmak istiyorum çıkmak da değil çıkabilmek...
Ben o ihtimali seviyorum, seçeneğimin olmasını, kapının aralık kalmasını...
Çocukluğumda böyle bir şey hissettiğimi hatırlamıyorum. Gençlik yıllarımda çok yoğun yaşamama rağmen gene hissetmedim. Artık orta yaştayım yaştan mıdır, yorgunluktan mı yaşadıklarımdan mı bilemiyorum hayata mola vermek istiyorum.
Herhangi bir saatte yanımdan geçen bir arabaya binip sonsuz bir yolculuğa çıkmak istiyorum. Araba siyah olacak Ben yürürken yanımda duracak hiçbir şey söylemeden bineceğim ve devam edecek . Denizin dağın ve süper ince altın gibi kumların olduğu bir yere götürecek