Belki sesindi beni sana bağlayan
Belki içime vurduğun hüzün
Belki içtenliğin
Belki sevecenliğin
Öyle hasret dolu
Öyle kırılgan ben gibi ürkek
Ben gibi tıpkı…
Seslerimiz hüzüne nasıl da yakışıyor oysa
Nasılda usulca haykırıyoruz hüznün hikayesini
Sen ve ben iki hint bülbülü
Ben ölürsem sen de ölürsün bu sevgiden
Sen ölürsen ben dee..
Ahh sesi ruhumu ağlatan
Ahh yüreği benle atan sevgili
Çabuk gel..
Gel de bu
Susma vaktim geldi artık
Kendime yetme vaktim, geldi
Arada bir hatırımı sor sadece
Hatırla beni arada bir…
Kulaklarımı çınlat gözlerimi yaşart
Arada bir,
Tebessüm ol dol yüreğime
Arada bir parlat gözlerimi
Hatırlayıp ismimi “aahh” de
Mazi gelsin aklına sonra
Dolsun gözlerin arada bir
Gitmemin acısı doğsun yüreğine
Batırsın dikenlerini hasretim
Arada bir…
Sadece beni hatırlasın gözlerin
Ve keşke…
Hayatın kıyısında yaşıyor küçücük yüreğim
Oyunlar oynuyor hiç durmadan
Çamurdan kaleler yapıyor kimi zaman
Kimi zamansa yol vermez geçitler
Tek başıma hayata bakıyor dalıyor gözlerim
Uzaklara insanlara dalıyor apansız
Sonra mutluluk oyunu oynayan kim diyorum
Ben miyim yoksa onlar mı
Susmak istiyor duyulmayan sözlerim
Umutsuz kalmış yüreğime hapsolmak
Bakıyorum kendime yüreğime ellerime
Ellerimde sadece çamurdan kirlerim
Sevdamı denizlere saldım hayalini yüreğime
Tutup ellerinden yalnızlığın
Alıp başımı kimsesiz diyarlara yol aldım
İçimde sensizliğin acıtan yanı
Dudağımda isminin o güzel anlamı
Gözümde hayalini de alıp
Kendimi bilinmez hülyalara saldım
Sen ki dünyanın en güzel nağmesi
Ben ki sevdanın en yaralı yaresi
Yaramı tuzlara basıp
Kendimi bitmez acılara saldım