ANA SAYFA

Bülent Küçükaslan | BİANET
[...]
Her gün yüz binlerce insanın akın akın yürüdüğü İstiklal Caddesi’ni getirin gözünüzün önüne. Caddenin değişik yerlerinde belediyenin açtığı kocaman çukurlar olsun... Her gün o çukurlara binlerce insanın düşüyor olması, düşen insanlara çukurdan çıkması için belediyenin hiçbir yardım götürmemesi, yoldan geçen insanların şaşkın bakışlarla çukurdaki insanların yanından geçmesi, bazılarının gücü yettiğince yardım etmeye çalışıp sonra yine yoluna devam etmesi, çukurdaki insanların yıllarca debelenmeye devam etmesi, hasbelkader çukurdan çıkmaya başardıklarında yoldan geçen herkesin gözyaşlarıyla bu “engelleri aşmışâ€� insanları alkışlaması, sonra belediyenin gelip bu insanların altına dandik birer sandalye çekip onlarla mutlu-mesut resimler çektirmesi, medyanın bu “başarı öyküleriniâ€� en damardan sunması...
Alın size Türkiye’deki engelli politikası!
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir, tartışmaya katılabilirsiniz...

Marmara Üniversitesi'nde Sosyoloji profesörü olan Ergün Yıldırım geçtiğimiz günlerde twitter hesabında ülkenin en büyük sorunlarından birisine değinme cesaretini göstererek pat diye yazıverdi: "Engelli aileler daha lüks arabalar alıyor ve devlet hepimizden aldığı vergiyi onlardan almıyor. Bu adalet değil!"�
[...]
Aslında bu düşünceye karşı 19 yıldır tekerlekli sandalye kullanan, yıllardır sokaktaki saygısız, bencil, küstah, merhametli/merhametsiz insanlarla didişmek zorunda kalan, kamu idarecileri yüzünden Allah'ın belası kaldırımları ve binaları kullanamayan, araç yolunda kelle koltukta giden, merdivenler yüzünden bir çok yerde karga-tulumba taşınan, toplu taşımaya neredeyse hiç binemeyen, okumak, iş bulmak, sosyalleşmek için dokuz takla atmak zorunda kalan, ota-boka talep edilen sağlık raporlarını almak için çekmediği eziyet kalmayan, hasılı milyon tane insanla ve engelle uğraşıp hayata tutunmaya çalışan koca bir kitle adına bodoslama küfretme hakkım var, ama bunu yapmayacağım. Onun yerine sıfatınıza bir ayna tutmayı deneyeceğim.
[...]
Buraya tıklayarak Bülent Küçükaslan'ın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

OKUYUN! Ülkeyi el birliği ile nasıl bir cehenneme dönüştürdüğümüzü -bir kez daha- görüp utanacaksınız...

Toplumsal Haklar ve Araştırmalar Derneği'nin, Açık Toplum Vakfı desteği ile yürüttüğü, "Engelli Bireylerin Yönelik Kötü Muamele, Şiddet ve İstismarı Olaylarını İzleme Projesini" kapsamında hazırlanmış olan "Engelli Bireylere Yönelik Fiziksel-Cinsel Şiddet, İstismar ve Kötü Muamele Olayları İzleme Raporu - 2016" adlı eseri sizlerle paylaşıyor olmaktan "mutluluk" duyuyoruz.
Yayın 2012 yılından bu yana medyaya yansıyan haberlerden, emsal nitelikteki üst derece mahkeme kararlarından elde edilen diğer veri ve belgelerden derlenerek hazırlanmıştır. Bu veri ve belge kaynaklarının dışında, kötü muamele, şiddet ve istismar mağduru engelli bireylerin katıldığı bir nitel araştırma da, yaşanan ihlallerin psikolojik ve psiko-sosyal boyutunu, nedenleri ile ortaya koymaya çalışmıştır.

Buraya tıklayarak TOHAD'ın raporunu okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz.

Bülent Küçükaslan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Bu sadece benim hikâyem değil, benzer durumda olan yüzbinlerce arkadaşımın yaşamı da üç aşağı beş yukarı bu şekilde. Yani kişisel trajedi olarak dramatize edilecek yaşamlarımız yok! Ama bu demek değil ki her şey güllük gülistanlık! Bilakis, etrafımız kamusal kararların dışlayıcılığı ve çevremizdekilerin umursamazlığı nedeniyle örümcek ağlarıyla dolu. İki lafından biri “birlikte yaşamak, kardeşlik, dayanışma, aile, komşuluk, dostluk, iyilik, vicdan, saygı, özgürlük” vb. olan politikacılar, bürokratlar ve sizler, uzandığımız her yere oracıkta takılıp kalmamıza neden olan ağlar bırakıyorsunuz. Bir başka deyişle, aslında bakıma ihtiyaç duymayı zor hale getiren sizlersiniz.
[...]
Buraya tıklayarak Bülent Küçükaslan'ın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Bülent Küçükaslan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
"Tekerlekli sandalyeye mahkûm"un fetiş halini aldığı bir dünyada insanlara tekerlekli sandalyenin özgürleştiriciliğinden bahsetmek baştan zoru seçmek demek, bunu biliyorum. Ama ben daha da zor bir şey yapmak, anne-babaların ve toplumsal baskıların engelli* çocuklarımızı nasıl da tekerlekli sandalyesizliğe mahkûm ettiğinden, bu nedenle çocuklarımızın hayatı nasıl da ıskaladığından bahsetmek istiyorum.
Bu konu hakkında yazmama sebep olan şey şu: Engelli çocuğu olan aileler bize gelip engelli çocuk arabası almak istediklerini söylüyorlar ve ekliyorlar, "bebek pusetine en çok benzeyen araba olsun lütfen".
[...]
Buraya tıklayarak Bülent Küçükaslan'ın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Türkiye'de engelli çocukların eğitimine yönelik gerekli kanunlar yürürlüğe girmesine rağmen haklar, eğitim ortamlarında istenen düzeyde güvence altına alınamamıştır. Engelli çocukların eğitime tam ve etkin katılımının sağlanamadığı, hatta ayrımcılığa uğradığı da bilinmektedir.
Engelli bireylerin haklarını ulusal düzeyde garanti altına alan ve 2005 yılında yürürlüğe giren 5378 sayılı Engelliler Hakkında Kanun'a göre engellilerin eğitim alması hiçbir gerekçeyle engellenemez; engelliler, özel durumları ve farklılıkları dikkate alınarak, yaşadıkları çevre ile bütünleştirilmiş ortamlarda, eşitlik temelinde, yaşam boyu eğitim olanağından ayrımcılık yapılmaksızın yararlanırlar.
[...]
Buraya tıklayarak Z. Hande Sart'ın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Erişilebilirlik, toplumda ve ekonomide yer almanın ön koşuludur ve tüm temel hak ve özgürlüklerin kesiştiği noktadır. Zira sağlık ve eğitim hizmetlerine, ekonomik, sosyal ve kültürel hizmetlere ulaşabilmek; medeni ve siyasi hakları kullanmak geniş ve birbirleriyle ilişkili bir mekanizmanın çarkları gibidir.
Bu bağlamda erişilebilirlik, Türkiye'ye geç girmiş bir kavram olmakla birlikte, gerek tanımı gerek kapsadığı alan gerekse de hakkında yapılan hem hukuki hem de fiziki düzenlemeler bakımından oldukça genç bir evrededir. Dolayısıyla erişilebilirlik, henüz Türkiye'de bir kültür olarak oluşmuş değildir. Bu yazıda erişilebilirliğin tanımı, kapsamı, Türkiye'nin erişilebilirlik alanında geliştirdiği politikaları (hukuki ve idari) ve durumu, eğitim hakkı ile korelasyonu, alana ilişkin yargı kararlarından bazıları, erişilebilirliğin günümüz bakımından değerlendirilmesi ve sorunların çözümüne ilişkin öneriler ele alınacaktır.
[...]
Buraya tıklayarak Hakan Özgül'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz