ANA SAYFA

Mekanda Adalet ve Sakatlık sayısında Mithat Fabian Sözmen, bir toplumsal hak talebi ve mücadele alanı olarak engelli sporları üzerine yazdı.
[...]
Engelliler için en büyük felaketin kendi bünyelerindeki engeller olduğunu düşünmeye pek meraklıyızdır. Bu yüzden onların spor yaptığını görmekten ve hatta Paralimpik Oyunları’nda tüm dünyaya adlarını ezberletmelerinden abartılı başarı, mutluluk ya da mucize hikayeleri türetiriz. "Tek engel zihinlerde", "Engeli değil yeteneği görün" gibi sloganlara bayılırız. Elbette diğer sporcular gibi engelli sporcular da başarılarının öyküleştirilmesini hak eder ancak engellilerin medyadaki bu genel işleniş biçimi, altı doldurulmayan bir romantizme dayandığından iki haftalık Paralimpik macerası sona erdiğinde yine aynı günlük problemlerin ortasında kalanlar engelliler olur.
İngiliz engelli aktivist Penny Pepper, 2016 Rio oyunları sırasında The Guardian’a yazdığı yazıda “Ne kahramanız ne de beleşçi. Yalnızca devletin günlük yaşantımıza saldırılarından biraz olsun kurtulmak isteyen ve haklarını talep eden sıradan insanlarızâ€�[5] diyordu. Toplumda kabul gören tek engellilerin Paralimpikler olması ve bu kabulün de yalnızca iki hafta sürmesi bu konudaki iki yüzlülüğü ortaya koyduğu gibi meselenin sporun çok ötesinde olduğunu da hatırlatır.
[...]
Buraya tıklayarak Mithat Fabian Sözmen'in yazısının devamını okuyabilirsiniz