Gündüz Vassaf | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Dünyada her yıl milyonlarca çocuk, güvenilirliği tartışmalı, ABD’li firmaların sattığı zekâ testleri uygulaması sonucu heder ediliyor.
Üniversitede ders verdiğim yıllarda bir grup öğrencimle Bakırköy Akıl Hastanesi’ne alan çalışmasına gittik. Koğuştayız. Psikiyatr duvarda tebeşirle yazılmış tabelaya dikkatimizi çekti. Girenler, çıkanlar ve ölenlerin sayısı yazılı. Giren-ölen sayısı aşağı yukarı birbirini tutuyor, iyileşti diye çıkan pek yok. Koğuş sakinlerinden birisi yanımıza yaklaşıp doktora, “Ben iyileşip çıkacağım” dedi. Doktor, kadının yüzüne bakmadan “Evet, akıl hastaları böyledir, semptomlarından biri de iyileşeceklerini zannetmeleridir” diyerek konuşmasını sürdürdü.
[...]
Buraya tıklayarak Gündüz Vassaf'ın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Zeliha Tören | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Evde bakım maaşı almak için getirilen % 50 ve üzeri “ağır özürlü” olma şartı nedeniyle % 50 ve üzeri özürlü olan ama raporunda “ağır özürlü” ibaresi yer almayan kişiler “yeterince muhtaç” olarak değerlendirilmemekte ve bu maaşı alamamaktadır. Dahası, 2006 yılından sonra sakatlık oranlarını hesaplamak için ICF’ye geçilmesi ve sakatlık değerlendirme kriterlerinin değişmesiyle birlikte pek çok kişinin sakatlık oranı düşürülmüş, bireylerin ağır özürlü olarak değerlendirilmesi zorlaşmış ve sakat bireyler haklarından mahrum edilmiştir. Bunun yanına bir de hastanelerin bile kendi aralarında mutabakata varamadığı sakatlık raporları eklenince, pek çok kişi belirlenen bakım ücretini alamamış ve hatta o güne kadar bakım maaşı alabilen kişilerin de sakatlık oranlarının düşürülmesi sonucu aldıkları evde bakım maaşları kesilmiştir.
[...]
Buraya tıklayarak Zeliha Tören'in yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Zeliha Tören | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
İnsanlık tarihinin başından beri değişmeyen azınlık gruplarından biri olan sakat bireyler, tarihsel süreç içersinde birçok ayrımcılığa maruz kalmış, sosyal çevreden dışlanmış ve hatta yaşama hakları bile ellerinden alınmıştır. Sanayileşmeyle birlikte, üretim şekli ve toplum yapısı değişmiş buna paralel sakat bireylerin yaşadığı dışlanmanın şiddeti de artmıştır. Bu dışlanmanın en yoğun hissedildiği alanlardan biri de çalışma hayatı olmuştur. İlerleyen yıllarda, teknolojinin de ilerlemesiyle, işlerin büyük çoğunluğu makineler tarafından yapılmış ve insan emeği değer kaybetmeye başlamıştır. Makinelerin yapamadığı işlerin ise ancak en hızlı çalışabilen, güçlü kişiler tarafından yapılması uygun görülmüştür. Özetle bu yapı ve anlayış içersinde sakat bireyin emeğine ihtiyaç kalmamış ve sakat emeği üretim sürecinden dışlanmıştır.
[...]
Buraya tıklayarak Zeliha Tören'in yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Tolga Tezcan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Yetişkin-gençlik ilişkisinde gençlik, “olmaya başlamak”; yetişkinlik ise “varılacak durak” şeklinde görülür. Gençliğin “geçici” ve “kısa süre içerisinde atlatılması gereken bir aylaklık” dönemi olduğu algısı, üzerine düşünülmesine gerek olmayan, toplumun herhangi bir alanına katılımı önemsenmeyen ve ötesinde “yetişkinliğe antrenman” olması bakımından gençliğin bir özne değil ara aşama olarak görüldüğünü ileri sürebiliriz. Dolayısıyla, gençliğin “gerçek” yaşama ve geleceğe hazırlanması beklenirken topluma “tam” katılım öncesi gençler toplumun “marjinal üyeleri” kabul edilirler. Bir başka ifadeyle, gençliğe “eşit yetişkin” değil “müsamaha edilen ziyaretçiler” paydasında yaklaşılmaktadır.

Buraya tıklayarak Tolga Tezcan'ın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Hakan Özgül | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Dünya, engellilik konusunu İkinci Dünya ve Vietnam Savaşları’ndan sonra yoğun olarak tartışmaya başladı. Savaşla beraber gelen sakatlıklar, o sıralarda çocuk felcinin (polio) Avrupa’da çok yaygın olması, en önemli tetikleyicilerdi. Keza bizim adını yıllar sonra duyduğumuz rehabilitasyon meselesi de benzer durumdadır. Ülkemizde ise engellilik konusu son on yıldır tartışır hale geldi. Ülkemizde engellilik meselesinin tartışılmaya başlanmasının en önemli tetikleyicisi ise Avrupa Birliği Müktesebatı ve tam üyelik sürecidir.

Buraya tıklayarak Hakan Özgül'ün yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Sakat bedenlerin yaşamlarının trajik olduğu, acı içinde geçtiği, hayattan “normal” olan bedenlere oranla daha az zevk aldıkları -hatta bazılarına göre hiç zevk almadıkları-, dolayısıyla dünyaya gelmemenin onlar açısından da hayırlı olduğu düşüncesi büyük oranda, “normal” bedenlerin ön yargılarından ve sakatların hayatlarını bilmemelerinden, tanımamalarından kaynaklanıyor. Yani kim kimin adına karar verebilir ki, hayatının anlamsız ve trajik olduğuna? sorusu bu noktada öne çıkıyor. Bu noktayı vurgulayan kişiler, sakat kişilerin zaman zaman çektikleri acıları, sorunları göz ardı etmiyorlar elbette. Ancak sakat olmayan kişilerin -ki sıklıkla bu kişiler iktidar sahibi kişiler oluyor- bu noktayı abarttıklarını, genelleştirdiklerini, aslında sakat kişiler ile konuşsalar, onların düşüncelerini dinleseler, kendi hayal ettiklerinden çok daha değerli ve acısı ve hazzı ile kıymetli yaşamlar ile karşılaşacaklarını vurguluyorlar. Dolayısı ile kimsenin bir başkasının hayatının ne kadar trajik ya da ne kadar değerli olduğu hakkında hüküm yetkisinin olmaması gerektiğini vurguluyorlar.

Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.