Gökhan İrfanoğlu | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Sözün özü, “hak temelli” mücadele yaklaşımınızın da, katılım, içerilme, bağımsızlık düsturlarınızın da tereciye tere satmak misali tepeden yinelendiği durumda kendi sözünüzü nerede bulacaksınız? Burada ilk akla gelen şey, dolaşımdaki sözlerin sırf rıza üretmekte kullanıldığını, büyük oranda gerçekliğe tekabül etmeyen boş laflar olduğunu iddia etmek. Böyle bir eleştirinin olanağı genel olarak da Türkiye özelinde de ziyadesiyle mevcut. Başka bir olanak, söyleyen özne ve söylenen bağlam değiştiğinde “engelleri kaldırmanın” anlamının da değiştiğini (yukarıdaki 4 noktanın 3’ü gidiyor, 1. de bayağı bir dönüşüyor), sakatlığın değil, “engelleri aşan” bireysel olarak bağımsız sakat kurgusundaki yük olmayan sakatın içerildiğini iddia ederek sosyal modelin yedeklenmemiş (ki modeli kuranların da göz ardı ettiği) imalarını vurgulamak – çalışma değil, çalışmama; “farkı sildiği ölçüde katılım” değil, katılmama, bağımsızlık değil yeniden düşünülen bir bağımlılık hakkı gibi. Bu noktada modelin kökensel tahayyülünü unutmamak, meselesinin her zaman “gerçekçi olup, imkansızı istemek” olduğunu hatırlamak da önemli ve sakat mücadelesini bugünkü genel toplumsal muhalefete doğrudan bağlayan yer de burası.
[...]
Buraya tıklayarak Gökhan İrfanoğlu'nun yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Sibel Yardımcı | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Peki sakatlığı bu saydığımız kimliklerden biri gibi görebilir miyiz? Bu başlık altında özellikle tartışılmasını dilediğim sorulardan biri bu. Sakatlık da aynı Laz olmak, siyah olmak, mülteci olmak, dindar olmak, kadın olmak veya eşcinsel olmak gibi varoluşumuzu belirliyor. Sakat olmak, bunlardan biri olmakla aynı şeydir, demek istemiyorum. Elbette değildir, bu kimliklerin hiçbiri birbiriyle aynı şey değildir zaten. Fakat yaşam koşullarımızı, kim olduğumuzu, kendimizle, yakın ve uzak çevremizle –ki yakın ve uzağın ne olduğu bile erişilebilirliğin sorun olduğu sakatlık örneğinde farklı bir gözle ele alınabilir kavramlardır- ilişkilerimizi belirleyen değişkenlerden biri olması itibariyle sakatlık da bir kimlik kategorisi olarak kabul edilebilir. Mi?
[...]
Buraya tıklayarak Sibel Yardımcı'nın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Süleyman Akbulut | Sakatlık Çallışmaları İnisiyatifi
[...]
Engellilik, bireyin üzerine yapıştırılmış bir insanlık hali değil, dış dünya tarafından bireyde (hak ihlalinin bir sonucu olarak) yaratılmış bir "durum-olgu"dur. Engellerin olduğu bir dünyada, fonksiyon kayıpları olan bir birey, engelliye dönüşmektedir. Ve her ne kadar kanunlar çıkarılmış olsa da, kamu idarecileri engellilik meselesini "engelli kardeşlerimizi seviyoruz. Onlara sahip çıkmak görevimiz" diyerek bir merhamet meselesine indirgese de; yaşanan ne yazık ki sadece engellilerin ayrımcılığa uğramasından ibarettir.
Ve bugün ülke olarak kendimize şu soruyu sormalıyız: Eşitliği sağlamak için ne bekliyoruz?
[...]
Buraya tıklayarak Süleyman Akbulut'un yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Süleyman Akbulut | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Engelli dendiğinde aklınıza ne geliyor? Nasıl bir duygu çağrışımı yaşıyorsunuz?
Toplumun önemli bir kesiminin zihninde engelli birey denince “acınacak, yardım edilmesi, desteklenmesi gereken birey” imajı canlanıyor. Nitekim araştırmalar da bu tespiti doğruluyor. Belki de bu yüzden yine toplumun önemli bir kesiminin engelli kişilere yönelik duygu ya da düşünceler anlatmak istediğinde kurulan ilk cümleler, “çünkü hepimiz engelli adayıyız… hepimiz bir gün engelli olabiliriz” oluyor. Cümlenin çekirdeğindeki anlam gayet açıktır aslında! Engellilik “kötü-sıkıntılı, düşkünlük içeren bir hal”dir.
[...]
Buraya tıklayarak Süleyman Akbulut'un yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Bülent Küçükaslan | Radikal 2
[...]
Sakatlar saygıyı hak etmiyor mu?
Hak etmiyorsa; siz vicdanını rahatlatmak isteyenler, sakat olmayan muktedirler, her şeyin kendi istediği gibi olmasına alışık olanlar, dayanışmanın güzelliğini değil de bağış yapmanın üstten bakan huzurunu sevenler, sormaya ve dinlemeye gerek duymayanlar, aynen devam... İktidarınızda sakatlar düşük pozisyonlu işlerde düşük maaşlarla çalıştırılmaya devam edilsin, yollar, binalar ve toplu taşıma araçları sakat olmayanlara göre tasarlansın, ekonomik bağımsızlığımız verilmesin, devletin sosyal yardımlarına karşılık yaşamlarımız ipotek altına alınsın, kendi kararlarımızı alma özgürlüğümüzü kullanamayalım, gerçek ihtiyaçlarımız umursanmadan ucuz sandalyeler bize reva görülsün. Bize sormaya gerek yok zaten. Siz biliyorsunuz...
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir, tartışmaya katılabilirsiniz...

Bülent Küçükaslan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Başlamadan önce can alıcı üç soru sormamız ve cevaplamamız lazım:
1- Sakatlar ortalamadan daha fazla sağlık sorunu mu yaşar? Cevap: Hayır.
2- Öyleyse neden sakatlar durmadan tıp doktorları ile karşı karşıya gelir? Cevap: Çünkü sakatların sakat olduklarını her daim ispatlamaları gereken ahmakça bir sistem söz konusu! Bir sağlık kurulu bize “tamam sen sakatsın” demeden resmî olarak sakat sayılamıyoruz!
3- Peki sağlık raporu almak sizin için neden sorun? Cevap: Ehliyet, araba, evde bakım, maaş, emeklilik, eğitim, istihdam, askerlik vb. bir sürü haktan yararlanabilmek için neredeyse yılda birkaç defa sağlık kuruluna girmemiz gerekiyor ve bu akıl sağlığını yitirmeden gerçekleşmesi mümkün olmayan bir eziyet! Üstelik, kentlerin engelleyici şekilde dizayn edildiği ve toplu taşıma kullanımının neredeyse imkansız olduğu bir ortamda bizlerin evden çıkıp düzenli olarak hastaneye gitmesi inanın oldukça uzun ve zahmetli bir iş.
[...]
Buraya tıklayarak Bülent Küçükaslan'ın yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Gökhan İrfanoğlu | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
1981 yılında Devlet Planlama Teşkilatı’nın bastığı Sakatların Rehabilitasyon ve Eğitimi kitabı şöyle başlıyor: “Kişi tüm yetenekleri ve yaratma gücü ile toplumun bölünmez bir bütünüdür”. Nedense anayasanın 3. maddesiyle aynı kalıpta yazılmış (“Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür”) bu cümlede kastedileni hemen anlıyoruz ama burada kitaptan da ayırıp anlamamaya çalışalım: Bir durum tesbiti mi yapılmış? Cümle, “keşke sakat vatandaşlarımız da topluma dahil olsalar” gibi bir istek, dilek mi? Sakatlar için bir tavsiye mi, ya da buyruk mu? (Kendini toplumdan ayrı saymayasın, dışlandığını düşünmeyesin, ya da sayamazsın, düşünemezsin). “Tüm yetenekleri ve yaratma gücü” ve “bölünmez bir bütün” neden yan yana? İlkine neler dahil, neler yetenek veya yaratma gücü değil? Kısaca, cümleyi okuduğumuzda içerildiğimizi mi düşünmeliyiz, dışlandığımızı mı?
[...]
Buraya tıklayarak Gökhan İrfanoğlu'nun yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz