Süleyman Akbulut | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Şüphesiz sosyal yaşamdaki veriler, iş ve eğitim hayatından daha vahim sonuçlar ortaya koymaktadır. Zira iş ve eğitim hayatı, az da olsa kanunla koruma altına alınmıştır ve bu nispeten etkin sayılacak koruma duvarları kalktığı zaman, engelli daha pervasızca dışlanabilmektedir.
Anket yapılan engellilerin % 52,8’i yaşamın çeşitli alanlarında alay ve kötü muameleye maruz kaldığını ifade etmiştir. Bu davranışlar arasında engelli olduğu için restoran, sinema, kafe vb. yerlere alınmamak (% 17,1), kiralık ev ya da işyeri aradığı sırada engelli olduğu için talebinin reddedilmesi (% 8,1), engelli hale geldikten sonra eşi tarafından terk edilmek, eşi veya yakını tarafından engelliliği yüzünden kötü muameleye maruz kalmak (% 6,5) bu olumsuz ve ayrımcı davranışların en başında gelenleridir. Ankete katılanların % 40,7’si dışındaki kesim engelliyle evlenmeye olumsuz bakmaktadır.
[...]
Buraya tıklayarak Süleyman Akbulut'un yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Sakat bireyin cinselliğinin söz konusu edilmemesinde, sakat kişinin sanki cinsellik dışı/ötesi bir varlıkmış gibi algılana gelmesinde rol oynayan temel etmenin baskın “normal” cinsellik anlayışı olduğunu düşünüyorum. [...]
Baskın “normal” cinsellik kurgusu, sakat bedenleri dışladığı gibi, kadın bedenini de dışlıyor büyük oranda, farklı nedenlerden ötürü bu normlara uymayan “sağlıklı” erkek bedenini de dışlıyor; LGBT bireylerin cinselliğini de dışlıyor. Ve cinsellik gibi, her türlü tahayyülü içinde barındırabilecek kadar zengin bir olguyu alıp, daracık kalıplara sıkıştırarak, kadını, erkeği, sakatı, LGBT bireyi “anormal” addediyor. Bir başka ifadeyle güzelim hayatlarımızı zindana çeviriyor. Aslında sadece ve sadece miniminnacık bir azınlığı içine alıyor. Daha ötesine tahammülü yok.
[...]
Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz.

Mağdule Demircioğlu | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
The Economist’in kapaklarından birinde yer alan “19. yüzyıl kapitalizmin, 20. yüzyıl sosyalizmin yüzyılıydı. 21. yüzyıl ise hayırseverlik yüzyılı olacak” söylemi bize neoliberal ekonomik uygulamaların emek piyasasının yapısal olarak nasıl dönüşeceğine dair ipuçlarını ve özellikle dezavantajlı gruplar için ne menem sosyal sorumluluk projelerinin işlerlik kazanmasının amaçlandığının da işaretlerini veriyor.
[...]
Ülkelerin sosyo-ekonomik yapıları dikkate alındığında az gelişmişlik ile sakatlık arasında yakın bir ilişkinin bulunduğu görülmektedir. BM’in bir çalışmasına göre; dünyada 500 milyondan fazla sakat insan vardır. Yine bir çalışmada da şunlar kaydedilmiştir; 500 milyon sakattan 400 milyonu gelişmekte olan ülkelerde yaşamakta ve bunların da 140 milyonunu çocuklar 160 milyonunu ise kadınlar oluşturmaktadır. Sakatlıkların beşte birine ise yetersiz beslenmenin yol açtığı bilinmektedir. Başka bir çalışmada da, yeryüzünün bir çok yerinde sakatların sosyal yönden kötü koşullarda yaşadıkları, izole edildikleri, dolayısıyla da bunun sonucunda haklarından yoksun bırakıldıkları ve marjinal bir yaşam sürdürdükleri belirtilmiştir. Sakatlar genel olarak kaynakların sadece % 2’sine ulaşabildiklerinden, yani eğitim, sağlık ve işgücüne katılımda toplumsal artıktan aldıkları payın bu oranla sınırlı kalması yaşamlarının büyük bir bölümünü güvencesiz olarak sürdürdüklerine işaret eder.
[...]
Buraya tıklayarak Mağdule Demircioğlu'nun yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Mehmet Ortakaya | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
ayrımcılığın kökünün kazınmasının önkoşulu, çalışmanın ve genel olarak tüm insani etkinliğin temelinde yatan kişisel çıkar güdüsünün, bireysel yeteneklerin geliştirilmesi ve toplumun ortak iyisinin gerçekleştirilmesi amacı ile değiştirilmesidir. Bu doğrultuda yeni bir toplumsal ahlak oluşmadıkça ve onun temsilcisi yeni insan etkinlik kazanmadıkça, bir değil milyon yasa da çıksa fark etmez. Belki ayrımcılık belli oranlarda azalır, en kaba saba örnekleriyle ortadan kalkabilir; ancak daha “incelikli” ve sinsi biçimleriyle sürüp gider. Gelişmiş Batılı ülkelerde yaşanan da budur.

Ne var ki egemen sosyoekonomik ilişkiler geçerli olduğu sürece böylesi bir değişim gerçekleştirilemeyecektir. Öyleyse yazımızın başlığındaki soruya cesaretle ve açıklıkla yanıt verebiliriz: “Sakatlara yönelik ayrımcılıkla mücadeleye damgasını vuran ilke anti kapitalizm yönelimi olmalıdır.”
[...]
Buraya tıklayarak Mehmet Ortakaya'nın yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Çağrı Doğan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Teknoloji sakatlık halini nasıl etkileyip dönüştürür?
Sakatlığın teknoloji geliştirme konusunda nasıl bir rolü olabilir?
Sakatlığı bedensel, duyusal ya da zihinsel farklılıkların dezavantaja dönüşme hali olarak tanımlarsak; teknolojinin sakatlığı hafifleten ya da ortadan kaldıran bir misyonu var mıdır?
Teknolojiyi, sakatı daha sakat kılan ya da yeni sakatlıklara yol açan yönüyle ve örnekleriyle de ele alabilir miyiz?
Teknoloji biz sakatları kimlerden, nelerden, nasıl bağımsız, ya da kimlere, nelere, nasıl bağımlı kılar?
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

RUSİHAK (Ruh Sağlığında İnsan Hakları Girişimi Derneği) | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Türkiye'de nüfusun %18’i çeşitli ruhsal sorunlarla yaşamının en az bir döneminde ruh sağlığı kurumlarına başvurmakta. 1,5 milyon civarında ise zihinsel engelli birey olduğu bilinmekte.[...]
Ruhsal sorunlar yaşayan ve zihinsel engelli bireyler yaşamın her alanında, toplum içerisinde ve hizmet aldıkları kurumlarda ciddi boyutlarda damgalama ve ayrımcılığa maruz kalmakta, çoğu kez bununla mücadele edebilmelerini sağlayacak mekanizmalar bulunmamaktadır. Ruh sağlığı sorunları toplumumuzda halen bir tabudur ve pek çok kişi damgalama ve ayrımcılığa maruz kalmamak için yaşadıkları sorunları gizlemektedir. Yapılan araştırmalara göre hekimler bile bir şizofreni hastası ile komşu olmayı istememektedir.
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Claire Özel | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Görece nadiren ortaya çıkan acil durum ve afetleri düşünmek çaba ve maddi yatırım gerektirir. Herkesi düşünen bir toplum, şüphesiz çağdaşlığın da göstergesidir. Günümüzde afette engellilerin durumuyla ilgili olarak üç farklı yaklaşımdan bahsetmemiz mümkün. İlk yaklaşım: “Hiçbir şey yapmamak”, çünkü engellilerden ayrıca bahsedilmediğinde, özel durum ve ihtiyaçları da görmezden geliniyor dolayısıyla da üzerinde düşünülmesi ve bir şeyler yapılması gereken bir konu da olmuyor. İkinci yaklaşım: “Tepeden inme”. Bu yaklaşımda engellilere danışılmadan uzmanlar bu konuda neler yapılması gerektiğine karar verir. Öneriler bakıcı ve refakatçıya sunulur; bu yaklaşımda sakatlık bireysel bir durum olarak algılanılır, toplumsal bir durum olarak görünmez ve aynı zamanda engellilerin başkalarına bağımlı olduğunu varsayılır.
En gelişmiş yaklaşım olan “Katılımcı planlama” yaklaşımında ise engelli kişiler bizzat potansiyel tehlike ve çözümleri belirler ve kamu kurumlarıyla iletişime geçerler. Sakatlar, aralarında bilgi, tecrübe ve fikirleri dile getirir ve kendi güvenliklerinin sorumluluğunu mümkün olduğu kadar geniş gruplarla paylaşırlar. Bu yönde atılan doğru bir adım olarak, 2000’de İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından sağırlara verilen afet bilinci eğitiminden bahsedebiliriz.
[...]
Buraya tıklayarak Claire Özel'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz