Can Evren | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Bu yazıyı yazmakta iki temel amacım var: Birincisi, Olimpik spor kültürünün ve ona eşlik eden Paralimpik (sakat olimpiyatları) kültürün sakatlık adına ne gibi anlamlar taşıdığını tartışmak. İkinci amacım, Olimpiyat oyunlarının Türkiye’de, İstanbul’da düzenlenmesi hakkında bir tartışma başlatmak.
[...]
1960'lardan beri Olimpiyatların yanında, oyunlar bittikten bir hafta sonra aynı kentte başlayan bir de Engelli Olimpiyatları düzenleniyor: Paralimpik Oyunlar. Ölçeği giderek büyüyen bu ‘yan organizasyon’, sakat vatandaşların da sporun bir parçası olduklarını göstermeyi hedefliyor. Sormak gereken şey, Engelli Olimpiyatları’nda sunulan Engelli modellerinin, sakatların gerçek gündelik sorunlarıyla ne kadar örtüşüp örtüşmediğidir. Burada son dönemde sık sık kullanılmaya başlanan bir sözü devreye sokabiliriz: œSağlam sakatlarâ€�. Mesela sağlam sakat sözünün en büyük örneği, 2012 Londra Olimpiyatları’nda, Engelli kategorisinde değil, sağlam atletlerle yarışan Güney Afrikalı atlet Oscar Pistorius’tu. Çok erken yaşta, çok pahalı bir diz protezi sayesinde koşmaya başlayan atlet, tabii ki çok istisnai bir sakatlık deneyimini yansıtıyordu.
[...]
Buraya tıklayarak Can Evren'nin yazsını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Gökhan Güngör | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Çünkü bir sakatın sakatlığı bir hastalık veya geçici bir durum değildir, bir sakatın sakatlığı durumdur, yaşamıdır. Bir sakatın sakatlık deneyimi, süreçle biçimlenmiş bir yaşayıştır. Adaptasyon ve gelişim süreci içerir. Önce tekerlekli sandalyesi ile bir kaldırıma çıkamaz, sonra çözümünü, pratiğini geliştirir, tekerlekli sandalye kullandıkça kollarını güçlendirir ve o kaldırımı aşar.
Bu durumu tekerlekli sandalyeye bindirilerek deneyimletmeye çalışılan kişi ise, bu süreçten yoksun, gelişimsizdir. O an sadece rahatça yürüyebildiği durum ile, gelişimsiz sakatlık deneyimini karşılaştırır. Algılarına sakatlığın acizlik olduğu yargısını kazır. Düşünmez çocukluk dönemini, gelişim evrelerini. Aklına getirmez, yürümek için ne yollardan geçtiğini, kaç ay emeklediğini, kaç ay düşe kalka yürüdüğünü, kaç ay paytak paytak yürüdüğünü.
[...]
Buraya tıklayarak Gökhan Güngör'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Film en genel anlamda iki ana karakterin (Temmuz ve İhsan) arkadaşlığı üzerine kurulu. Temmuz genç bir adam ve hayatını çizim ve heykel yaparak kazanan bir sanatçıdır. Film boyunca açıklıkla ortaya konmasa da, Temmuz gey bir karakter aynı zamanda. Temmuz yakın zamanda sevgilisi tarafından terk edilmiştir ve zaten depresyona eğilimli olan bu karakter, söz konusu sıkıntılı dönemin de etkisiyle zor günler geçirmektedir. İhsan ise kolları ve bacakları olmayan, İstanbul'un yoksul semtlerinden birinde anne ve babası ile yaşayan bir başka genç adamdır. İkilinin yollarının kesişmesi bir dostluğu başlatır. Ancak bu çetrefilli bir yolculuktur; çünkü İhsan aslında ölmeyi istemektedir ve Temmuz’'dan isteği, bunu kendisi için gerçekleştirmesidir.
Bu talep karşısında ne yapacağını bilemeyen Temmuz, bir şartla bunu kabul eder.
[...]
Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
"Sadece Sen"… Başrollerinde Belçim Bilgin ve İbrahim Çelikkol var. Filmin konusuna olabildiğince özetle değinmekte yarar var. Temelde bu bir aşk filmi. Belçim Bilgin (Hazal) genç, kör bir kadını canlandırıyor ve İbrahim Çelikkol ile (Ali) aralarında bir aşk hikayesi var. Film her ikisinin tanışması, birbirlerine aşık olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri ile başlıyor.
[...] Hazal’ın gözleri açılır, ancak Ali ameliyat için gerekli olan parayı kazanmak için yeniden girdiği pis işlerde sakat kalır. Aslında sakat kalıp kalmadığından çok emin olamıyoruz filmde. Koltuk değneğiyle yürüyor Ali. Ama filmin bir yerinde sanki ileride değneksiz de yürüyebileceğini ima eden bir ifade de var. Sonuç itibariyle filmin son sahnesinde Ali değnekle yürüyen bir adam, Hazal’ın gözleri açılmış ve birbirlerine kavuşmuşlar.
[...]
Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Gökhan İrfanoğlu | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Sözün özü, “hak temelli” mücadele yaklaşımınızın da, katılım, içerilme, bağımsızlık düsturlarınızın da tereciye tere satmak misali tepeden yinelendiği durumda kendi sözünüzü nerede bulacaksınız? Burada ilk akla gelen şey, dolaşımdaki sözlerin sırf rıza üretmekte kullanıldığını, büyük oranda gerçekliğe tekabül etmeyen boş laflar olduğunu iddia etmek. Böyle bir eleştirinin olanağı genel olarak da Türkiye özelinde de ziyadesiyle mevcut. Başka bir olanak, söyleyen özne ve söylenen bağlam değiştiğinde “engelleri kaldırmanın” anlamının da değiştiğini (yukarıdaki 4 noktanın 3’ü gidiyor, 1. de bayağı bir dönüşüyor), sakatlığın değil, “engelleri aşan” bireysel olarak bağımsız sakat kurgusundaki yük olmayan sakatın içerildiğini iddia ederek sosyal modelin yedeklenmemiş (ki modeli kuranların da göz ardı ettiği) imalarını vurgulamak – çalışma değil, çalışmama; “farkı sildiği ölçüde katılım” değil, katılmama, bağımsızlık değil yeniden düşünülen bir bağımlılık hakkı gibi. Bu noktada modelin kökensel tahayyülünü unutmamak, meselesinin her zaman “gerçekçi olup, imkansızı istemek” olduğunu hatırlamak da önemli ve sakat mücadelesini bugünkü genel toplumsal muhalefete doğrudan bağlayan yer de burası.
[...]
Buraya tıklayarak Gökhan İrfanoğlu'nun yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Sibel Yardımcı | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Peki sakatlığı bu saydığımız kimliklerden biri gibi görebilir miyiz? Bu başlık altında özellikle tartışılmasını dilediğim sorulardan biri bu. Sakatlık da aynı Laz olmak, siyah olmak, mülteci olmak, dindar olmak, kadın olmak veya eşcinsel olmak gibi varoluşumuzu belirliyor. Sakat olmak, bunlardan biri olmakla aynı şeydir, demek istemiyorum. Elbette değildir, bu kimliklerin hiçbiri birbiriyle aynı şey değildir zaten. Fakat yaşam koşullarımızı, kim olduğumuzu, kendimizle, yakın ve uzak çevremizle –ki yakın ve uzağın ne olduğu bile erişilebilirliğin sorun olduğu sakatlık örneğinde farklı bir gözle ele alınabilir kavramlardır- ilişkilerimizi belirleyen değişkenlerden biri olması itibariyle sakatlık da bir kimlik kategorisi olarak kabul edilebilir. Mi?
[...]
Buraya tıklayarak Sibel Yardımcı'nın yazısını okuyabilir, tartışmalara katılabilirsiniz.

Süleyman Akbulut | Sakatlık Çallışmaları İnisiyatifi
[...]
Engellilik, bireyin üzerine yapıştırılmış bir insanlık hali değil, dış dünya tarafından bireyde (hak ihlalinin bir sonucu olarak) yaratılmış bir "durum-olgu"dur. Engellerin olduğu bir dünyada, fonksiyon kayıpları olan bir birey, engelliye dönüşmektedir. Ve her ne kadar kanunlar çıkarılmış olsa da, kamu idarecileri engellilik meselesini "engelli kardeşlerimizi seviyoruz. Onlara sahip çıkmak görevimiz" diyerek bir merhamet meselesine indirgese de; yaşanan ne yazık ki sadece engellilerin ayrımcılığa uğramasından ibarettir.
Ve bugün ülke olarak kendimize şu soruyu sormalıyız: Eşitliği sağlamak için ne bekliyoruz?
[...]
Buraya tıklayarak Süleyman Akbulut'un yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz