Ceza İnfaz Sisteminde Sivil Toplum Derneği | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Ceza İnfaz Sisteminde Sivil Toplum Derneği (CİSST) çatısı altında “Özel İhtiyaçları Olan Mahpuslarâ€� adıyla bir çalışma gerçekleştirdik. Kasım 2012 ile Kasım 2013 tarihleri arasında bir yıl süren bu çalışma kapsamında sosyal bilimler literatüründe “dezavantajlı gruplarâ€�, “hassas gruplarâ€�, “kırılgan gruplarâ€� olarak da adlandırılan ve “özel ihtiyaçları olan gruplarâ€� olarak adlandırmanın daha doğru olduğunu düşündüğüm gruplardan dördüyle; LGBTİ, yaşlı, yabancı uyruklu ve engelli mahpuslarla ilgilendik. Çalışma sırasında ve sonrasında, engelli mahpuslara ilişkin gözlemlerimizi ve tespitlerimizi şöyle sıralayabilmek mümkün:
1- Engelli mahpuslar görmezden gelinmektedir.
2- Hapishaneler mimari olarak engellilere uygun değildir.
3- “Hayati öneme haizâ€� olmadan karşılanmayan ihtiyaçlar.
4- Çalışmamız, hapishaneler ve engellilik konusunun engelli mahpuslarla sınırlı olarak ele alınamayacağını da göstermiştir.
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Buradan yola çıkarak, şunun üzerine düşünmemizi, tartışmamızı öneriyorum: Ailenin böylesine merkezi bir konuma sahip olması, sakat kişilerin hayatlarını ne yönde etkiliyor olabilir?
Burada illa "kötü"� ya da "iyi"� aile resimleri çizmek değil amacımız. Ancak olumlu ya da olası olumsuz yönleri ile ailenin rolünü masaya yatırmak. Toplumsal düzen, sosyal hakların dağıtılış şekli, sağlık sisteminin çerçevesi, sakat kişiyi aile içerisinde değil de, bir birey olarak ele alsaydı, dolayısı ile sakatlanan kişi, görece daha bağımsız bir yaşam seçebilme olanağına sahip olsaydı, bu durum hayatı nasıl etkilerdi? Biraz bu konuda görüş alışverişinde bulunmaya ne dersiniz?
[...]
Buraya tıklayarak yazının tamamını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Can Evren | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Bu yazıyı yazmakta iki temel amacım var: Birincisi, Olimpik spor kültürünün ve ona eşlik eden Paralimpik (sakat olimpiyatları) kültürün sakatlık adına ne gibi anlamlar taşıdığını tartışmak. İkinci amacım, Olimpiyat oyunlarının Türkiye’de, İstanbul’da düzenlenmesi hakkında bir tartışma başlatmak.
[...]
1960'lardan beri Olimpiyatların yanında, oyunlar bittikten bir hafta sonra aynı kentte başlayan bir de Engelli Olimpiyatları düzenleniyor: Paralimpik Oyunlar. Ölçeği giderek büyüyen bu ‘yan organizasyon’, sakat vatandaşların da sporun bir parçası olduklarını göstermeyi hedefliyor. Sormak gereken şey, Engelli Olimpiyatları’nda sunulan Engelli modellerinin, sakatların gerçek gündelik sorunlarıyla ne kadar örtüşüp örtüşmediğidir. Burada son dönemde sık sık kullanılmaya başlanan bir sözü devreye sokabiliriz: œSağlam sakatlarâ€�. Mesela sağlam sakat sözünün en büyük örneği, 2012 Londra Olimpiyatları’nda, Engelli kategorisinde değil, sağlam atletlerle yarışan Güney Afrikalı atlet Oscar Pistorius’tu. Çok erken yaşta, çok pahalı bir diz protezi sayesinde koşmaya başlayan atlet, tabii ki çok istisnai bir sakatlık deneyimini yansıtıyordu.
[...]
Buraya tıklayarak Can Evren'nin yazsını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Gökhan Güngör | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Çünkü bir sakatın sakatlığı bir hastalık veya geçici bir durum değildir, bir sakatın sakatlığı durumdur, yaşamıdır. Bir sakatın sakatlık deneyimi, süreçle biçimlenmiş bir yaşayıştır. Adaptasyon ve gelişim süreci içerir. Önce tekerlekli sandalyesi ile bir kaldırıma çıkamaz, sonra çözümünü, pratiğini geliştirir, tekerlekli sandalye kullandıkça kollarını güçlendirir ve o kaldırımı aşar.
Bu durumu tekerlekli sandalyeye bindirilerek deneyimletmeye çalışılan kişi ise, bu süreçten yoksun, gelişimsizdir. O an sadece rahatça yürüyebildiği durum ile, gelişimsiz sakatlık deneyimini karşılaştırır. Algılarına sakatlığın acizlik olduğu yargısını kazır. Düşünmez çocukluk dönemini, gelişim evrelerini. Aklına getirmez, yürümek için ne yollardan geçtiğini, kaç ay emeklediğini, kaç ay düşe kalka yürüdüğünü, kaç ay paytak paytak yürüdüğünü.
[...]
Buraya tıklayarak Gökhan Güngör'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Bülent Küçükaslan | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Bence fizyoterapistlerin temel sorunu sakatları hasta olarak görmek! Oysa sakatlık ile hastalık -aralarında geçişler olsa da- özünde apayrı iki durumdur. Hastalık için bir tedavi-iyileşme süreci gerekirken, sakatlık kalıcı bir beden halidir. Hasta çoğu zaman bir şifaya/şifacıya ihtiyaç duyarken, sakat kişi olsa olsa bir cihaza veya geçici bir rehbere ihtiyaç duyar o kadar. Hasta iyileşmenin, sakat ise kendi kendine yeterli olabilecek becerileri maksimum düzeyde kazanmanın ve bunları elinde tutmanın peşindedir.
Peki, hastalık nerede biter, sakatlık nerede başlar; kimin hasta kimin sakat olduğuna kim karar verir?
[...]
Buraya tıklayarak Bülent Küçükaslan'ın yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Film en genel anlamda iki ana karakterin (Temmuz ve İhsan) arkadaşlığı üzerine kurulu. Temmuz genç bir adam ve hayatını çizim ve heykel yaparak kazanan bir sanatçıdır. Film boyunca açıklıkla ortaya konmasa da, Temmuz gey bir karakter aynı zamanda. Temmuz yakın zamanda sevgilisi tarafından terk edilmiştir ve zaten depresyona eğilimli olan bu karakter, söz konusu sıkıntılı dönemin de etkisiyle zor günler geçirmektedir. İhsan ise kolları ve bacakları olmayan, İstanbul'un yoksul semtlerinden birinde anne ve babası ile yaşayan bir başka genç adamdır. İkilinin yollarının kesişmesi bir dostluğu başlatır. Ancak bu çetrefilli bir yolculuktur; çünkü İhsan aslında ölmeyi istemektedir ve Temmuz’'dan isteği, bunu kendisi için gerçekleştirmesidir.
Bu talep karşısında ne yapacağını bilemeyen Temmuz, bir şartla bunu kabul eder.
[...]
Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Dikmen Bezmez | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
"Sadece Sen"… Başrollerinde Belçim Bilgin ve İbrahim Çelikkol var. Filmin konusuna olabildiğince özetle değinmekte yarar var. Temelde bu bir aşk filmi. Belçim Bilgin (Hazal) genç, kör bir kadını canlandırıyor ve İbrahim Çelikkol ile (Ali) aralarında bir aşk hikayesi var. Film her ikisinin tanışması, birbirlerine aşık olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri ile başlıyor.
[...] Hazal’ın gözleri açılır, ancak Ali ameliyat için gerekli olan parayı kazanmak için yeniden girdiği pis işlerde sakat kalır. Aslında sakat kalıp kalmadığından çok emin olamıyoruz filmde. Koltuk değneğiyle yürüyor Ali. Ama filmin bir yerinde sanki ileride değneksiz de yürüyebileceğini ima eden bir ifade de var. Sonuç itibariyle filmin son sahnesinde Ali değnekle yürüyen bir adam, Hazal’ın gözleri açılmış ve birbirlerine kavuşmuşlar.
[...]
Buraya tıklayarak Dikmen Bezmez'in yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz