Türkiye'de engelli çocukların eğitimine yönelik gerekli kanunlar yürürlüğe girmesine rağmen haklar, eğitim ortamlarında istenen düzeyde güvence altına alınamamıştır. Engelli çocukların eğitime tam ve etkin katılımının sağlanamadığı, hatta ayrımcılığa uğradığı da bilinmektedir.
Engelli bireylerin haklarını ulusal düzeyde garanti altına alan ve 2005 yılında yürürlüğe giren 5378 sayılı Engelliler Hakkında Kanun'a göre engellilerin eğitim alması hiçbir gerekçeyle engellenemez; engelliler, özel durumları ve farklılıkları dikkate alınarak, yaşadıkları çevre ile bütünleştirilmiş ortamlarda, eşitlik temelinde, yaşam boyu eğitim olanağından ayrımcılık yapılmaksızın yararlanırlar.
[...]
Buraya tıklayarak Z. Hande Sart'ın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Erişilebilirlik, toplumda ve ekonomide yer almanın ön koşuludur ve tüm temel hak ve özgürlüklerin kesiştiği noktadır. Zira sağlık ve eğitim hizmetlerine, ekonomik, sosyal ve kültürel hizmetlere ulaşabilmek; medeni ve siyasi hakları kullanmak geniş ve birbirleriyle ilişkili bir mekanizmanın çarkları gibidir.
Bu bağlamda erişilebilirlik, Türkiye'ye geç girmiş bir kavram olmakla birlikte, gerek tanımı gerek kapsadığı alan gerekse de hakkında yapılan hem hukuki hem de fiziki düzenlemeler bakımından oldukça genç bir evrededir. Dolayısıyla erişilebilirlik, henüz Türkiye'de bir kültür olarak oluşmuş değildir. Bu yazıda erişilebilirliğin tanımı, kapsamı, Türkiye'nin erişilebilirlik alanında geliştirdiği politikaları (hukuki ve idari) ve durumu, eğitim hakkı ile korelasyonu, alana ilişkin yargı kararlarından bazıları, erişilebilirliğin günümüz bakımından değerlendirilmesi ve sorunların çözümüne ilişkin öneriler ele alınacaktır.
[...]
Buraya tıklayarak Hakan Özgül'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Engelli çocuk ve gençlerin eğitim hakkının hayata geçirilmesi, hem eğitim hizmetlerinin engelli haklarını temel alacak biçimde sosyal içerme prensiplerine göre yeniden düzenlenmesi hem de engelli çocuk ve gençlerin eğitim hayatı dışındaki hayatlarını da hesaba katacak bütüncül bir sosyal politika yaklaşımının hayata geçirilmesi ile mümkün olabilir.
Çünkü engelli çocuk ve gençlerin akranları ile eşit koşullarda eğitime katılımları ve eğitimsel kazanım elde etmelerinin önündeki engeller, engelliliği görmeyen eğitim hizmetlerinden kaynaklandığı kadar, engelli çocuk ve gençlerin içinde yaşadıkları dezavantajları hesaba katmayan sosyal politikalardan da kaynaklanmaktadır.
[...]
Buraya tıklayarak Volkan Yılmaz'ın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

Son yıllarda, özellikle Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi'nin kabulüyle, Türkiye'de engellilerin haklardan yararlanmalarını sağlamaya yönelik bir mevzuatın var olduğu söylenebilir. Hal böyle olmakla birlikte, engelli bireylere yönelik ayrımcılık azalmadan devam etmekte; engelli bireyler hala sokağa çıkmakta, eğitim almakta, iş bulmakta olağanüstü zorluklarla karışmaktadır. Devlet, yasal düzenleme yapmakla yetinmekte; son derece önemli bir toplumsal sorunun kanun çıkartmakla ortadan kalkacağını varsaymaktadır. Oysa engelliliğe dayalı ayrımcılık ve bunun sonucunda da engelli bireylerin haklardan yararlanamaması durumu, sadece kağıt üzerinde kanunların değişmesiyle ortadan kalkmaz. Kanunları uygulamakla yükümlü herkesin [...]
Buraya tıklayarak İdil Işıl Gül'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

İnsan hakları hukukunun temelinde uluslararası sözleşmeler vardır. Devletlerin kendi yetki alanlarındaki kişilerin hak ve özgürlüklerini güvence altına almayı taahhüt ettikleri bu sözleşmeler, bazı hâllerde bir kişi grubunun haklarını (çocuk hakları, kadın hakları gibi); bazı hâllerde ise herkes bakımından belli bir hak grubunu korumaya yönelir (siyasi haklar, sosyal haklar gibi). Bir kişi grubunu veya hak grubunu korumaya yönelik yeni bir sözleşme yapılması, o alandaki hak ihlallerinin varlığının da kabulü anlamına gelir.
[...]
Buraya tıklayarak İdil Işıl Gül'ün yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

1960'lardan itibaren yükselen sakat siyaseti, sakatlığı tarihsel-toplumsal bir inşa olarak yeniden tanımlamaya, bu kapsamda 'sağlamcı' söylem ve pratiklerde yatan ayrımcılık biçimlerini görünür kılmaya çalışmıştır.
Eldeki metinde, öncelikle sakat hareketinin, Amerika Birleşik Devletleri'nde ve İngiltere'de ortaya çıkışı ve gelişimi özetlenmektedir. Ardından bu gelişimin farklı coğrafyalarda farklı yollar izlediği belirtilmekte ve bu farklılığın nedenleri üzerinde durulmaktadır. Yine de bu farklı yolları birleştiren bir nokta vardır: Sakat hareketi hemen her ülkede hak temelli diğer hareketlere oranla daha zor örgütlenmekte, sesini daha zor duyurmaktadır.
[...]
Buraya tıklayarak Sibel Yardımcı'nın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz

[...]
Eldeki metnin temel amacı, bugün neredeyse sorgusuz bir şekilde sakatlık olarak tarif edip tanıdığımız, kimilerimiz tarafından deneyimlenen durumların kaderin eşitsiz bir şekilde dağıttığı felaketler değil; toplumsal olarak kurulan, dolayısıyla tarihsel dönüşümler ışığında şekillenen deneyimler olduklarını göstermektir. Sakatlığın tarihsel inşası olarak ifade ettiğimiz bu süreç, aynı zamanda meselenin hangi kavramlar ve modeller çerçevesinde ele alınması gerektiğine dair tartışmalara da sahne olmuştur.
[...]
Buraya tıklayarak Sibel Yardımcı'nın yazısının tamamına ulaşabilir, yürütülen tartışmaya katkı, yorum ve eleştirilerinizi sunabilirsiniz