İlker Ortaç | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
peki ya siz, bruce lee'in bruce lee'nin çevirdiği, tüm zamanların en iyi uzak doğu dövüş filmi kabul edilen filmi enter the dragon'u unutabildiniz mi ?
8000'den fazla aynanın kullanıldığı ayna oyunlu odalar'dan en bilineni, ve sinema tarihinde en çok taklit edileninde geçen, kesik eline , silah yerine geçen bir protez takıp dövüşen üstatla paylaştığı final sahnesini unutabildiniz mi? Brucee lee'nin o sahnede dövüşürken göğsüne aldığı çiziklerin de olduğu posteri gençken duvarınıza asmadınız mı ? Eli olmayan dövüşçü acınaklı durumda mıydı sizce?
Peki inanılmaz ağrılarını kesmek için bağımlı hale gelmiş, bacağındaki problemden yüzünden bastonsuz yürüyemez olasa da, yarış motoruna bilebilen, bir çok güzel kadınla olan, zeki ve dahi deha md.house sizce acınaklı halde miydi ?
Peki siz, her bölümde sibel kekili ile sevişen game of throners'ın cücesi peter dinklage'a hayranlık besleyenlerden miniz?
[...]
Buraya tıklayarak İlker Ortaç'ın yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

İlker Ortaç | Sakatlık Çalışmaları İnisiyatifi
[...]
Ben; normal kişinin kendisini sakat kişinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısıyla bakması, o kişinin duygularını ve düşüncelerini doğru olarak anlaması, hissetmesi ve bu durumun sinema ile de seyirciye iletilmesi sürecinden öte, yani normallerin bugüne kadar anlattığı sakatlık temalı filmlerden öte, bir sakat sinemacının yorumunu aktarıyorum sizlere.
Öteki kimliği ile özdeşleşmiş bir sinemacı örneği, 'İspanyol'ların haşarı çocuğu :' Alamdovar ile durumu daha net aktarabilirim sanırım. Almodovar yaşadığımız ortamda çoğu kez anlamadığımız, bırakın kabullenmeyi fırsat buldukça kınadığımız çoğu durumu, eşcinsellik, travesti baba, komadaki kıza tecavüz eden hastabakıcı gibi, öyle bir anlatmakta ki, farkında olmadan anlamayan-kınayan halimizden sıyrılıp karşımızdaki "anormal"liği anlayışla kavrayan, hatta benimseyen bir noktaya getirmekte . Bu denli başarılı olmasında üstün yönetmenlik vasıfları kadar cinsel kimliğinin de payı büyük.
[...]
Buraya tıklayarak İlker Ortaç'ın yazısını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz

Bülent Küçükaslan

Yamaç paraşütü kazası sonrası omurilik felci olan ve başını hareket ettirmenin dışındaki tüm hareket yetilerini kaybettiği için (kuadripleji) tekerlekli sandalye kullanan milyoner Philippe, Paris’in göbeğindeki malikânesinde yardımcıları, fizyoterapistleri ve hizmetçileri ile birlikte monoton bir yaşam sürer. Film, bu zengin adamın bir hiç olarak sıkıcı bir ömür tükettiğini sezdirerek başlar: Philippe (bundan sonra ondan sadece Bahtsız diye söz edeceğim) kendisi için bir bakıcı aramaktadır ve bu iş için başvuru yapan adamlar da Bahtsız’ın çalışma odasının girişindeki ihtişamlı salonda iş görüşmesi için sıkılmış bir vaziyette beklemektedir. O esnada Bahtsız, içerde bir adayın iş görüşmesini izlemektedir. İzlemektedir diyorum, çünkü görüşmeyi Bahtsız’ın asistanlığını yapan bir kadın yürütmekte, bizim Bahtsız ise olabilecek en basmakalıp insan kaynakları mülakatındaki “Motivasyon kaynağınız nedir?” vb. soru-cevaplara sıkılarak tanıklık etmektedir (Soru 1: Madem sıkılıyorsun, neden bu şekilde olmasına izin veriyorsun?).

Buraya tıklayarak yazının devamını okuyabilir ve tartışmalara katılabilirsiniz.