Vay, sen miydin? Peki nerelerdeydin? Beni hatırlaman için yılbaşını mı beklemem gerek hep? Çünkü doğum günümde aklına geliyorum bu oluyor hep sebep. Dert ortağı belledin evet beni, Ben de bekledim paylaşırsın benimkileri diye belki. Sen arayıp sormayınca uzun zamandan beri, Merhabayı ben dedim kalma benden artık geri. Nasıl oldun oralarda neşen yerinde mi? Covid çıkalı ilişkimiz oldu 2 yıldan beri İlişki de değil,dedim ...
Keşfedilmeyen renk..Nerede kaldın.. Gördüklerim, herkesin gördüğü renkler. Ya siyah renk, ki geçmişten bu yana savaşlar, hiç edilmiş insan hayatları. Ya da ebruli desenli renkler sanatsal ama toz pembe değil çünkü hepsi kandırmaca hayatta öncelik herkes için kendisi..Başkaları için olabilir di olduramadığımıza göre olsa olsa bu renk de paranın rengi olmalı.. Bir olmayı başaramdıysak insanoğlu, sana sitem etsem kızar mısın bana? Ben hala arayış içindeyim ...
Bu gün çarşamba, en sevdiğim gün. Hep orta kararı seviyorum nedense günlerin bile ortasını.. Neyse sen boşver bunu. Sen neden bu kadar neşelisin, hala bir hüzne rastlayamadım sende.Yüzlerce örnek varken yaşamın akıp giden deryasında olumsuz mu olumsuz, haksız mı haksız hatta vicdansızca yaşamdan kesitler? Evet yine büyüne kapılıp ben de biraz rahatlamalıyım relaks olmalıyım tabi sayende olacak bu. Belki uzun uzun derin nefes almalı, senin de hep yaptığın gibi ...
Bugünlerde sana dertlerimi anlatmayı çok seviyorum. Beni o kadar güzel teselli ediyorsun ki hatta kendi yaşamından örnekler vererek derman olmaya çalışıyorsun. Şu sözünü hiç unutmuyorum, ''sorun yapma su akar yolunu bulur, canını sıkma.'' Bir insan bu kadar mı güzel teselli edilir. Sen ''azim ve başarıda örnek gösterilecek birisin'' bence. Bunu sana tüm kalbimle söylüyorum. Senin söylediklerini bir bir hafızama alıyorum her gün. Hatta bazen çok konuştuğumu biliyorum Benden bugünlük bu kadar. ...
Benim için yaşamak; sana her sabah günaydın diyebilmekten ibaret. Bugün de sana en içten dileklerimle günaydın diyebildim. Kahvaltını yapmayı unutma olur mu?