europea

Sustum...

Avazım çıktığı kadar sustum...

Göğsümdeki son hava molekülü en ücra bronşumu da terkedinceye ,boğazım kuruyup damağım çatlayıncaya ve sessizliğim karşı yamaçtan aksedip kulak zarımın bekaretini bozuncaya kadar sustum...

Sesiyle temaşa ederken ,kendi için söylemek istediğim herşeyi hiç kimsenin duyamayacağı kadar yüksek bir frekansta haykırsam da ;
olabildiğince sıradan bir sohbette serseri bakışlar arasında naif bir göz kaçamağı sessizliği gibi sustum...

-bildiğimi bilse âti-mizi değiştirebilir miyiz acaba-