Sakat çocuğu olan anne babaya çok görev düşüyor, ama bizim ülkemiz gelişemedi daha o kadar.. İlacını al, beden yarasını iyileştir tamam bitti görevim sanıyor ailelerin bir kısmı, ve salıyor sakat çocuğunu dünyanın en vahşi hayvalarının arasına, yani insanların ortasında bırakıyor.... Bence asıl önemli olan ruh halinin tedavisi.. Küçük yaştan yetişkin olana kadar ve yetişkin olduğunda gerek duyacak olursa devam ettirerek psikolojik destek almalılar.. Bedenini kabullenene kadar uzman kişilerin kontrolünde olmalılar.. Hatta diğer sakatlık grubundan kişilerle terabi seansları düzenlenmeli vs.
Toplumun tacizi ile öyle inşallah maşallahlarla, benden beteri var şükür yarabbiilerle başetmek mümkün değil..Kaldıki aile içinde bile kabul görmeyen, aşağlanan sakat insanlar var.. Profesyonel destek almadan çıkamaz insan bu ruh halinin içinden...Sakatlığı ne olursa olsun çocukların psikikolojik destek almaları zorunlu hale getirilmeli..
Neden farklıyım, neden toplumda yer edinemiyorum, dışlanıyorum, tuhaf, itici bakışlara maruz kalıyorum, neden sakatlığımla ilgili konuşmak istemediğim halde hep sakatlığım üstüne sorulara maruz kalıyorum vs.vs.vs. bunları düşünerek yaşanmaz bu hayatta.. Zehir zıkkım olur yaşamak.. Kendi bedenini sevmezsen, sen kendi kendini hor görürsen çiseden nem kapacak kıvama gelirsin.. Mesela sen ruh halini dengede tutmak için çabalarsın, gelir bir dengesizin biri tek lafı ile alt üst eder seni, ya da bir ters bakışıyla yapar bunu, ama nasıl yapar "SEN İZİN VERİRSEN" yapabilir..
Normalde düşüncem, bedenin hasta, sakat ya da farklı nedenlerle çirkinse asla toplumda hak ettiğin değeri görmezsin, senin farklılığın-bedenin, aşağlık kompleksi olan insanların kendileri ile şişinmesine malzeme olur.. Hiçbir zaman insanlar sana doğruyu söylemez.. Sakatsın ama şöyle iyi bir insansın, böyle özellliklerin var falan vesaire hikayeler yazarlar.. Bence gerçekle yüzleşip üstüne gitmek ve kendini olduğun gibi kabullenmek doğru olan.. İzin vermeyin insanların sizi hikayelerle uyutmasına!! Ben ne halde olduğumu, nelere yetip yetmeyeceğimi biliyorum, lüzümsüz tesellilere ihtiyac duymuyorum diyebilin! Körüm, topalım, kollarım yok, ellerim yok vs. diyebilin yüksek sesle!
Etrafınızdan dağılan kaçanlar olacaktır, insan tavrını bozmadan devam ederse yaşantısına, zaman içinde yanında çook çook ince eleklerden geçmiş, süzme, hakiki, su katılmamış eş, dost, arkadaşlar bulacaktır, ben inanıyorum buna..
