Babam.. o benim herşeyimdi, kurtarıcım, kahramanımdı.. Kardeşlerimin hiç birine yapmamıştır bana yaptığını(hakkını nasıl öderim) daha küçüğüm bacağımda küçük bi yara açıldı ama git gide büyüyor doktorlar "bişey yapamayız, ancak bacakları iyi olunca yarada iyileşir" dedi.. Babam pes etmedi onun sayesinde iyileştim. Yoksa gitgide büyüyecek belkide sakat kalacaktım(kimse yanlış anlamasın lütfen). İlk okul bittiği sırada yine hastanelerdeyim doktor"kanser bu" demiş. Delirmiş adam, kemoterapi uygulamışlar bana, ben sürekli zayıflıyorum(yanlış teşhis tabii bu) sonra yanlışlık olduğu ortaya çıkıyor ama ben iyileşmiyor günden güne eriyorum. Kimsenin benden umudumu yok, öldü ölecek haber bekliyor, doktorlarda dahil. Babam inanmdı "kızım yaşayacak" dedi.. Bakın bu satırları yazdığıma göre hala hayattayım. Babam, o benim tek dayanağımdı...
....
Bir gün ağrı sebebiyle kırşehire doktora gitti.. Ankaradan telefon geldi.
"yüzümde kitle var ameliyat olacağım buraya sevk ettiler" dedi.
kitle? neydi? bilmiyordum ama kolay bişeydir dedim ameliyat olacak iyileşcek. Ağlamıştım, neden ağlamıştım, ne olduğunu bile anlamamıştım halbuki.. onun hasta olacağını düşünmemiştim hiç o güçlüydü ona bişey olmazdı, bu yüzden sanırım yaşlar dökülmüştü gözlerimden.Sonra kitlenin adına timör dediler..
peki ya timör neydi?) Ameliyatla iyileşecekti ya ne olduğunun ne önemi var. Ameliyat olmaz dediler ciğerden geliyor ürer dediler. Kemoterapi dediler.
kemoterapi?
Biliyordum ne olduğunu ama anlamamakta ısrarlıydım. Demekki timörede onu uyguluyorlardı. Olsun yeter ki iyi olsun o. Ama tedaviye sağlam gitti çökmüş olarak döndü. Büyükler konuşurdu hep yanımızda "bu hastalık" fln diye.. neydi bu hastalık, çok mu kötüydü, öğrendim "kansermiş"....
Yıkıldığım andı artık. Ama umudumu kesmiyor hep iyleşecek diyorum ama büyükler ölecek diye bekliyor oda biliyor durumu ister istemez etkileniyorum. Okula gidiyorum sela okunur o sela bitincee kadar ömrümden ömür gider babamın adını söyleyecek diye. Başkası oldumu bir ohh çekerdim. Ne bencilce ve tuhaf bişeydi başkasının acısına seviniyordum. nasıl bişeydi bu.. Birgün herkeste bir tuhaflık bendede korkunç bir baş ağrısı bişey söylemeye çalışıyorlar ama ben başımdan atmaya çalışıyorum. Eve gidiyorum annem balkonda karşılıyor, ağlıyor,içimi korku kaplıyor, ne oldu dedim "amcan öldü, aman baban duymasın bişey olur onada" şok olmuşum o an tokatla kendime geliyorum.Bütün köy iş birliği yapmış söylememeye çalışıyor ama basın var "okul müdürünün ani ölümü" ee haber olur. Duymasın o haberi görmesin diye neler yaptık ve yedi ay ne mücadele verdik. Amcamamı üzüleyim babama bişey olacak korkusu var o na mı? Birgün olsun ders çalışamadım onun o halini gördükçe ne kötü bir yıldı..
...
Bir gün felç geçirdi on beş gün hareketsiz yattı ve son kez gülümsedi bize..
ve gitti..
Artık hayat devam edecekmiydi, zaman akacakmıydı hala, onsuz hayat nasıl olacaktı, onsuz nasıl yaşayacaktık...
zaman akmaya devam etti. Hayat acı sürpzlerini göstermeye...Şimdi tek tesllimiz onun ölürkenki tebessümü, yüzünde ki o nur, sanki güneş yüzüne vuruyordu öyle bi güzellik vardı halbuki hava kapalıydı ve yağmurluydu o gün evet yüzündeki nur du ve gülüyordu mutluydu o, biz acı çekiyorduk... ahh babam seni çok özledik, yıllar geçti aradan ama özlemin daha da büyüdü, sensiz hayt çok zor, yapayalnız kaldık.
çok yalnızım babam sana çok ihtiyacım var seni çok seviyorum
not:arkadaşlar kusura bakmayın uzun oldu biraz, zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.
....
Bir gün ağrı sebebiyle kırşehire doktora gitti.. Ankaradan telefon geldi.
"yüzümde kitle var ameliyat olacağım buraya sevk ettiler" dedi.
kitle? neydi? bilmiyordum ama kolay bişeydir dedim ameliyat olacak iyileşcek. Ağlamıştım, neden ağlamıştım, ne olduğunu bile anlamamıştım halbuki.. onun hasta olacağını düşünmemiştim hiç o güçlüydü ona bişey olmazdı, bu yüzden sanırım yaşlar dökülmüştü gözlerimden.Sonra kitlenin adına timör dediler..
peki ya timör neydi?) Ameliyatla iyileşecekti ya ne olduğunun ne önemi var. Ameliyat olmaz dediler ciğerden geliyor ürer dediler. Kemoterapi dediler. kemoterapi?
Biliyordum ne olduğunu ama anlamamakta ısrarlıydım. Demekki timörede onu uyguluyorlardı. Olsun yeter ki iyi olsun o. Ama tedaviye sağlam gitti çökmüş olarak döndü. Büyükler konuşurdu hep yanımızda "bu hastalık" fln diye.. neydi bu hastalık, çok mu kötüydü, öğrendim "kansermiş"....
Yıkıldığım andı artık. Ama umudumu kesmiyor hep iyleşecek diyorum ama büyükler ölecek diye bekliyor oda biliyor durumu ister istemez etkileniyorum. Okula gidiyorum sela okunur o sela bitincee kadar ömrümden ömür gider babamın adını söyleyecek diye. Başkası oldumu bir ohh çekerdim. Ne bencilce ve tuhaf bişeydi başkasının acısına seviniyordum. nasıl bişeydi bu.. Birgün herkeste bir tuhaflık bendede korkunç bir baş ağrısı bişey söylemeye çalışıyorlar ama ben başımdan atmaya çalışıyorum. Eve gidiyorum annem balkonda karşılıyor, ağlıyor,içimi korku kaplıyor, ne oldu dedim "amcan öldü, aman baban duymasın bişey olur onada" şok olmuşum o an tokatla kendime geliyorum.Bütün köy iş birliği yapmış söylememeye çalışıyor ama basın var "okul müdürünün ani ölümü" ee haber olur. Duymasın o haberi görmesin diye neler yaptık ve yedi ay ne mücadele verdik. Amcamamı üzüleyim babama bişey olacak korkusu var o na mı? Birgün olsun ders çalışamadım onun o halini gördükçe ne kötü bir yıldı..
...
Bir gün felç geçirdi on beş gün hareketsiz yattı ve son kez gülümsedi bize..
ve gitti..
Artık hayat devam edecekmiydi, zaman akacakmıydı hala, onsuz hayat nasıl olacaktı, onsuz nasıl yaşayacaktık...
zaman akmaya devam etti. Hayat acı sürpzlerini göstermeye...Şimdi tek tesllimiz onun ölürkenki tebessümü, yüzünde ki o nur, sanki güneş yüzüne vuruyordu öyle bi güzellik vardı halbuki hava kapalıydı ve yağmurluydu o gün evet yüzündeki nur du ve gülüyordu mutluydu o, biz acı çekiyorduk... ahh babam seni çok özledik, yıllar geçti aradan ama özlemin daha da büyüdü, sensiz hayt çok zor, yapayalnız kaldık.
çok yalnızım babam sana çok ihtiyacım var seni çok seviyorum
not:arkadaşlar kusura bakmayın uzun oldu biraz, zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.
