smiling

Son bir aydır forum içerisinde yazılan yorumları okuduktan sonra üzerine düşündüm durdum.
Evet hepimiz insanız ve duygusal yaratıklarız, engelli bireyler olarak daha hassasız. Gözden kaçırdığımız bir husus var ki dış dünyada kullandığımız kelimeler , ses tonumuz , hitabımız çok önemli bir husustur. Haklı iken haksız duruma düşecek noktaya gelmemiz, gerek maddi gerek manevi kayıplar vermemize sebebiyet vermektedir. Ben bu konuda avukatlara hep özenirim zira nerde ne kelime kullanacağını, ...

Ne garip yaftalamalar, yakıştırmalar, ne garip ..
Engelli engelliyle olmalı sağlam sağlamla ya da bir sağlam bir engelli olur sa olur olmazsa hadi hayırlısı!

Lafta kalır dimi her insanın bir engelli adayı olduğu,
Zenginin bir anda fakir, tokun bir anda aç kalacağı gibi sözler.

Ah be! Beylik laflar etmeyi ,felsefi konuşmayı nede güzel beceririz dimi.

İnsanlara gereğinden fazla önem, değer verme, hayatta her şeyin olabileceğine gelenler olduğu gibi gidenler olabileceğini, her şeye yetemeyeceğini her ne kadar kendine tekrarlasan da kabullenememek. İnsanlara davrandığın gibi kendine de aynı davranılmasına dair beklentiye girmek.

Farkında olup da bir türlü kabullenip uygulayamamak, bunun sonucunda da ruhsal ve bedensel olarak sürekli yorgunluk huzursuzluk hali.

(bu bir bilimsel makale metin değildir) tam anlamıyla ...