:arrow: bir suçtan dolayı cezaevine girdim. kapalı ceza evinde baya bir zaman kaldıktan sonra açık cezaevi için dilekçe verdim. Müdür kabul etmedi, "seni gönderemem. çalışmazsın" deyince beynimden vuruldum. ama ben vazgeçmedim. dilekçemi geri almadım ve gerekli yere gitmesini istedim. mecburen göndermek zorundaydı. ve dilekçem gitti. şimdi bir sürpriz 53 gün sonra ceza ve tevkif evleri genel müdürlüğünden cevap geldi, açık ceza evine gitmeye hak kazanmıştım. herkes şaşırdı tabi... neyse yolculuk başladı açık cezaevine doğru. heyecanım süper. artık toprağa ayak basabileceğim, yeşilliği göreceğim, duvar olmayacak, sınırsız telefon görüşmesi, kalabalık ortam vs vs vs buna benzer yüzlerce hasret.. saymakla bitmez.
neyse, açık cezaevine teslim olma olayına gelelim. tüm mahkumlar sana bakıyor, buraya nasıl geldi diye düşünüuorlardır eminim. kapıda açık ceza evi müdürü ve gardiyanlar vs vs. huzurlarına çıktık. tabi yine aşağılayıcı laflar, ama ben susuyorum. sakat bu ya, nasıl gönderirler bunu diye... ankara'dan en üstlerinin onayladığı bir dosyayı kabul etmek zorunda kaldılar. yemekhaneye gitiiğimde ordakilerin bakışlarını görmenizi isterdim. her bakış hançer gibi saplandı yüreğime.
10 gün içinde cezaevinde en işe yarar adam oldum. çünkü kimsenin bilgisayar bilgisi yoktu, personel de dahil olmak üzere. ve ben bu bilgiye sahiptim.
3 aydır dışardayım artık, buna rağmen hala ceza evinden ararlar, hala onlar için aranılan bir adamım. buna benzer bir çok anı var, ama hepsini anlatmaya inanınki gücüm yetmez.
kısacası şu bu bir savaştı benim için ve SAVAŞI BEN KAZANDIM.
şimdi bazı pazarlar ziyarete gidiyorum arkadaşları ve bana kullandıkları cümle şu: ''senin gibi birini hiç görmedik, yanlış düşüncelerimiz için bizi affet''
buna ismini vermediğim bazı makamlardaki insanlarda dahil.
dedim ya...... SAVAŞI BEN KAZANDIM. :arrow: :arrow:
neyse, açık cezaevine teslim olma olayına gelelim. tüm mahkumlar sana bakıyor, buraya nasıl geldi diye düşünüuorlardır eminim. kapıda açık ceza evi müdürü ve gardiyanlar vs vs. huzurlarına çıktık. tabi yine aşağılayıcı laflar, ama ben susuyorum. sakat bu ya, nasıl gönderirler bunu diye... ankara'dan en üstlerinin onayladığı bir dosyayı kabul etmek zorunda kaldılar. yemekhaneye gitiiğimde ordakilerin bakışlarını görmenizi isterdim. her bakış hançer gibi saplandı yüreğime.
10 gün içinde cezaevinde en işe yarar adam oldum. çünkü kimsenin bilgisayar bilgisi yoktu, personel de dahil olmak üzere. ve ben bu bilgiye sahiptim.
3 aydır dışardayım artık, buna rağmen hala ceza evinden ararlar, hala onlar için aranılan bir adamım. buna benzer bir çok anı var, ama hepsini anlatmaya inanınki gücüm yetmez.
kısacası şu bu bir savaştı benim için ve SAVAŞI BEN KAZANDIM.
şimdi bazı pazarlar ziyarete gidiyorum arkadaşları ve bana kullandıkları cümle şu: ''senin gibi birini hiç görmedik, yanlış düşüncelerimiz için bizi affet''
buna ismini vermediğim bazı makamlardaki insanlarda dahil.
dedim ya...... SAVAŞI BEN KAZANDIM. :arrow: :arrow:
