Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Ev !!!
- Konbuyu başlatan öyküekin
- Başlangıç tarihi
evet sözün bittiği an 
"Fark edemediniz !!!
Gölgeler içinden gönderdim sözlerimi
Siz onları aydınlık zannetiniz
Halbuki onlar karanlığın en belirgin izleriydi
Fark edemediniz!!!
Geçmişimi gölgeye teslim ettim sözlerimle
Geleceğe aydınlıkta girebilmek için .
Fark edemediniz!!!
İçimdeki çocuk uyandığında zaman tanyeri ağarıyordu.
Ufuktaki güneşin hiç batmaması ümidiyle gençleşen ben.
Ezan ve çan sesleriyle yükseliyordu bedenim mihraca
Zamanın tanrıçasına doğru
Fark edemediniz !!!
Beni ve benliğimi. Fark edemediniz !!!
Karanlıktan doğan güneşi.... "
harikasınız .çok güzel bir iletişim çıkmış ortaya...ama ekleyen etkilenerek ekledi ,konunun nerkezi ya da bilir kişisi değil diyip bir iki kelamda ben söyleyeyim
ilk resimde gördüğüm şuydu:ev olarak sığındığı yerde de korkuyor çocuk.belki savaştan belki insanlardan...çocuk başını önüne eğmiş,görmek istemediği şeyler olabilir,ya da göreceklerinden kaçmak için yine kendine sığınmış...kapının rengi yeşil ve ev denilen yere yansıttığı ışıkta yeşil hafif sarı ışıklar ile bezenmiş..çocuğun bulunduğu yerde ise renkler gri ağırlıklı....refah getirileceği düşünülen savaşlar ya da insanlık dışı olguların dış rengi hep aynı demekki..büyük bir umut vadediliyor ama aslında siyah renge dönüşüyor...çocuk biliyor ki iyi şeyler olmayacak...gördüğü tanık olduğu kötülükler kendisinide bulacak..ellerini yüzüne kapatış şekli ve ayaklarını kendine çekiş şekli korunmanın işareti...iç dürtü ..ama sığındığı yerde ev değil..ev dediğin korunaklıdır.sıcaktır.
ikinci resim göz yaşım benim...boğazıma düğümleniyor...bir çocuğun yaşam şansının elinden alınması,alınıyor olması hücerelerime ayırıyor beni...ve yanından geçip giden yiyeceklere bakışı...güce sahip olanın umarsızlığı...yaradır bende
ilk resimde gördüğüm şuydu:ev olarak sığındığı yerde de korkuyor çocuk.belki savaştan belki insanlardan...çocuk başını önüne eğmiş,görmek istemediği şeyler olabilir,ya da göreceklerinden kaçmak için yine kendine sığınmış...kapının rengi yeşil ve ev denilen yere yansıttığı ışıkta yeşil hafif sarı ışıklar ile bezenmiş..çocuğun bulunduğu yerde ise renkler gri ağırlıklı....refah getirileceği düşünülen savaşlar ya da insanlık dışı olguların dış rengi hep aynı demekki..büyük bir umut vadediliyor ama aslında siyah renge dönüşüyor...çocuk biliyor ki iyi şeyler olmayacak...gördüğü tanık olduğu kötülükler kendisinide bulacak..ellerini yüzüne kapatış şekli ve ayaklarını kendine çekiş şekli korunmanın işareti...iç dürtü ..ama sığındığı yerde ev değil..ev dediğin korunaklıdır.sıcaktır.
ikinci resim göz yaşım benim...boğazıma düğümleniyor...bir çocuğun yaşam şansının elinden alınması,alınıyor olması hücerelerime ayırıyor beni...ve yanından geçip giden yiyeceklere bakışı...güce sahip olanın umarsızlığı...yaradır bende
