Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Sakat olduğumuz için 'üstümüze titrenmesi' hoşunuza gidiyor mu? [Tartışma]

M

Mediha

Üye
Üyelik
1 Mar 2004
Konular
66
Mesajlar
524
Reaksiyonlar
1
Bir kişinin bana acıyarak baktığını hissettiğim an o kişiden nefret ediyorum. Hatta bazen yardım etmeye kalkışıyorlar örneğin bir bardak su alacaksam "sen dur ben vereyim sen zahmet etme ben daha kolay gider alır gelirim " gibisinden.. Bende bunlardan hiç hoşlanmıyorum ki aslında karşımda ki kişinin yerinde ben olsam bende aynını yapardım sanırım.. Yardım tamam ama sakat olduğunu hissettirerek yapılan yardımlar benim hayatta en nefret ettiğim şeylerden biri ve böyle davranan kişilere karşı oldukça soğuk ve ukala oluyorum hatta o kişilerden nefret ediyorum..

Aslında sağlıklı bir kişi bizim psikolıjimizi ne kadar anlayabilir o da bilinmez belki kendince doğru olanı yapıyordur vicdanen huzur bile duyuyordur eminim böyle davranmaktan.. Ama bunu yaparken karşı tarafın ne düşündüğünü hiç düşünmüyorlar sanırım.. Ben sakat olduğum için bana ayrıcalıklı davranılmasını istemiyorum..
 
bizleri anlamaları için bizimle aynı statüyü paylaşmaları gerek ..bu nedenle her ne kadar seni anlıyorum kelimesine sığınsalar bile anlamadıkları muhakkak...kimi zaman benimde içimi acıtan durumlara maruz kalıyorum,söylemindeki gibi..ama kendini kabul etmeyi öğrenince insan alışıyor her şeye..
 
Aslında bizlerin zaman zaman canımızı çok sıksada bizlerle empati kurmak çokta kolay değil çünkü bazı şeyler yaşanmadan anlaşılamıyor.Zaten büyük bir çoğunluğu acıma hissi ile değil sadece yardım amaçlı yaklışıyor.Bu yüzden anlayışla karşılamalıyız biz onların yerine empati kurmalıyız belkide.
Bende çok sık karşılaştım bu tür davranışlarla ,sadece biri bana yardım ve destek olurken hiç incitmedi beni.Üniversite 4 yıl boyunca hep yanımda oldu benim.Onun yanında hep kendimi değerli hissettim.Ama herkesinde onun kadar düşünceli dikkatli olmasını bekleyemeyiz heralde.
 
MERHABA ARKADAŞLAR PAYLAŞTIĞINIZ İÇİN HEPİNİZE AYRI AYRI TEŞEKKÜR EDERİM. ASLINDA ÇOK DA SÖZ KALMAMIŞ SÖYLENCEK, ÇOK GÜZEL İFADE ETMİŞSİNİZ.

HEPİMİZ KARŞILAŞIYORUZ BU DURUMLARLA İNKAR ETMEMİZ YERSİZ OLUR, AMA AZ AMA ÇOK. KIRILSAKDA DARILSAK DA HATTA NEFRET ETSEK DE YAŞAYACAĞIZ ÖMÜRÜMÜZ BOYUNCA...

BAZEN DOSTANE UZANIR ELLER BAZEN İTMEK İÇİN; İKİSİ BİR DEĞİL BİLİYORUM AMA YAŞIYORUZ İKİSİNİ DE. BAZEN GÖNLÜMÜZÜ HOŞ EDER BİZİM İÇİN YAPILAN BİR YARDIM SEVGİ DOLUDUR BAZENSE İNCİTİR BİZİ ÇÜNKÜ MERHAMET YADA ACIMA VARDIR.

ONLAR HİÇ BİR ZAMAN BİZİ ANLAYAMAZLAR ÇÜNKÜ YAŞANMADAN ANLAŞILACAK BİŞİY DEĞİL BU, NE BİR OYUN NE ŞAKA, NEDE BASİT BİR HİLE.... HAYATIN BELKİ DE EN ACI EN GERÇEK YANI ENGELLİ OLMAK. AMA HEPİMİZ ÇOK GÜÇLÜ İNSANLARIZ BUNUNDA ÜSTESİNDEN GELİRİZ. ONLAR BİZİ ANLAMASA DA BİZ ONLARI ANLARIZ...........

SEVGİYLE KALIN VE HAYATI YAŞANIR KILMAK ADINA ELİNİZDEN GELENİ YAPIN :D
 
Arkadaşlar bence bu kadar ön yargılı olmamak lazım; empati yapalım kendimizi sağlıklı bir insanın yerine koyalım ve karşımızda bizim gibi bir insana nasıl davranırız bunu anlamaya çalışalım. Kendi adıma konuşmak gerekirde ben bu tür durumlardan gocunmuyorum "her sağlık insan bir özürlü adayıdır" önemli olan kafaların özürlü olmaması (burada vermek istediğim mesaj akıllı olupta işi deliliğe vuranlar için) ister sağlıklı isterse sağlığı kaybetmiş olsun hiç fark etmez insanlık gereği "sev yaradılanı yaratandan ötürü" düsturu ile herkese el uzatmak lazım. Unutmayalım ne oldum dememeli ne olacağım demeli!!!
 
insanlar biz istesekte istemesekte bize biraz daha farklı davranıyolar ama bunu takmaya hiç gerek yok bende karşımdaki insann yardıma ihtiyacı olduğunu görsem illaki daha yakından ilgilrnirdim ama acıdığım için değil
hoşlanmıyorum farklı davranmalarından ama yapacak fazla bişey yok
ben alıştım 24 senedir etrafımdakilerinide alıştırdım :)
 
Hayir... Kesinlikle hoslanmiyorum bu tarz tutumlardan.

Engelli oldugum icin kimsden ozel muamele beklemiyorum.

Bana hakettigim davranisi sergilesinler bu bana yeter.
 
walla yere, duruma ve -en önemlisi- üstüme titreyen kishiye göre degishio :)... sokakta hic tanimadigim birileri abartili bi shekilde üstüme titrerse, eger gercekten iyi niyet fark ediosam kizmam belki ama hoshnut olmam pek - cabucak o kishiden kurtulmaya bakarim... ama bazi benim icin özel olan kishilerin üzerime titremesini "acimasizca" kullandigim da oldu :); az mi kat kat merdiven tashittirdim kendimi, heh-he :mrgreen: ... ama her zaman sökmüyo malesef, eninde sonunda "abarttin ama ha! cik bakiym kendin!" cümlesini ishitiom :)... (gerci shu post polio yüzünden son iki-üc yildir git gide zorlashio merdiven cikmam - kullanma meselesini abartamiom yane artik o kadar)

bir de kücükken babamin beni evin prensesi ilan edip üstüme titremesi vardi ki görmeyin... e, ben de tadini cikartmio deildim hane (yerine göre hala cikariom o tadi) :)... ama diger kardeshler benim yüzümden azar ishittigi an bütün tadim(iz) kaciodu... agzimdan "susadim" kelimesinin "s"si cikar cikmaz bi bardak suyla önümde bitmeylidi hemen birileri babama göre - oysa kendisi cevrede yokken "susadim" kelimesini de rahatlikla kullanabiliodum, suyumu da rahatlikla kendim alip icebiliodum - hic bi tatsizlik cikmadan :)... neyse ki artik eskisi gibi abartmio öle üshütük babam :)...
 
Benim çok fazla üzerime titrenmesi hoşuma gitmiyor açıkçası.. ama hoşuma gitmemesi titremiyorlar anlamına gelmez hatta okadar çok oluyorki bunalıyorum
Bazen,kendimi dinlemek istediğimde bile neredeyse kendini değil bizi dinle diyecekler.. :p
Bu durum beni rahatsız ediyor bana göre engelli olan çocuğun
üzerine fazla titrenmemeli. zira herzaman yanında birileri olmaya bilir...
Çok fazla koruyup kollamak bile zararına olabiliyor bazen. kendini savunmasını, hakkını kendi aramasını öğrenmeli..
 
İstemesek te toplumun bu tavrını değiştiremeyiz.
İnsanların düşüncelerinde her zaman , engelli birinin aciz ve yardıma muhtaç olacağı düşüncesi yerleşmiş bir kere...
Ama insanların bu tavrında kötü bir niyet olduğunu sanmıyorum.Umursamazlık göstermek istemeyen her kişi gibi onlarda öyle davranıyorlar.
En güzeli umursamamak eğer elimizden geliyorsa ve yapabiliyorsak kimseden yardım almadan kendi işimizi görmek.O zaman yardıma muhtaç aciz biri olmadığımızı ifade edebiliriz.
 
Açılan başlık bile bakış açısının ne kadar yanlış olduğunu gösteriyor. Bence bir çoğumuz bunu takıntı haline getirmişiz. Çevremizdeki insanların bize bakarken sürekli olarak engelli olduğumuzu mu düşündüklerini sanıyorsunuz. İnsanlar nelere alışıyor. Nelere bakıp da görmüyor. Bu engel konusu, sadece bu sorunu yaşan bizlerin zihninden hiç çıkmıyor. Emin olun başkaları bir süre sonra zihninden silip atıyor bizim zorluklarımızı.
'' Engelli olduğumuz için mi üstümüze titriyorlar, o yüzden mi yardım etme derdinde oluyorlar?'' Ne kadar tek taraflı ve simsiyah bir bakış açısı. Onlar bizi seviyorlar. Bizi biz olduğumuz için seviyorlar. Bizi en yakınları olduğumuz için seviyorlar. Yapmakta güçlük çektiğimiz bir şeyde de yardımcı oluyorlar. Ne var bunu hemen kompleks yapacak?
Biz de bir dakika düşünürsek mutlaka birilerine ufak da olsa yardımlarımız olmuştur. Bir şeyler çözmekte en azından yardım girişiminde bulunmuşuzdur. Bu bir çocuk olabilir, bir yaşlı ya da evimizdeki aile fertlerinden herhangi birisi... O zaman bu insanlar muhtaç o yüzden yardımlaşma söz konusu oluyor mu demeliyiz? Her şey bakış açısında biter. Önce biz kendimizi soyutlamaktan vazgeçelim. Bence sorunun büyük bölümü kendi ruhsal yapımızda...
 
Ben yaklaşık 18 yıldır iskemle kullanıyorum. Aktif olarak da çalışıyorum. Yardım istemekten çekinmem ama gerekiyorsa. Dolaşırken beraber olduğum kişinin arkamda değil yanımda yürümesini isterim. Arkamda durup da gerekli gereksiz yardım alıyorum durumunda görünmek pek hoşuma gitmiyor çünkü. Zaten gerektiğinde ne şekilde yardıma ihtiyacım olduğunu anlatırım.
 
Bana istemediğim zaman yardım edilmesinden hiç hoşlanmıyorum.Bazı vatandaşlar bu konuda çok gayretkeş oluyor. Bir kere aracımdan düşmüştüm.Yanıma koşa koşa vah vah lar içinde bir kadın geldi,onun sesine cümle millet toplandı. Utançtan yerin dibine geçtim .Herkes bir şey konuşuyor hastaneye götürelim mi,birşey oldumu? oysa ben durmadan birşey olmadığını söylüyordum ama beni dinleyen kim... Biride koşturup su getirmezmi,ben o anda sinirden gülmeye başladım.Yahu hadi beni kaldırdınız anladık, yardım seversiniz,birşeyim olmadığınıda gördünüz o zaman neden bırakıp gitmiyorsunuz ?Ben zaten günde on kez düşer on kez kalkarım.Allah yardım ediyorda kontrollü düşüyorum,şükür bir yerimi kırmadım şimdiye dek.
 
Engelli olduğum için herhangi bir imtiyaz tanınmadı bugüne kadar.Ha arkadaşlarım eve geldiğinde "sen hazırlamışsın,biz de servis yapalım" deyip bana iş bırakmaz.Bazen taşıyamayacağım tepsi için "Canooo şuna bi el at,ağır ,getiremiycem" dediğim zamanlar olur.Eğer bu bir dış mekanda gerçekleşiyorsa yine aynı samimiyetle tanımadığım birinden de, onlar davranmadan yardım istemek açıkçası beni rahatsız etmiyor.Sosyal bir ortamda ilişkiler istesek de istemesek de yardımlaşarak yürür.Bunu "gurur" yapmanın kime ne yararı olacak?

Yüksek kaldırımlar herkesin sorunudur.Sağlıklı çocukların ve yaşlılar için bile sorundur.Eğer ben kaldırımdan çıkamıyorsam hiç tanımadığım birinden elimi uzatarak ve gülümseyerek "yardım eder misiniz,sanırım çıkamıycam" diyorum.Ve genelde gelen cevap ;" ne demek,memnuniyetle"... Bırakın adam birine yardım etmenin mutluluğunu yaşasın.

Engelimden dolayı birinin bana ayrıcalık tanımasını beklemeden ben talip olmalıyım bazı şeylere.İnsanların iyi niyetini bıktırana kadar kullanmadan tabi ki...
 
Ben bana fazla ilgi gösterildiğini şu anda düşünmüyorum.

Bir kaç yıl öncesi bu şekilde değildi ama..

Ailem özellikle annem tek başıma bişey yapamayacağımı düşünüp

çokk ağladığı zamanları biliyorum..Halbuki bu kadar abartılacak durumda değilim..

Bunu aileme anlatmam bayağı güç oldu..

Ne zaman ben çalışmaya başladım anacığımın içi rahat etti..

Yardımcı olmak istedikleri zamanlarda ben asla müdahale edilmesini istemedim..

Tek başıma yapabilirim diye onları sonunda ikna ettim..

Çevredende olur olmaz yardımları kabul etmiyorum..tavrım nettir..

Beni tanıyan insanlar çok iyi bilirler..Yardım gereken yerlerdede gurur yapıpta çevirmiyorum..

Nerede neyi istediğimi belirtebiliyorum..

Çok şükür rahatım artık.. : ))


 
Üzerime çok fazla titrenmesini sevmiyorum.Engellenmişlik duygusu yaşıyorum.Yapacağım şeyleri kendimin yapması yapamayacağım şeyler için ise yardım isterim.Kendimin yapacağım şeyleri başkalarının benim yerime yapması bende sıkıntı yaratıyor.Genellikle bağımlı toplumların yapısıdır bu,kendimize bağlı değil de bağımlı insanlar yaratırız,isterler ki onlar olmadan biz birşeyler yapamayalım,düşünmezler ki onlar olmadığı zaman zorluklar yaşabileceğimizi,onlar olmadan da bir şekilde var olmamız gerektiğini.O nedenle insaların engelli ya da engelsiz yapacakları şeyleri hapsınlar,hayatlarının sorumluluğunu alsınlar....
 
Evet Arkadaşlar
Çok mühim bir meselenin üzerine parmak basılmış bu konu ile ilgili.Fakat mevzunun tabanına bakmak lazım.Çünkü öncelikle kültür yapımız bunu kaldırabilecek bir kapasiteye sığacak mı ??? :(
bir kere ebeveynler bu konuda kendini yetiştirebilmiş mi ? hayır Nitekim çok zor ama belki bizler bu çizgiyi değiştirebileceğimizi düşünüyoruz ama buda yanlış bir olgu çünkü göz neyi görürse gönülde ona katlanır bunuda unutmamalı hayatta bazı geçekler acıda olsa yaşanır. sakın beni karamsar yada çok yanlış düşünüyorsun demeyin bunlar gerçekler
 
Ben üstüme düşülmesini istemem,çünkü kendi ayaklarımın üstünde durmak isterim.
 
benimde kimse üstüme düşmedi aksine ben cok yaramazmışım

annemden cok dayak yermişim
 
aslında engelli olmayan insanlar da birbirlerine yardımda bulunmayı teklif ediyorlar ve kimsenin de gücüne gitmiyor bu. bizde ozaman yardımcı olmak isteyenlere tepkili olmayalım belkide acıdıkları için değil bu davranışları ,ama biz çoğu zaman tepki gösteririz diye belkide nasıl davranacaklarını bilmiyorlardır. mezopotamyalı arkadaşın dediği gibi ihtiyacımız olduğunda çok rahat yardım istersek onlarda bilirler ki biz yapamadığımz şeyler için destek istiyoruz. o zaman da olur olmaz zamanlarda "sen dur ben yapayım " demezler. zaten yakınlarımız bilir neyi yapıp yapamayacağımızı,dışarıdan insanları da hoş görmek gerek. bilemezler ki bizi...neye ne zaman nasıl ihtiyacımızın olacağını. bana görede en büyük sorun kaldırımlar ve hiç utanmadan tanımadığım birine
"şu elimi tutarmısın"diyorum. niye olduğunu bile anlamıyor çoğu " çıkamıyorum işte" deyince tabi tabi diye alelacele yardım ediyorlar.
ihtiyacımız olduğunda çevremizdekilerden istediğimiz yardım; onlarında engellilerin karşılaştıkları sorunları görmesini sağlıyor bence.
 
Üstümüze titrenmesi bence dogru değil, çünkü bütün hareket ve işlevlerimiz açısından da dogru olmuyor.
Ama her zaman bizim arkamızda / yani ihtiyacımız oldugunda birilerinin bizimle oldugunu bilmek güvenmek dogru olur sanırım...
hayatta yalnız olmadıgımızı bilmek, bize azim, güç ve güven verir mücadelemizde...
 
ne güzel :lol:
kimsenin benim üzerime titrediği filan yok,
hatta iyi niyetle yaptığım herşey bana görev olarak dönmüştür.
üzerime titreselerde ''sana yazık yapma'' deseler.
nerdee şanslı sakatlarsınız kıymet bilin :wink:
 
bence insanların biz engellilere yardım etmek istemesini engellemiyelim neden derseniz bırakalım onlarda engellinin ve engelin ne olduğunu canlı yaşasınlar diye düşünüyom.A:L:M:A:N:İ:
 
huzursuz edecek kadar imtiyaz istemem tabi ama yardım edene neden engel olayımki acımak ve merhamet bi erdemdir Allah bu duyguyu tasımayanlardan korusun merhametliden zarar gelmez unutmayın merhametsizden gelir.. bende benden daha zor durum da olana yardım ederim neden etmiyeyim... ben yasadıgım zorlukları biliyorum o kişiyide anlamaya çalisiyorum
 
Ben üzerime çok düşüldüğü için zamanla sıkıntı geliyor ama kimseye
belli etmemeye çalışıyorum eğerki sıkıntımı beli edersem benim üzerime
düşkün olan eşimi ve çocukların buna üzüleceğinden korkuyorum
 
Tabii ki hayır kimin hoşuna gider ki ayrımcılık istemiyoruz bize gayet doğal davranılması gerekilir hele ki uzaylıymışız gibi bakmaları çok rahatsız edicii... :evil:
 
İLGİ Mİ, ÖNEM Mİ ?

Merhabalar,

Öncelikle bu siteyi bir arkadaşım için arayıp buldum ve onu yeni arkadaşlarla tanıştırırken kendim de buralarda feyizler almak istedim.

Arkadaşım genç kızlık döneminde büyük bir patlamadan sağ kurtulup, yüzünün yarısını ve elinin bir tanesini kaybediyor. Ve hikaye böyle başlıyor... Ona biçilmiş hayatta üzerine düşeni yapmaya çalışıyor bunu gerçekleştirirken de ne kadar şanslı bir aileye sahip olduğunu belirtmem gerekir.

18 li yaşlarda güzel bir genç kız iken yüzünün yarısının yanması ağır depresyonlara neden oluyor, yıllarca gördüğü tedaviler sonunda devrilen psikolojisini kendisine aynı işyeri tarafından verilen görevle sürdürmeye devam ediyor. Onu en buhranlı dönemlerinde tanıdım. İyi bir kızdı, hiçbirzaman yüzünün veya elinin yanığına bakmadan, hatta hiç öyle birşey yok gibi düşünerek ilgilendim. Onun daha fazla ilgi görmesine inandım çünkü herkesten daha çok acı çekiyordu ve yanında hiç olmazsa ona "özel" olduğunu ve "normal" olduğunu hissettirecek insanlar olmalıydı. Hiç tereddütsüz arkadaşım olarak seçtim onu ve elimden geleni yaptım.

İnanıyorum ki şu an çok iyi bir konumda ve herkes gibi engelsiz yaşamına devam ediyor. Buradaki sizlerin sıcaklığı ve doğallığı ona daha çok moral katacak.

Şunu hepimiz bilmeliyiz ki hayatta olan üç beş kendini bilmez kişiler yüzünden herkesi aynı kefeye koymayalım, kimse kimseye acıyarak bakmıyor, çünkü buradaki bulunan tüm arkadaşlar seçilmiş birer örnek ve kuvvetin göstergeleri !

İnsana en büyük moral gene bir insandır fikrini unutmadan yaşamak çok güzel.

Herkese sevgi ve saygılar...
 
yardım

ben gerektiği yerde yardım isterim ancak bazı insanların sen dur ben hallederim şeklindeki tavırları benide çok kızdırır. herşeyi abartıyoruz millet olarak yardımıda yani...
 
Evet benim üstüme titrenmesi hoşuma gidiyor.çünkü biz engelliyiz ve bazı şeyleri yapmak bizim için engelsiz insanlardan daha zor.ve biz zaten hayatın yükünü diğer insanlardan çok daha fazla çekiyoruz.bu durumda"her şeyi ben başarırım benim neyim eksik"tarzı düşünceler yerine tam tersi insanları bize destek olmaya teşvik etmeliyiz.
 
üzerimi titrenmesi hoşuma gitmez normal davranılsn zaten de öle bizi biz olduğumz için seviolar engelli olduğmz için deil ne olur yardım edeblirler yapamdığm şeyler olursa da isterm bunda alınacak bişey yok merdivenlr buzlu olur birisinin omuzuna elimi atar çıkarım rahat bi şeklde sonra yoluma devam ederm takmam alıngan olmayalım
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt