ECE

Ve bir çay doldurdum kendime,sensizliğe içiyorum kana kana.İliklerime kadar siliyorum artık.Yalanlarında senin,"hiç olmayan gerçeklerinde".......ECE

Sensizliğe ne sürülür bilmiyorum ama,benim defterim yavaş yavaş dürülüyor.Ufukta sensizlik ve acılar olsa da, yazmıyacam seni kalemimden mürekkep olup aksanda. Susuşlarımda ki sessiz çığlıklar kulaklarını sağır edip vicdanına saplanacak.Gözlerimde ki ve içimdeki birikmişlikleri göz yaşlarımla dışarı atarak bitirecem seni her zerremde..ECE..

Attım omuzlarımdan tüm ağırlığını ve ağrılarımı, verdim karın esintisine,tipi oldun hayatıma boran oldun.Yakıyorum içimdeki ateşte seni ve küllerini yeni bir bahara savuruyorum.Veee o bahara hoşgeldin diyorum kış ortasında...ECE.

Umutsuz umutları kurtardın esaretten.Artık özgürce uçan umutlarımın kanatlarısın Uçamam sensiz.(ECE) (Bu cümle böyle kalsın isterdim ama malesef ki yoksun.Olmayan kanatlarla uçabileceğimi sandım sadece.Çırpınıp durdum,ama yere çakıldım)Şimdi gülüşlerim paramparça,kırık dökük..

"Değişim"Herkesin çelişkiler yaşadığı bir konu.Değiş(me?)limiyiz?Değişim yaşamak özü kaybetmekmidir? Yoksa; kendi kişiliğindeki eksiklikleri bilen ve bunları düzeltmeye çalışmak isteyenler için büyük bir onarımmıdır? Değişim yaşamak, özünde iyi olan ve "hayatı olabildiğince kusursuz yaşamaya çalışanlar" için elbette çok gerekli değildir ama, akıllı olan her olay karşısında analiz yapıp,kıyaslamalarla kendisinde eksik olan yanlarını alarak kendisinde artıya çevirebilendir. ...