César Vallejo

[öyküekin]

İnsanları Çocuklara Bölen Öfke

İnsanı çocuklara bölen öfke,
çocuğu eşit kuşlara bölen,
kuşu, küçük yumurtalara;
yoksulun öfkesi
bir zeytin taşır iki üzüme karşı.

Ağacı yapraklara bölen öfke,
yaprağı, eşit olmayan tomurcuklara bölen,
tomurcuğu, görünmez gözeneklere;
yoksulun öfkesi
iki ırmak taşır bir çok denize karşı.

İyiyi kuşkulara bölen öfke,
kuşkuyu, benzer kavislere bölen,
kavisi, umulmayan mezarlara;
yoksulun öfkesi
bir çelik taşır iki hançere karşı.

Canı bedenlere bölen öfke,
bedeni, benzersiz organlara bölen,
organı, sekiz düşünceye;
yoksulun öfkesi
bir yanardağ ateşi taşır iki kratere karşı.

César VALLEJO

 

[öyküekin]

İSPANYA, DİKKAT ET

İspanya, dikkat et, en içindeki İspanya'na!
Dikkat et, çekiçsiz orağa!
Dikkat et, oraksız çekice!
Dikkat et, istemiyerek kurbana,
istemiyerek cellâda,
istemiyerek umursamaza!
Dikkat et, horoz ötüşünden önce
seni üç kez tanımıyacak olana
ve seni bundan sonra bile üç kez tanımamış olana!
Dikkat et, kaval kemiği olmayan ölü kafatasına
ve kafatası olmayan kaval kemiğine!
Dikkat et, yeni güçlülere!
Dikkat et, senin ölülerini yiyene
ve yaşamlarını ölüler gibi yutana
Dikkat et, pek koyu particilere!
Dikkat et, havanın bu yanındaki göğe
ve göğün öte yüzündeki havaya!
Dikkat et seni seven herkese
Dikkat et, kahramanlarına!
Dikkat et, ölülerine!
Dikkat et, cumhuriyete!
Dikkat et, geleceğe!


César VALLEJO

Çeviri : Yıldırım DAĞYELİ
------------------------------------------------

YAŞAMANIN EN TEHLİKELİ ÂNI

Bir adam dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda, Marne çarpışmasındakiydi.
bir kurşun saplanmıştı göğsüme.

Bir başka adam dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda, Yokohama'daki bir mette
bir boyacı dükkânının saçağı altına
bir mucize gibi sığınışımdı.

Ve bir başka adam dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda,
eğer gündüzün uyuyorsamdır.

Ve bir başkası dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda,
en yalnız olduğum zamandı.

Ve bir başkası dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda,
Peru'daki tutukluevinde ikendi.

Ve bir başkası dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda,
babamı ansızın yandan yakalamamdı.

Ve sonuncu adam dedi ki:
En tehlikeli an yaşamımda,
henüz gelmedi.


César VALLEJO

Çeviri : Yıldırım DAĞYELİ

 

[Fırtına]

Adamın biri

Ekmeğini ısıra ısıra yürüyor, adamın biri
Durup ta sevgilime şiir yazacağım ha?

Oturmuş kaşınıyor ötekisi
Bitlerini eziyor parmaklarıyla
Hangi yürekle psikanaliz’den söz edilir ha?

Sakatın birisi, bir çocuğa yaslanmış gidiyor
Ben oturup Andre breton’ u okuyacağım ha?

Kan tükürüp dört bir yana
Orda birisi tiril tiril öksürüyor
Ruhumun derinliğini anlatacağım ha?

Birisi kemik arıyor çamur içinde
Gel de türkü söyle sonsuzluk üstüne?

Bir satıcı bir gramla, kazık atıyor
Şimdi durup dördüncü boyutu anlatacağım ha?

Mutfakta tüfek temizliyor bir savaşçı
Gerçek üstünden söz edilebilinirdi burada?

Birisi parmaklarını saya saya gidiyor
Haykırmadan nasıl konuşmalı yığınlar içinde?


Cesar Vallejo

 

[öyküekin]

ÂGAPE

Kimse gelmedi bugün bana sorular sormaya;
kimse bir şey istemedi benden bu ikindi.

Bir tek mezarlık çiçeği görmedim
bütün o neşeli fener alayında.
Affet beni, tanrım: ne kadar az öldüm!

Herkes, herkes geçip gidiyor bu ikindi
sorular sormadan bana, beni sormadan.

Bilmiyorum ne unuttular, ellerimde
kalan bu fenalık yabancı bir nesne gibi.

Kapıya çıkıp,
bağırmak istiyorum herkese:
Aradığınız biri varsa, işte burada!

Bütün ikindilerinde hayatımın,
anlatamam ne kapılar kapandı yüzüme,
ve ruhum yabancı bir şeyle doldu.

Kimse gelmedi bugün;
ve çok az öldüm bu ikindi.

 

[öyküekin]

GÖKYÜZÜ VE TOZ


Kimin mavi bir giysisi yok ki dolabında?
Kim yapmaz ki kahvaltı, binmez ki tramvaya,
yok ki ağzında tükenmez cıgarası, cüzdanında tasası?
Ben doğmuşum bir kez, başka bir şey değil!
Ben doğmuşum bir kez, başka bir şey değil!

Kim yazmaz ki arasıra bir beti?
Kim ki kafasında birşey olmasın
ve ölmesin alışkanlıktan, ağlıya ağlıya notasız?
Ben tek ve yalnız doğmuşum bir kez!
Ben tek ve yalnız doğmuşum bir kez!

Kim adlanmaz ki Carlos ya da falan falan diye?
Kim der ki kediye başka türlü kedi kedi diye?
Ah, ben tek ve yalnız doğmuşum bir kez, başka bir şey değil!
Ah, ben tek ve yalnız doğmuşum bir kez, başka bir şey değil!

 

[öyküekin]

İNSANLARI ÇOCUKLARA BÖLEN ÖFKE

İnsanı çocuklara bölen öfke,
çocuğu eşit kuşlara bölen,
kuşu, küçük yumurtalara;
yoksulun öfkesi
bir zeytin taşır iki üzüme karşı.

Ağacı yapraklara bölen öfke,
yaprağı, eşit olmayan tomurcuklara bölen,
tomurcuğu, görünmez gözeneklere;
yoksulun öfkesi
iki ırmak taşır bir çok denize karşı.

İyiyi kuşkulara bölen öfke,
kuşkuyu, benzer kavislere bölen,
kavisi, umulmayan mezarlara;
yoksulun öfkesi
bir çelik taşır iki hançere karşı.

Canı bedenlere bölen öfke,
bedeni, benzersiz organlara bölen,
organı, sekiz düşünceye;
yoksulun öfkesi
bir yanardağ ateşi taşır iki kratere karşı.[FONT=Times][SIZE=4]
[/SIZE][/FONT]