Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Hayatımı anlatan anneme hitaben yazdığım mektubum

Nevra

Aktif Üye
Üyelik
23 Tem 2009
Konular
37
Mesajlar
1,077
Reaksiyonlar
10
CANIM ANNEM

Bundan 22 yıl evvel açmışım bu adaletsiz dünyaya gözlerimi.Bilmiyormuşum ki dünyanın adaletsiz senin ise çok adaletli olduğunu.ilk kez sana anneliği ve evlat sevgisini tattırmıştım.Canım annem ben dünyaya eksik olarak geldiğimi düşündüğüm her anda senin varlığın tamamladı eksik olan yanımı.Ben farklıydım yaşıtlarımdan, ama bu farklılığı sen hiç hissettirmedin, tam tersi üstün sanıyordum senin sayende kendimi.Annem benle beraber yaşadın tüm acıları. Hiç korkmazdım iğneden, bilirdim annem vardı yanımda, kan aldırmayı severdim, uzatırdım kolumu cesurca çünkü sen diğer elimi tutar bana güç verirdin. Sana bakmaktan ve yüreğinin avuçlarına yansıyan sıcaklığıyla sımsıkı minicik elimi tutman bana güç verirdi ve hissetmezdim o soğuk iğnenin koluma girişini.Senle 2,5 yaşındayken başlamıştık hastane hastane, doktor doktor koşuşturmaya! İlk ameliyatımda 4yaşında küçük bi çocuktum.Ameliyatım olmuştu ve iyileştiğimi sanıyorduk, daha sonra alçıya alındım kemiklerim daha iyi kaynasın diye.Boynumdan kalçama kadar bi alçıydı bu, banyo yapamadığım için dikişlerim iltihap kapmıştı, kurban bayramı için köydeydik. Sen o gün doktorların testere ile kesemediği alçıyı sen annem kör bi makasla kesmiştin.Dr. amcam bile hayret etmişti buna.Sürekli kontrollerim devam ediyordu.günden güne eğriliyordum fakat dr.lar hayır diyordu.Hayır demelerinin nedeni de tedavimin olmayışından dolayıydı.Gitmediğimiz hastane kalmamıştı.Dünyada adı duyulan dr.lar bile yapamıyorlardı ameliyatımı.Aylarca hastanelerde yatmıştık senle, bi umut belki diye.Benim çocukluğum senin gençliğin hep hastanelerde geçti.ikimizde oradan oraya savrulduk durduk.Arkadaşlarımla oynamak yerine, hastane koridorlarında dr.lar ve hemşirelerle oynardım, sende gürültü yapıyorum diye odadan çıkar kızardın,dr.larımda “biz oynuyoruz bizim çocuk olmaya hakkımız yok mu?” diye kızarlardı sana.Sende güler tekrar odaya girerdin.Hastane evimiz olmuştu sanki, odamız hiç hastane odalarına benzemiyordu.Vazoda çiçekler, renkli pikeler,oyuncaklarım, bozyaplarım, televizyonum ,radyom, odamızın kokusu her şey farklıydı bu farkı başhekimde dile getirmişti.Hastanenin başhekimi bizim bölümün sorumlusu olan profesördü.Yattığım hastanede çocuk bölümü yoktu ve hastanede ki tek çocukta ben olmamdan dolayı el üstünde tutuluyordum.Profesör amca bana hastanenin gülü lakabını takmıştı ve beni öyle çağırıyordu.Hastanede değil de sanki evimizdeydik.Sen her sabah kalkar, kahvaltımı hazırlardın, odayı temizler derler toplardın, sanki evde ki günlük işlerini yapıyor gibiydin.Çok seviliyorduk her akşam hastanede ki bayanlar odamıza çay içmeye gelirdi, sanki komşu ziyaretiydi bunlar ve böyle günler geçiyordu.Günlerin geçmesine rağmen yaklaşmayan tek şey ameliyatımdı.Ameliyatım riskli olduğu için bizim pes edip gitmemizi bekliyorlardı ama biz dr.lardan daha inatçı çıkmıştık ve yılmamıştık bu savaştan.Sonunda beklenen gün geldi ikinci ameliyatımı oldum şerefime kola patlatmıştı dr.lar sende bunu duyup pastası da benden olsun diye pasta götürmüştün.Sonra sırada üçüncü ameliyat vardı bu son olacaktı.ikinci ameliyatta üçüncüsü için bir nevi zemin hazırlanmıştı.Ama olmuyordu kimse yapamıyordu.Ve acı gerçeği öğrenmiştik sonunda ameliyatımın neredeyse imkansız olduğunu %1 kurtulma ihtimalimin olduğunu, %99 da ya masada kalma yada komple felç olma riskinin olduğunu,olmaz isem de 18 yaşıma geldiğimde organların sıkışması sonucu öleceğim söylendi.Ben ameliyat olacağım %1 ihtimal var demiştim ama babamla sen izin vermemiştiniz.O gün hastane bahçesinde yığılıp kalmıştın, babamda içten içe ağlıyordu.Ben ruh gibiydim neye uğradığımı şaşırmıştım.Bir süre bocaladım sonra baktım ki ben bocaladıkça annem benden önce eriyor kendine gel Kıymet dedim senin bu insanlara üzmeye hakkın yok onlar senin yüzündeki bi gülümseme için çırpınırken sen onlara bunu yapamazsın dedim.Hayatıma kaldığı yerden devam ettim.Ortaokulu bitirdim liseye kayıt olmak için gittiğimde müdür bu çocuk engelli okutacaksın da nolacak demişti bütün öğretmenlerin önünde, sende beni bi hamle ile etrafımda döndürmüştün “asıl benim kızımın okuması lazım! herkes istediği yerde çalışabilir! ama benim yavrum yapamaz! onun okuması gerek!” deyip parayı çarpmıştın müdürün önüne ve korkup kayıt yapmıştı.O benim annemdi kimseden çekinmez ve korkmazdı benim için her şeyi yapardı.Bana söylediği en güzel söz “kızım uzayda doktor var deseler, uzaya götürürüm seni, sen hiç korkma hiç bişey olmayacak sana” derdi.Her gece gelip soluğumu kontrol edermiş kızıma bişey olmuş mu diye bana bunları yeni söyledi.liseyi de bitirdim üniversite sınavından iyi bi puan almıştım ama ailem korktukları ve beni gözlerinden sakındıkları için Denizli dışına gitmeme izin vermiyordu.18yaşıma geldiğimde doktorların dedikleri oldu günden güne eriyor ölüyordum. Kemiklerim organlarımı sıkıştırıyordu artık izin vermiyordu bedenim yaşamama.Gazetelere çıktım yardım istemediğimizi sadece ameliyat olabilmem için bir şeyler yapılmasını dile getirdik.Denizli’den bi Dr. aradı.Hastaneye gittik annemle ve gittiğim gün yatışım yapıldı ameliyat günü verildi.Annemle beraber şoka girmiştik neye uğradığımızı şaşırmıştık.Çünkü biz alışmıştık bugün git 3 ay sonra gelin demelerine.Ameliyat günüm gelmişti.Yıllarca beklediğim tedavim burnumuzun dibindeymiş ama biz bunu bilmiyormuşuz.Sabah ameliyat olacaktım, annemle beraber uyuduk o gece, aslında uyumakta denmezdi buna. Sabaha kadar annemin kokusunu içime çekmiştim sımsıkı sarılmıştım, beklide tekrar bu anı yaşayamayacağımı düşündüğüm için annemin kokusunu doyasıya çekiyordum içime, o da benim kokumu içine çekiyordu, sürekli öpüyordu.Sabah olmuştu ve ameliyatımın riskli olduğunu bildiği için ve beni bir daha göremeyeceklerini düşündükleri için bütün ailem sabahın ilk ışıklarında geldiler hastaneye.Herkesin gözleri şişmişti ağlamaktan ben ise çok soğukkanlıydım, serum takılmıştı kollarıma ameliyat önlüğünü giymiştim herkes ağlamamak için dudaklarını kemiriyordu.Son kez onları gülerek görmek istediğim için her zaman ki gülüşümü aldım yüzüme ve onları güldürdüm hepsini öptüm ve vedalaştım.Ben giderken hepsi ağlıyordu.Annemle babam ameliyathanenin kapısına kadar geldiler öptüler kokladılar beni gönderdiler.Kapı kapandıktan sonra annemin babamın omzuna düşen başı göz yaşları ve babamın ağlayışını gördüm.Orda tüm film kopmuştu benim için annemi nasıl üzerdim bana bişey olursa o napardı? nasıl dayanırdı buna? her saniye dua ettim narkozu verdiklerinde içim öyle yandı ki annem diye bağırdım ve ameliyathane yankılandı bütün doktorlar beni tutmak için uğraştı.Ben ameliyattayken annem bilinçsiz bi şekilde gözleri dolu dolu hastane bahçesinde dönmüş durmuş düşünmek bile yakmış içini.10 saat süren bi ameliyattan sonra hemen kendime geldim ve annemi istiyorum ona iyi olduğumu söyleyin dedim ve annemi çağırdılar yoğun bakıma onu görmek bana o an ki bütün ağrılarımı unutturmuştu beni öpüşü, dokunuşu, en keskin ağrı kesicilerden bile daha üstündü.Ve sonunda tedavimi oldum en iyi olabileceğim hale geldim.Benim bu hale gelmemde annemin inancı,inadı, azmi, sevgisi ve benim ona güvenim vardır.Annem beni çok iyi yetiştirdi tüm eğitimlerimi aldırdı.Şuan lise mezunuyum, dışardan ön lisans yerel yönetimler okuyorum,Tegv’de ilköğretim öğrencilerine bilgisayar dersleri veriyorum,tıbbi sekreterlik eğitimi aldım devlet hastanesinde beyin cerrahisinde staj yaptım, şimdide grafik tasarımı eğitimi alıyorum.Ben annem sayesinde engelleri aştım ölüme bile meydan okudum canım annem sen olmasan ben yokum senin varlığın beni yaşatan seni seviyorum ve hep yanımda olmanı istiyorum.sevgilerimle o güzel ellerinden öperim canım annem.kızın, gelin üzümün
 
tşk ederim su_perisi okuduğun için :) bu yazım kanal 3 adlı uyduda yayınlanan bi kanalda haberlerden sonra canlı yayında okundu :) ve çok güzel tepkiler aldım :) Rabbim kimseyi anasından mahrum etmesin ne anayı nede yavrusunu üzmesin inşallah.

----------

jsparrow;
çok tşk ederim :) inşallah olurum bende annem gibi bi anne :)
 
Canım benim ne güzel dökmüşsün satırlara duygularını...
işyerinde olmama rahmen gözyaşlarımı tutamadım..
benimde annemle birlikte verdiğim savaş geldi aklıma seneler boyunca...
Allah sana ailene ömür versin daha güzel günler nasip etsin inşallah..
 
ben bunu anneler gününden 2 gün önce kendim okudum ve ben okurken annem gözyaşlarını tutamadı ve benle grur duyduğunu ve iyi ki beni dünyaya getirdiğini söyledi :) ha bu arada mektubun sonunda ki grafik tasarımı eğitiminden bahsetmiştim ya onu 1.likle bitirdim :) şimdi ise denizli belediyesinde engelli koordinasyon merkezinde engelliler çalışıyor projesinden sorumluyum o projeyle ben ilgileniyorum ve gelen arkadaşları kayıt altına alıyorum :) herkese bi tavsiye hayat naparsa yapsın asla pes etmeyin

----------
caramel84;
sizleri ağlattığım için özür dilerim :( hiç sevmem insanları ağlatmayı tercihim güldürmektr :D yazımı okuduğunuz için tşk ederim :) Rabbim herkese şifa versin Ve annelerimizede uzun ömür versin :)
 
yazdıklarını soluksuz okudum inşallah rabbim seni anneni biribirinden hiç ayırmaz ve bir ömür sağlıklı günler gösterir.Benimde bir kızım var okudukça hep onu düşündüm acaba oda beni senin anneni sevdiğin gibi sevecek mi diye
 
AMİNNNN :) emin ol yavrunda seni çok sevecektir :) ne ekersen, nasıl ekersen onu biçersin demişler emin ol sende biçeceksin :)

----------

benim gibi engelli olan bütün arkadaşlar ne yazıkki bu sıkıntıları çekiyorlar :( üzücü ama kader diyorum ben yaşanması gerekiyormuş deyip geçiyorum artık....
 
MOONseROSE;

aminnnn :D
okuduğun için asıl ben tşk ederim :) ewet benim annem bir melek :)

----------

güncel :) diyelimde herkesin dikkatini çeksin bari :)
 
kıymet kardeşim sen ne yaptın ya bu koca adamı aglattın eskilere götürdün beni. ne denir bilemiyorumki galiba sözün bittiği yerdeyiz. allahım sana tüm sevdiklerinle ve seni sevenlerle saglıklı ve mutlu uzunnnn ömürler versin bahtın açık olsun kıymet kızımız var ol ellerine yüregine sağlık.. sevgiyle kal..
 
koca çorumlu abicim sizi ağlattığım için özür dilerim.okuduğunuz içinde tşk ederim :) ben arada bi yazarım böyle yazılar :) devamlı yaz dediklerine göre demek oluyo ki güzel yazıyorum :) neyse sözün özü tşk ederim okuduğunuz ve anlatımımı beğendiğiniz için :) Rabbim herkese şifa versin.inşallah açık olur bahtım Allah razı olsun hepinizden :)

----------

buklem_sanada tşk ederim okudğun için :) evet bencede toz kaçmıştır erkkler ağlamaz ağlarsada hep toz kaçar dimi :)
 
yazdıkların çok güzel kıymet ablaa okuyunca bende diğer arkadaşlar gibi duygulandımm allahh sana ve ailene up uzun ömür versinnn
 
beyaz geceler çok saol canım okuduğun için :) Rabbim benim için dua eden herkese 2 katını versin inşallah :)
 
Usta kalemin elinden kağıt üzerine dökülen, annenin ve senin yaşam mücadelenizi okurken gözyaşlarımızı tutmak mümmkün mü?

Yaşamın bu engelli gel-gitlerine rağmen yolu açık olsun.

Başta ANNEN olmak üzere tüm sevdiklerinle beraber nice güzel günler diliyorum.
 
kıymet bunu okuyup duygulanıp ağlamamak elde değil.seni kutluyorum,kafandakileri öyle güzel kagıda yansıtmışınki tüm annelerin değerini bir daha vurğulamışsın,bu yazıyı okuyup ağlasakta annemiz için ağlamak herşeye deger.
 
gözyaşlarıyla okudum
annenin ve senin azmine hayran oldum
yolunuz hep aydınlık olsun
sevgiler
 
herkes gibibenimde boğazımda düğümler oluştu.gözlerim boncuk boncuk annemi açık kalp ameliyatına yollayıp korkulu gözlerle bana bakışı ve bekleyiş anım geldi aklıma.Allah'a şükür şuan iyi durumu...Bazen onların değerini bilmiyoruz ne mutlu size ne kadar güzel bir sevgi var aranızda.Allah bozmasın ve ailelerimizi başımızdan eksik etmesin...Kalbinize sağlık...
 
ah canım ya her şeyi o kadar güzel anlatmışsınki.. bi an gerçekten seni,anneni,seninle oyun oynamaya çalışan çocuksu doktorları gördüm karşımda.. çok büyük bi mücadele vermişsiniz hep birlikte.. her şeyin daha da güzel olması dileklerimle..:)
 
kiymet benide ağllattin ya bende göz yaşlari içinde okudum yazini ama mutlu sonla bitti allah annenin yüzüne bakmiş
 
Annenizin ve sizin verdiğiniz mücadeleyi ve aldığınız mutlu sonuçları saygıyla selamlıyorum.

Sevgiyle kalın.
 
Inanın iş yerinde ağlayacaktım zor tuttum kendimi.inşallah yüzünüz hep güler.

Sevgilerle.
 
gercekten gzl bır mektup ınanın bende gözyasları içnde okudum :( tebrık ederım senı ve anneni rbbım daha cok uzun omurler versın inş sana ve sevdıklerınee......
 
kıymet beni de 23 temmuz 2004 tarihinde ki geçirdiğim beyin ameliyetı gününe götürdün. hani sankı benim ameliyat günümü anlatmışsın. senin dediğin gibi ameliyethane ye girerken annemin o hıçkırık sesi ile ağlaması gözümün önünden gitmiyor. bak şimdi yazınca bile tüylerim diken diken oluyor gözlerim doluyor. annelerin borcu ödenmez bu dünyada kimse anneler kadar da güçlü değildir..

teşekkürler...
 
Duygularını okadar güzel bir şekilde dile getirmişsinki etkilenmemek elde değil Kıymet,o güzel annenin ellerini öp bizler için.
 
sabah sabah nerden okudum bu yazıyı:(:(canım rabbim sana çektiğin bütün sıkıntıları untturacak sağlık,başarı,ve ailenle uzun uzun yıllar görmeyi nasip etsin.(amin)..
 
Off ya çok duygulandım ne güzel yazmışsın kıymet allah sevdiklerini sana senide onlara bağışlasın ....engelli annesi olmak daha da bir kutsal...
 
hepinize çok tşk ediyorum okuduğunuz için :) sizleri ağlattığım içinde çok özür dilerim :( bu yazı benim hayatımın sadece kısa bi bölümü :( Rabbim kimseye acı çektirmesin annesinide üzmesin inşallah
 
Mücadelenizden, azminizden dolayı kutlarım. Etkilenmemek mümkün değil.Paylaştığınız için de çok teşekkürler. Bu mektubu okuyan herkes gibi bende kendime bir şeyler katmış oldum.

Herşeyin, her zaman için sizin ve ailenizin gönlünce olmasını dilerim.
 
Güzel bir mücadele örneği, çok da yalın, akıcı ve hoş anlatmışsınız. Bizler kısa bir zaman zarfında okuduk ama yazılması 20 yıl sürmüş. Annenize de size de hürmetler, başarılar.
 
offfffffff kıymettttt yaa öldürdün beni ağlamktan...çok etkilendim ya:(

annenide senide ..hayatın zorluklarıyla savaşınızdan dolayı kutluyorum..işalah bundan sonra o acı günler biter ..arkdaşım..

bende böbrek nakli olunca benim yüzümden aneme bişi olursa diye çok korkmuştum:)
 
ewet bu kısa mektup benim hayatımın küçücük bi bölümünü anlatıyor.hayatımı anlatmaya kalksam roman olur derler ya aynen öyle satırlar sayfalar yetmez gözyaşını,azmi,sevgiyi ve umudu yazmaya... okuduğunuz için tşk ederim ağlattığım içinde özür dilerim.Rabbim benim için ettiğiniz duaların karşılığını size çok daha güzel şeyler sunarak versin inşallah.sevgi saygı en önemlisi sağlıkla kalın Melekler koruyucunuz olsun Allah'a emanet olun Denizli'den selam olsun herkese :)

----------

bu yazımı paylaşmak isteyen arkadaşlar bu yazımı paylaşmak serbesttir tek şartım bana ait olduğu belirtilmesidir.tşkrler herkese:)
 
mektubun çok güzel olmuş çok güzel ifade etmişsin hayatını 27 senedir yaşadıklarım gözlerimin önünden geçti o kadar çok ortak nokta varki benim hayatımla yada hayatımla demiyelim bizlerin hayatıyla sağlıcakla kal
 
Üst Alt