Acele etmeye hiç niyeti yoktu solgun yaprağın düşmek için yere
Anlam da veremiyordu diğerlerine... Neden bu kadar istekliydiler sanki
Hepsi düşüyorlardı birer ikişer birbiri ardına yere
Ama hayır! o atmayacaktı kendini, hemen kopmayacaktı çok sevdiği dalından
Aşağı baktı
Ne kadar da yüksekti düştükleri yer hem bir de düşen yapraklar insanlar tarafından çiğneniyorlardı hiç umursanmadan
Asla kendimi çiğnetmeyeceğim dedi ve dalına daha sıkı tutunmaya başladı
Diğer yapraklardan duymuştu bu yaşadıkları son bahardı ilk kez görüyordu son baharı acaba ismi gibi son muydu onun için bu bahar? bu düşünceyi hemen attı zihninden, düşüncesi bile ürkütücüydü solgun yaprak için
Oysa ilk baharı ne çok sevmiş olduğunu hatırladı .. Heryer yemyeşildi ,hava sıcaktı, su sesleri, kuş cıvıltıları Rengarenk kelebekler yaprağa konduğunda nasılda gıdıklanırdı Düşüncesi bile içini ısıtmaya yetiyordu
Ama bu kadarıyla yetinmek istemiyordu. bir daha ilkbaharı yaşamalıydı Tek istediği buydu o güzel günleri tekrar görmeliydi Bu düşünceyle, güç geldi birden yorgun yaprağa ve dalına biraz daha sıkı tutundu O asla dalından ayrılmamalıydı Hem diğerleri gibi aciz değildi
Etrafına baktı Yeşillik yok denecek kadar azdı.. Herşey soluk sarı heryer ıslak Hava bile hüzün kokuyordu Sanki doğa bir şeye üzülmüş de göz yaşı döküyordu Ağaçlar da yapraklarını dökerek eşlik ediyordu ona
Bu manzara karşısında birden bitkin düştü yeniden Zar zor topladığı gücünü kaybetmeye başlıyordu
Aniden irkildi güç toplamak için silkelenmişti sanki ya da rüzgarın minik bir hamlesiydi bu inatçı yaprağı düşürmek için Ama yaprağın düşmeye niyeti yoktu düşmeyecekti !Yok olmayacaktı göz yaşı olup akmayacaktı diğerleri gibi ve asla ortak olmayacaktı doğanın üzüldüğü şeye
Umursamadan bakmaya çalıştı bu kez etrafa yine bi yaprak düştü ve bir tane daha Onlara bakarken yaptıkları delilik!diye geçirdi içinden Gitmeselerdi ya yanlız bırakmasalardı onu Direnselerdi kendisi gibi.. ne kadar da acizdiler..
Neyse boşver diğerlerini die geçirdi içinden .Öyle ya kendi tercihleriydi isteseler onlarda direnirlerdi Tam bu esnada bir tane daha düştü Bu kez dikkatle baktı düşene, yaprak .. Çok çaresiz görünüyordu düşen acıdı ona birden İçi bir tuhaf oldu .. Etrafı da iyice boşalmaya başlamıştı
Tekrar sıkı tutunmayı denedi dalına Daha sıkı Hiç olmadığı kadar belki de.. İçini iyiden iyiye bir korku sarmıştı tek kalıyordu!..Ne yapacaktı ki tek başına?
Çok geçmedi gücü yeniden ve bu kez hızla azalmaya başladı Eskiden hiç bir güç harcamadan ne sıkı tutunurdu dalına Dalda ona sımsıkı bağlıydı Şimdi ne olmuştu böyle birden bire dal neden sırt çevirmişti yaprağa .. rengi soldu diye mi beğenmiyoru artık onu ? Tüm bunların cevabını bilmiyordu Bunları düşünürken sadece direniyordu, düşmemek için
Tek istediği bir bahar daha yaşamaktı O güzellikleri bir kez daha görmek. Çok şeymi istiyordu acaba ..?
Tam bu düşüncelerdeyken bir yağmur damlası hızla çarptı güçsüz bedenine.. Sadece minicik bir damlaydı çarpan ama nasıl da etkilenmişti Halbuki daha evvel ne sağnaklar yağmıştı yaprağa da hiç etkilenmemişti bile Bu minik damla nasıl bu kadar güçlü olabilirdi Az kalsın düşmesine sebep olacaktı ikinci bir damla çarptığında gücünün artık bitmekte olduğunu hissetti .. bunu kabul etmek çok zordu onun için
Üçüncü damla ise son baharın son yaprağına düşen son damlası olmuştu Birlikte süzüldüler toprağa Çaresizlik bu kez son yaprağı esir almıştı Ama onu gören başka yaprak olmamıştı..
Düşerken tam da o anda anladı yaprak ,düşmek hiç bir yaprağın tercihi değilmiş aslında En az bahara açmak kadar da gerçekmiş
Ve toprakta son bulduğunda bu hüzünlü düşüş, yaprak için artık yolculuk bitmişti
Anlam da veremiyordu diğerlerine... Neden bu kadar istekliydiler sanki
Hepsi düşüyorlardı birer ikişer birbiri ardına yere
Ama hayır! o atmayacaktı kendini, hemen kopmayacaktı çok sevdiği dalından
Aşağı baktı
Ne kadar da yüksekti düştükleri yer hem bir de düşen yapraklar insanlar tarafından çiğneniyorlardı hiç umursanmadan
Asla kendimi çiğnetmeyeceğim dedi ve dalına daha sıkı tutunmaya başladı
Diğer yapraklardan duymuştu bu yaşadıkları son bahardı ilk kez görüyordu son baharı acaba ismi gibi son muydu onun için bu bahar? bu düşünceyi hemen attı zihninden, düşüncesi bile ürkütücüydü solgun yaprak için
Oysa ilk baharı ne çok sevmiş olduğunu hatırladı .. Heryer yemyeşildi ,hava sıcaktı, su sesleri, kuş cıvıltıları Rengarenk kelebekler yaprağa konduğunda nasılda gıdıklanırdı Düşüncesi bile içini ısıtmaya yetiyordu
Ama bu kadarıyla yetinmek istemiyordu. bir daha ilkbaharı yaşamalıydı Tek istediği buydu o güzel günleri tekrar görmeliydi Bu düşünceyle, güç geldi birden yorgun yaprağa ve dalına biraz daha sıkı tutundu O asla dalından ayrılmamalıydı Hem diğerleri gibi aciz değildi
Etrafına baktı Yeşillik yok denecek kadar azdı.. Herşey soluk sarı heryer ıslak Hava bile hüzün kokuyordu Sanki doğa bir şeye üzülmüş de göz yaşı döküyordu Ağaçlar da yapraklarını dökerek eşlik ediyordu ona
Bu manzara karşısında birden bitkin düştü yeniden Zar zor topladığı gücünü kaybetmeye başlıyordu
Aniden irkildi güç toplamak için silkelenmişti sanki ya da rüzgarın minik bir hamlesiydi bu inatçı yaprağı düşürmek için Ama yaprağın düşmeye niyeti yoktu düşmeyecekti !Yok olmayacaktı göz yaşı olup akmayacaktı diğerleri gibi ve asla ortak olmayacaktı doğanın üzüldüğü şeye
Umursamadan bakmaya çalıştı bu kez etrafa yine bi yaprak düştü ve bir tane daha Onlara bakarken yaptıkları delilik!diye geçirdi içinden Gitmeselerdi ya yanlız bırakmasalardı onu Direnselerdi kendisi gibi.. ne kadar da acizdiler..
Neyse boşver diğerlerini die geçirdi içinden .Öyle ya kendi tercihleriydi isteseler onlarda direnirlerdi Tam bu esnada bir tane daha düştü Bu kez dikkatle baktı düşene, yaprak .. Çok çaresiz görünüyordu düşen acıdı ona birden İçi bir tuhaf oldu .. Etrafı da iyice boşalmaya başlamıştı
Tekrar sıkı tutunmayı denedi dalına Daha sıkı Hiç olmadığı kadar belki de.. İçini iyiden iyiye bir korku sarmıştı tek kalıyordu!..Ne yapacaktı ki tek başına?
Çok geçmedi gücü yeniden ve bu kez hızla azalmaya başladı Eskiden hiç bir güç harcamadan ne sıkı tutunurdu dalına Dalda ona sımsıkı bağlıydı Şimdi ne olmuştu böyle birden bire dal neden sırt çevirmişti yaprağa .. rengi soldu diye mi beğenmiyoru artık onu ? Tüm bunların cevabını bilmiyordu Bunları düşünürken sadece direniyordu, düşmemek için
Tek istediği bir bahar daha yaşamaktı O güzellikleri bir kez daha görmek. Çok şeymi istiyordu acaba ..?
Tam bu düşüncelerdeyken bir yağmur damlası hızla çarptı güçsüz bedenine.. Sadece minicik bir damlaydı çarpan ama nasıl da etkilenmişti Halbuki daha evvel ne sağnaklar yağmıştı yaprağa da hiç etkilenmemişti bile Bu minik damla nasıl bu kadar güçlü olabilirdi Az kalsın düşmesine sebep olacaktı ikinci bir damla çarptığında gücünün artık bitmekte olduğunu hissetti .. bunu kabul etmek çok zordu onun için
Üçüncü damla ise son baharın son yaprağına düşen son damlası olmuştu Birlikte süzüldüler toprağa Çaresizlik bu kez son yaprağı esir almıştı Ama onu gören başka yaprak olmamıştı..
Düşerken tam da o anda anladı yaprak ,düşmek hiç bir yaprağın tercihi değilmiş aslında En az bahara açmak kadar da gerçekmiş
Ve toprakta son bulduğunda bu hüzünlü düşüş, yaprak için artık yolculuk bitmişti
