“Ömrü boyunca günde üç paket sigara içti ve 100 yaşını geçti. Demek kisigara sağlığa o kadar da zararlı olamaz.” Ya da “Hamburg güvenlidir. Birtanıdığım var, en lüks semtlerden birinin göbeğinde oturuyor. Kapısınıkilitlemiyor, tatildeyken bile hırsız girdiği hiç olmamış.” Bu tür cümleler birşeyler ispatlama çabasıdır –ama hiçbir şeyi ispatlamaz. Böyle konuşanlarhazırda bulunma etkisine kapılmışlardır.Bir harf seçip size o harfle başlayan kelime mi daha çoktur yoksa o harflebiten kelime mi diye sorduğumu düşünün. O harfle biten kelimelerin sayısıdaha fazla olsa bile çoğu insan buna yanlış cevap verecektir. Çünkü bir harflebaşlayan kelimeler o harfle bitenlere kıyasla daha çabuk aklımıza gelir. Farklışekilde ifade edersek onlar daha hazırda bulunurlar.

Hazırda bulunma etkisi şunu tanımlar: Aklımıza gelen örneklerinkolaylığından yola çıkarak kendimize bir dünya görüşü belirleriz. Bu elbetteaptalcadır, çünkü gerçek hayatta hiçbir şey, sırf biz onu daha iyi hayaledebildiğimiz için daha sık yaşanmaz.Hazırda bulunma etkisi sağ olsun, kafamızda yanlış bir risk haritasıyladünyada gezinir dururuz. Böylelikle, uçak kazasında, araba kazasında ya dacinayete kurban giderek ölme riskini sistematik olarak gözümüzde büyütürüz.Diyabet ya da mide kanseri gibi daha az sansasyonel ölüm şekilleriyle canverme riskini hafife alırız. Bombalı saldırılar düşündüğümüzden çok dahaenderdir, depresyonlar ise çok daha sık. Heyecan uyandırıcı, göze batan ya dases getiren her şeye daha yüksek bir olasılık biçeriz. Sessiz ve görünmezolanlara ise düşük bir olasılık atfederiz. Heyecan verici, göze batan, sesgetiren şeyler beynimiz için diğerlerinden daha hazırda bulunur. Beynimizdramatik düşünür, niceliksel değil.