ONLAR
Derin bakar onların gözleri
QKalbinin saflığı yansır gözlerine
Mavidir; ışıl ışıl bakar öğretmenine, annesine sevdiklerine!
Gözleriyle anlatır her şeyi; o sessizdir! Çünkü umutsuz geleceğe dair.
Bazen başını kollarının arasına alır, saklanır, kaçar insanlardan!
Ürker belki de; korkuları vardır kendi dünyasında
Ya diğeri! O da kapatır gözlerini, saçlarını, yüzünü!
Utanır, çekinir kendinden.
Elini tutacak, saçlarını okşayacak;
O! Kendi özünde kimsesiz, annesiz.
Biraz da ondan, gözlerini kaçırması,
Yüzünü kapatması, utanması.
Hırçındır bazen, bazen sessiz!
Kendi halinde, için için ağlar aslında.
Farkındadır eksiğin, eksikliklerin.
Ona bakan gözler rahatsız eder onu.
O istememiştir öyle olmayı.
Annesine öfkesi biraz da!
Belki de onu suçlamakta, bütün saflığıyla!
Nedenleri hep annede sorgulamakta!
Yapabildikleri yetmiyor ona!
Yapamayacakları ise; acı veriyor tamamıyla!
Kara karadır gözleri, küçücük elleri
Babayı özler o’da “baba” demeyi, babayı görmeyi
Ayakta durabilmek, bir çizgiyi çizebilmek
Bir de gülen yüzler görmek.
Onun mutluluğuna sebep hepsi.
“k”’ ları kullanır hayatında; bütün ifadelerinde
Sevgisini, derdini, sevincini, gözyaşlarını onlarla anlatır.
Kaderim der isyan etmez.
Kabul görmek ister!
Kızmaz, o sizi bütün kalbiyle kabul eder.
Hepsi birbirinden özel bu çocukların.
Ellerini tutun, gözlerine bakın
Yüreklerini görün onların.
Tertemiz, pırıl pırıl bütün saflığıyla
Sevgiye, ilgiye muhtaç bu meleklerin.
Biraz ilgi, biraz sevgi ve biraz da
Sabır ile gönül kapılarını açın bu çocukların!
Duyun onların sessiz çığlıklarını!
Fatma KOÇDEMİR
Sınıf Öğretmeni
Derin bakar onların gözleri
QKalbinin saflığı yansır gözlerine
Mavidir; ışıl ışıl bakar öğretmenine, annesine sevdiklerine!
Gözleriyle anlatır her şeyi; o sessizdir! Çünkü umutsuz geleceğe dair.
Bazen başını kollarının arasına alır, saklanır, kaçar insanlardan!
Ürker belki de; korkuları vardır kendi dünyasında
Ya diğeri! O da kapatır gözlerini, saçlarını, yüzünü!
Utanır, çekinir kendinden.
Elini tutacak, saçlarını okşayacak;
O! Kendi özünde kimsesiz, annesiz.
Biraz da ondan, gözlerini kaçırması,
Yüzünü kapatması, utanması.
Hırçındır bazen, bazen sessiz!
Kendi halinde, için için ağlar aslında.
Farkındadır eksiğin, eksikliklerin.
Ona bakan gözler rahatsız eder onu.
O istememiştir öyle olmayı.
Annesine öfkesi biraz da!
Belki de onu suçlamakta, bütün saflığıyla!
Nedenleri hep annede sorgulamakta!
Yapabildikleri yetmiyor ona!
Yapamayacakları ise; acı veriyor tamamıyla!
Kara karadır gözleri, küçücük elleri
Babayı özler o’da “baba” demeyi, babayı görmeyi
Ayakta durabilmek, bir çizgiyi çizebilmek
Bir de gülen yüzler görmek.
Onun mutluluğuna sebep hepsi.
“k”’ ları kullanır hayatında; bütün ifadelerinde
Sevgisini, derdini, sevincini, gözyaşlarını onlarla anlatır.
Kaderim der isyan etmez.
Kabul görmek ister!
Kızmaz, o sizi bütün kalbiyle kabul eder.
Hepsi birbirinden özel bu çocukların.
Ellerini tutun, gözlerine bakın
Yüreklerini görün onların.
Tertemiz, pırıl pırıl bütün saflığıyla
Sevgiye, ilgiye muhtaç bu meleklerin.
Biraz ilgi, biraz sevgi ve biraz da
Sabır ile gönül kapılarını açın bu çocukların!
Duyun onların sessiz çığlıklarını!
Fatma KOÇDEMİR
Sınıf Öğretmeni
