Hayatın içinden seçilmiş bu öykülerin bir başka başlığı da "Yuvamı Yıkamam" olabilirdi. Tarık Dal, aileyi hareket yönleri birbirine zıt iki belirleyici gücün yapısı olarak sunuyor: Erkek dağıtırken, kadın aileyi topluyor, bir arada tutuyor. Neden? Toplumsal hayatımızın çeşitli evrelerinden, farklı sosyal katmanlar arasından seçilmiş örneklerde, bu sorunun yanıtını ya da yanıtlarını kadının (ve yazarın) ağzından bulsak bile, kadının, cinsel kimliğinin ötesinde, bir anne, bir yuva bekçisi, bir "orta direk" olarak kendine bile kolay kolay açıklayamadığı, ama patriark (babaerkil) toplumun erkeklerinin sonuna kadar "sömürdükleri" yapısal özellikleri var sanki. Yazar da bir erkek olduğuna göre, okur onunla birlikte, olayların arasında, bu açıklanamazı anlamaya çalışıp duruyor.
Kadınlar Terk Etmeyi Bilmez: Her şeye rağmen sevgi ve yuva.
