Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Biz özürlüler en çok neden vazgeçeriz?

nuray_34

Üye
Üyelik
9 May 2010
Konular
66
Mesajlar
132
Reaksiyonlar
0
konuyu ben açtığıma göre önce ben cvp vereyim ..

her geçen gün hayatımızı dahada zorlaştıran bir kentte yaşıyorum istanbul pek çok insanın hayalini kurduğu bu şehirde bir özürlü olarak çalışmak sabah işe ulaşmak akşam eve gitmenin kara kara düşündürğü bu şehirde metrobüs gibi bir saçmalığı özürlüleri düşünmeyen zihniyeti özelliklede kadir topbaşı kınıyor bu şehirden yaşamaktan VAZGEÇİYORUM...
 
keşke problemimiz metrobüsle sınırlı olsaydı... zaten toplu taşıma araçlarında sıkıntı aynı değil mi?.. öyle bir hale gelmişiz ki bırakın engelliler için kolaylığı, bindiğinizde yer veren bile kalmamış... karamsar bakmak istemem ama sahip olduğumuz imkanlar zaten kısıtlı, bu yüzden kimsenin vazgeçebileceği pek bir şey olduğunu sanmıyorum..
 
en çok düşlerimizden vazgeçeriz..
 
Ah Nuray aahh ne zaman hayata döneceksin sen? ne zaman bitecek bu karamsarlığın? Kaç kurtul içindeki kara bulutlardan bacım.. Zülüm etme kendine bu kadar..:) Silkelen şöyle kendini daha pozitif düşünmeye zorla.. Çok zor diyeceksin belki ama dene! Vazgeçtiklerin senden başka hiç kimsenin canını acıtmaz..

Ben bizim site ahalisinde şunu gözlemledim..:) Zamanla acı çekmeye alışıyoruz ve rahatlıktan rahatsız oluyoruz.. Sanki mutlaka bir derdimiz olması gerekiyormuş gibi eşeleniyoruz.. "bugün neyi taksamda kafama üzülsem" gibilerinden yani..:) galiba zaman içinde tatlı bir haz duymaya başlıyor insanlar karamsarlıklarından.. Değer mi katıyor yaşadığımız acılar bize? Farklı mı kılıyor bizi, bize göre "diğerleri" olanlardan? O "diğer" kişilerin yok mudur derdi tasası?

Marifet mi kardeşim karamsar olmak:D

Dehle o kara bulutları Nuray yetti gari..:) Benden betersin yahu karamsarlıkta....:)

Not: Yorumum sadece ruh halleriyle alakadır diyeyim baştan..:) Nuray'ın ruh haline takığım çünkü.. Sesimi çıkarmasamda takipçisi olduğumdan dayanamadım daha fazla diyeyim dedim içimdekileri..:)
 
Düşler olsa iyi. Pekçok arkadaşımız gerçek yaşamdan, yaşamaktan vazgeçmeyi planlıyor... Sıradan bir bireyin, farkına bile varmadan yaptıgı sıradan bir davranışını, hareketini yapamamanın üzüntüsü ve o halin getirdiği kafa karışıklığıyla...
 
biz vaz geçmiyoruz zorla vaz geçtiriyorlar
 
Trabzon'a geLin.. yaşamak için gayet qüzeL ßir $ehir :))
 
havva cığım beni takip ettğini söyluyorsun evet karamsar biriyim AMA ben çocukken böyle değildim ozaman çocuktum ya dünyanın en mutlu çoccuğukluğunu yaşadım nezaman büyüdüm yitirdiklerim birer birer beni yalnız koyup giderken benim sırtımda yükler biraz daha belimi bükerken ben kendimden gittikçe vazgeçerken elimden tutanlar ellerini menfaetlerini kaybedince yavaş yavaş çekerken sevdiklerimin belentileri artıp benim alamadıklarım azaldıkçaa ve ömrüm yavaş avaş erirken öle karşıdan bakıp ta nasıl mutlu olacağı arkadaşım söylermisin allah aşkına..
 
ah kardeşim terkedilmek biz engellilerin nedense kaderi insanlar iyi gün dostu boş ver bu hayata inadına gül inadına mutlu ol
 
Nuray'cım şimdi sana kim ne dese ahkam kesmek kolay diyeceksin herkes kendi bilir sonuçta ne yaşadığını.. Ama amaaa amaa kendini haklı görmekte bir hata, yani "ben onca acı çektim, yaşama sevincimden vazgeçmekte haklıyım" demek yani.. O zaman toplumda sana "karamsar olmasında ne yapsın yazık bir çok derdi var" gözüyle bakar bu sesleri duyarsın ve daha fazla incinirsin.. Türkçesi kendine acıyan insana hiç kimse "acımaz" acı sözler duyarsın..

Çocukken bir çoğumuz mutluyduk çünkü çocuktuk.. Büyüdükçe sorumluluklarımız arttı, kaybettiklerimiz oldu..gidenler oldu eksildik.. Geçmişine özlem duymayan çok az insan vardır bence..:)

Sana akıl vermek gibi gelebilir benim sözlerim "ahkam kesme Havva" da diyebilirsin çünkü empati kuruyorum da ben de derim karamsarlığım üstümdeyken öyle şeyler..:) Ben sana sadece "karamsarım çünkü" bahanelerinin yerine başka şeyler koymaya bak derim bacım..:) Değiştiremeyecek olduklarının derdini yükleme kendine.. Bitmişi bittiği yerde, gidenleri gittiği yerde bırak.. Bırak kii o "yavaş yavaş eriyor ömrüm" dediğin ömür daha sancılı sürüp gitmesin tatlım..)

Ruhuna huzur ver..:)
 
Biz hiç bir şeyden vazgeçmeyiz o kadar inatçıyız ki ne kadar acı çeksekte ne kadar hayata bir sıfır yenik başlasakta.Ne mücadele etmekten nede hayatı sevmekten hiç bir şeyden vazgeçmeyiz.Belkide zor kazandığımız şeylerin tadını daha çok çıkartıyor bir çok sağlıklı insanın değerini bilmediği şeylerin değerini daha çok biliyor bu hayatı belkide onlardan daha mutlu yaşıyoruz.
 
kolay kolay bişey vazgecmem üstune üstelık daha cok üstune gıderım basarana kadar
 
malesef zamanla iyimserligimizden vaz geciyoruz.polyannacılık oynayacak hal kalmıyor
 
Bazen mücadele etmekten bıkıyorum ve diyorumki aman ne ugraşıcam bırakıcam herşeyi herşey oluruna varsın bakalım ne olucak ama olmuyor sonrada hayat devem ediyor gülten unutma deyip silkeleniyorum.
 
ÇOK HOŞTU:)
HAKLI YANİ:rolleyes:
YİNE KURTULUŞ ÖLÜMDE Mİ:)(kötümser bakış yine bulur bulacagı en berbat yorumu:) )
 
afrikada, elden ayaktan yoksun gözler görmez yokluk içinde siyah derili ve hasta insanları düşün ..biz onlar kadar da çaresiz değiliz ..her zorluk bize sabrı ve olgunluğu getirir.
 
Bu yaşıma kadar hiçbireyden vazgeçmedim hep micadele hep mücadele ettim.
Hedefe ulaşamadıklarımda çok oldu ama vazgeçtiklerim asla olmadı olmazda.

Ayrıca biz sakatları en iyi tanımlayan kelimeler "azimli,mücadeleci ve kararlı " kelimeleridir.
 
Bu dünyanın gri yağmurları yağar ve herşey gümüş bir halde yayılır! ve sonra görürsün! Ne mi görürsün?
AK KIYISI VE ÖTESİ... HIZLA DOĞAR GÜNEŞİN ALTINDAKİ UZAK YEŞİL ÜLKESİ...
 
sunu1z.png
 
Acill

merhabalar, yaşamak bizler için gerçekten zor. bizler zorlukların bizlerden kaynaklanmadığını malesef çevresel faktörlerin bizlere zor bir hayat sağlamasından gerçekleştirmesinden olduğunu biliyoruz. ne yazık ki bunların bilincine insanlar varmıyor. arkadaşlar ben de ıstanbul'da yaşıyorum, görme engelliyim ve yaklaşık 6 aydır işsizim. görme engelli olarak zor bir hayatım olmasına rağmen vaz geçmek benim karakterime ters bir kelimeydi. nihayetinde bakmakla yükümlü olduğum insanlar var ve onların iyi yaşaya bilmesi için benim güçlü olmam gerekiyordu. son çalıştığım yer özel bir şirketti görme engelli olarak işe girmiş olsamda biz sağlamız diğen insanlardan daha fazla beklentileri vardı benden, 4 buçuk seneye yakın orada o şartlarda çalışmamın sebebi hırsım yada azmim değildi, bakmakla yükümlü olduğum insanlardı. nihayetinde çok daha hastalıklara sebep oldu. zaten ömrümce görme engelliydim bu benim için sıradan bir olaydı alışkındım yani üzerine vertigo, astım, boyun fıtığı eklendi ve asıl şimdi bu ağrıları çektikçe sanki engelim bu problemlermiş gibi hissediyorum. bu şekilde hastalıklarım aşırı olunca üzerine birde laranjit denilen ses tellerimle ilgilide sorun eklenince çalışamaz oldum. düşünün yıllarca herşeye katlandım en sonunda pes ettirdiler performansım düşmüştü ayrıca çalıştığım şirket başka bir şirketle birleşmişti fazlalık vardı ben işten çıkma kararı verdim bıktırdılar beni. fakat bildiğim birşey varsa bu olanlar onların utancı zira ben o merhametsiz koşullardan vaz geçtim. en son sağlık bakanlığı sınavına katıldım umudun varmı diğe sorarsanız inanın bilmiyorum kötü geçmedi fakat 90 yada 100 alamamışımdır. hayırlısı bakalım. yani ne olursa olsun bu canı, bu engeli bize hayat şartlarını zorlaştıran insanlar vermedi, önemli olan sonuna kadar elimizden geleni yapmak ve asla boyun eymemek. yıllarca insanların kıskançlıklarıyla uğraştım kıskandıkları; hayat ne kadar zor olursa olsun benim bir engellinin idealleri peşinde olması, dimdik ayakta olmam ve asla muhtaç görünüpte acımalarına izin vermememdi.
yıllar geçti yinede ödün vermedim, eğitim bilgi ne gerekiyorsa şu bir gerçek bilgili ve tecrübeli olmak bizler için çok önemli. evet yaşamak çok zor biz vaz geçmeyelim istemiyorlarsa bizleri bırakın istemiyenler vaz geçsin bizden tabii bunca engelliği nasıl gözden çıkaracaklar onuda yapmaya kalkıştıklarında hep beraber görüp cevaplarını vericez.
 
afrikada, elden ayaktan yoksun gözler görmez yokluk içinde siyah derili ve hasta insanları düşün ..biz onlar kadar da çaresiz değiliz ..her zorluk bize sabrı ve olgunluğu getirir.

Kardeş çok güzel konuya parmak basmışsın onlar yokluk içinde.. Olmayan bir şey için insanlar gam ve kederlenmez heralde!
Biz de birileri birilerinin hakkını gasp edince ister istemez engelli de karamsarlaşıyor... Herşeye bütçe ayrılıyor. Gereksiz yere yapılacak olan köprünün maliyeti 350 milyar doları bulacağını duyan birisi sitem etmezmi?
Engelli hakkını istemezmi?:confused:
 
Ben mücadeleden vazgeçtim, insanların sırtına kambur oluyorum sürekli
beklediğim tek şey... böylesi herkes için en hayırlısı sanırım
 
Engeller "aşılmak" içindir. Yoksa takılıp ta kalmak için değil.
İnsan ümitleriyle yaşar.
Ümitlerimizin daim olması dileğiyle...
 
nelerden vazgeçmeyizki hiç birşey yapamadıktan sonra yaşamaktan bile vaz geçmişiz
murat-t arkadaşa katılıyorum
 
Arkadasim Nur
Kankam ayni sirkette calistik ben de hastaligim yuzunden ayrildim sen de yokluguma dayanamadin tabii 1 sene sonra sen de ciktin .Saka senin hastaliklarina evvel ALLAH sonra da ben sahidim.Bizim icin hayirli olani buydu.Bak sen simdi sinavi kazanip hastanede calismaya basladin.Arkadasini soyle sana kim oldugunu soyleyeyim sozu biz de gecersizdi.Ortak olan noktamiz hayata Islami acidan bakiyor olmamizdi.Bir de korle yatan sasi kalkar derler benim siveli konusmam senin guzel konusmandan eser birakmamisti son gunlerde ne habeeer :) Azimliydin,yasananlara genis acidan bakiyordun,kiskaniliyordunsuni degildin,isini ciddiye aldin,hayati ciddiye aldin.Allah yar ve yardimcimiz olsun,haydi namaz vakti geciyor.
 
Üst Alt