Şeref Öztürk

[öyküekin]

Yüreğim sevmeye aşina

İnan yüreğim sevmeye aşina
kimseden sevgi dilenmiyorum
sevmeye alışmış yüreğimin
çaresizliği bu feryat
susturmaya ne kadar çalışsam
o sevmeye o kadar inat.

çözdüm prangalarını yüreğimin
gitti de dağları sevdi
fabrikalarda nasırlı ellerinden öptü emeği
çevrede salkım söğütün dallarını sevdi
gelecek sandığı mayıs sabahlarını sevdi.

önce özgürlükleri sevdi
sonra mahkumlarını volta da
akan zamanda devinimlerini
yaşamın içinde akan zamanı sevdi.

çaresizliğini sevemedi halkımın
kaderciliğini sevemedi
işlerin tanrıya ihalesini sevemedi
sevemedi her şeyin ellerinden alınmasını
tek kurtuluşu ellerinde olanların.

oysa sevgi bir çukurdu
içinden alındıkça çoğaltan
dışarı dağıtıldıkça artan
bulutları göz yaşına boğup ağlatan.

Sadece bir gülümsemeyken sermaye
sevmeyi bilmekti esas gaye
o yüzden;
sevmeyi seven yüreğimi seviyorum.

 

[öyküekin]

Ateş ve kül



'sen gerçeksin ben yalan,yaşamdan arta kalan'

Ne garip burkuluştu yüreğimde sensizlik
Gelmeni beklemek ölüm,gel diye bilmek de
Kaskatı gerçekler karşısında çaresizliğim de
Umutsuzluğum dağlar kadar devasa ikimizlik.

Bir gelebilsen, sev diyebilsen
Ölmek için izin bile istemem
İnan en mutlu ben giderim
Gördüğüm en güzel rüyam derim.

Kır prangaları kurtar aşkı esaretten
Şeytanı günahlara ortak edelim
Yansın yürek cehennemin ateşinden
Çıldırtalım korkakları cesaretten.

'sen biteviye ateşsin,küllerimdir aşktan kalan'

 

[Fırtına]

En yeniden sevmelere

Var mı mecâlin maralım
Yeni evren kuralım
Yıkıntılar arasından
Mutluluğa ulaşalım

Yorgun gönlün kırık kalbin
Biliyorum evirirsin
Geçilecek engelleri
Yüreğinle devirirsin

Seni sevmek de sanattır
Yürek sesi duymak gerek
O gönülden bu yüreğe
Destek alıp geçmek gerek

Senin adın mutluluktur
Mutluluğu tatmak lazım
Seni mutlu görmek için
Sevdalara yatmak lazım

Sevgili'dir aşkın ismi
Sorulmaz ki aşkın cismi
Sevgilisiz yaşanmaz ki
Yürekte çizili resmi

Şu duygular serbest olsa
Şiir hece mi ister ki
Seni sevmek ister gönül
Sözü başka ne örter ki


Şeref Öztürk[SIZE=3] [/SIZE][SIZE=3][/SIZE]

 

[Fırtına]

Sanmadığımız sandığımızdır

Yanımda şafaktepe'li ayşegül kardeşim vardı
Karşıyaka gömütünde yurtseverler duvardı
Yurt haritalı mezarlarınız birbirinin aynıydı
Bir tek ulaş'ın ki farklı ve de sizden ayrıydı

Gömerken de korkmuştular sizlerden aralıklıydınız
Karanfil doluydu üstünüz mücadelede farklıydınız
Sivas'ta nasıl yandıysalar hepsi bir aradaydılar
Yüreklerle türküleri yakanlar aynı koydaydılar

Üç fidan'dan ayrıydı adalı'nın adası
Bunca yıl geçse dahi hiç geçmedi sevdası
Ak beyinli insanları yasa yapıp asardık
Ozanlar pişsin diye bidonla gaz basardık

Yetmedi kırk küsur yıl aynı siyasilerle
Binlerce şehit verdik savaştık bebelerle
Terörden pasta çaldı banka hortumlayanı
Öbür yanda açlıktan çıktı milletin canı

Öter yurt'ta dünyada İ.M.F nin borusu
Sermaye semirdikce olmaz hiç bir sorusu
Burjuvası olmayan din'li din'siz sermaye
Süt dökmüş kedi gibi susar yurt gitse bile

Sıra bize geldikce bir kenara pısardık
Bunca çirkin olaya milletce hep susardık
Sanmadığımız sandığımızdır diyebilseydik
Ülkemizde adam yerine sayılabilseydik

Şeref Öztürk

 

[öyküekin]

İçerimde üşürsün

Durgun sulara düşmedi yüzünün yansıması
Çalkantılı denizlerde martılara çığlık hasretin
Susuz kuyular gibi susamışlığı aşkına yüreğimin
Çok özledim tarife yetmiyor uygun mısra bulmayınca.

Yanımdayken hasretimsen,özlüyorsam,korkuyorsam
Alışkanlık değil kokusunu duymak ipek gerdanının
Göz aşinalığı değil boynuma asılıyken kolye gibi hasretin
Azgın duygularımı susturmak değil içimdeki feryadım.

Kor alevleri kıvılcımlarken gözlerindeki yangın
Nasıl bir ıssıza sürüklenir yüreğim bir bilsen
Yanardağları kıskandırır hasretimin lavları
Özlemlerimden ürperir, sen üşürsün içerimde.[FONT=arial]
[/FONT]

 

[öyküekin]

Yalan


Yalandır Yalan
Karıncayı incitmediğim
Yarin yanağından elma
Dudağından kiraz
Bahçesinden ayva çalmadığım.

Yalandır yalan
İnsan kalbi kırmadığım
En çok kendi kalbimi
Sonra o güzel yüreği
Bilmediklerimi incitmişliğim.

Yalandır yalan
İnsan kalmaya çalıştığım
Halkım aç yatarken uyumadığım
Memleket satılırken pazarlamadığım
Aydınlıklar karartılırken
Bir mum da benim yaktığım


Yalan dır yalan.

 

[öyküekin]

En çoktu

O yoktu

Bende çoktu

Bilmeden
…gelmeden
……görmeden

Giderse sobelenmeyecekti

O yoksa
…sandı ki
……usta ebelenmeyecekti.