İnsan hayatında asla talefi edilemeyecek tek şey zaman olmasına rağmen herşeyi yarınlara erteleriz.Mutluluk,başarı,söylenecek söz,yapılacak iş hatta yaşamak bile hep yarına bırakılır.Yarına bırakınca zaman kazanacağımızı düşünürüz.Oysa zaman karşısında o kadar aciziz ki onu algılama yetimiz bile sınırlı..O yüzdende onu anlamasal parçalara böleriz;saniye,dakika,saat,gün,hafta,yıl gibi.Ve zamanı ancak kendi yaşam süremiz kadar kavrayabiliriz..Zaman tek yönlüdür.Şuanda bulunduğumuz yerden geleceğe doğru akar.Dönüşü olmayan yol gibidir.Yol üzerinde gördüğün bir güzellik karşısında mola vermezsen o yolu tekrar dönüp o güzelliği bir daha göremezsin.Acımazsızdır zaman sana herşeyi bir kez sunar.Kaçırdıkların karşısındaki pişmanlığına aldırmaz.
Her sene farklı bir yaşı yaşıyoruz.Çocukken çok istediğimiz yaşa geliyoruz.Ama istediğimiz o yaştan tekrar çocukluğa dönemiyoruz.Zaman karşısında aciziz.Ne para ne güzellik ne hırs ne ihtiras tek şey yok zamana karşı güçlü olan yaradandan başka.Dünyanın tüm servetine sahip bir ihtiyar vermezmi servetini tek bir saat bile geriye gitmek için..Yada çok güzel bir kadın düşünün ne kadar dayanabilecek güzelliği zamana...Zaman asla galip tanımayan bir savaşçıdır.Ancak ona uyumlu davranan kazanır.Bence insan zamanla savaşmayı bırakmalı şimdiyi,şuanı yaşamalı..Zamana karşı yarış boşa bir çırpınıştır.Zaman ne insan iradesiyle yavaşlar ne de geriye akar.O halde neden yarışalım zamanla neden onla birlikte hareket etmeyelim. Zamanı neden doğru yaşamayalım.Neden çocukken cocuk, öğrenciyken öğrenci.yetişkinken yetişkin olmayalım.Ancak bunu başarabilirsek dost olabiliriz zamanla..Ve böylece ah etmeden tebessümle bakabiliriz hatıralara..
Bir dostumla yaptığım konuşma sebep oldu zaman konusunda bu kadar kafa derine dalmama....Dostum hiçbirşeyi zamanında yaşamadı.Çocukken ailevi nedenlerden dolayı olgun olmak zorunda kaldı.Bunun doğal neticesinde de yaşamdığı çocukluğunu gençken yaşamak istedi.Çocukluğunu yaşarken asıl görevini unuttu öğrencilğe adapte olmadı.Birşeyleri farketti geçen zamandan ders çıkarıp kendini güç bela da olsa üniversiteye attı.Okullu bitirdi kariyer yapma zamanı geldi ve arkadaşım o zamanı da evlenerek es geçti.Bugün bir çocuk annesi hala arayış içinde mutsuz bir kadın var karşımda..Zamanında yapmadığı şeylerin ağırlığı içerisinde..Sorunlu bir evlilik,sorumsuz bir eş ve elinde kullanmadığı ve deneyimi olmadığı için biraz zor kullanabileceği bir diploması var.Ne yapabilirim sorusunun bulamadığı cevabın sordu bana..Yarışma dedim hızlı olma hiç değli bundan sonra bunu yap...Şuan annesin artık anneliğini yap.Bu arada diplomana artı katacak kurslara git çevre edin..Zamanı kendini geliştirmek için kullanırsan.zamanla arkadaş olmayı başarırsan mutlaka kazanırsın dedim.Öyle olacağınada gerçekten inanıyorum.Zaman her ne kadar acımaszıda olsa onunla dost olmayı başarabilirsek kazanırız.
Diyeceğim o ki zaman asla hor kullanılmayı hakkeymeyecek nadide bir mücevherdir.Ona hakketiğini verirseniz o da size hakketiğinizi verir..Bence zamanla yarışmayı bırakıp zamanı yaşamanın şimdi şuan tam zamanı.....
Her sene farklı bir yaşı yaşıyoruz.Çocukken çok istediğimiz yaşa geliyoruz.Ama istediğimiz o yaştan tekrar çocukluğa dönemiyoruz.Zaman karşısında aciziz.Ne para ne güzellik ne hırs ne ihtiras tek şey yok zamana karşı güçlü olan yaradandan başka.Dünyanın tüm servetine sahip bir ihtiyar vermezmi servetini tek bir saat bile geriye gitmek için..Yada çok güzel bir kadın düşünün ne kadar dayanabilecek güzelliği zamana...Zaman asla galip tanımayan bir savaşçıdır.Ancak ona uyumlu davranan kazanır.Bence insan zamanla savaşmayı bırakmalı şimdiyi,şuanı yaşamalı..Zamana karşı yarış boşa bir çırpınıştır.Zaman ne insan iradesiyle yavaşlar ne de geriye akar.O halde neden yarışalım zamanla neden onla birlikte hareket etmeyelim. Zamanı neden doğru yaşamayalım.Neden çocukken cocuk, öğrenciyken öğrenci.yetişkinken yetişkin olmayalım.Ancak bunu başarabilirsek dost olabiliriz zamanla..Ve böylece ah etmeden tebessümle bakabiliriz hatıralara..
Bir dostumla yaptığım konuşma sebep oldu zaman konusunda bu kadar kafa derine dalmama....Dostum hiçbirşeyi zamanında yaşamadı.Çocukken ailevi nedenlerden dolayı olgun olmak zorunda kaldı.Bunun doğal neticesinde de yaşamdığı çocukluğunu gençken yaşamak istedi.Çocukluğunu yaşarken asıl görevini unuttu öğrencilğe adapte olmadı.Birşeyleri farketti geçen zamandan ders çıkarıp kendini güç bela da olsa üniversiteye attı.Okullu bitirdi kariyer yapma zamanı geldi ve arkadaşım o zamanı da evlenerek es geçti.Bugün bir çocuk annesi hala arayış içinde mutsuz bir kadın var karşımda..Zamanında yapmadığı şeylerin ağırlığı içerisinde..Sorunlu bir evlilik,sorumsuz bir eş ve elinde kullanmadığı ve deneyimi olmadığı için biraz zor kullanabileceği bir diploması var.Ne yapabilirim sorusunun bulamadığı cevabın sordu bana..Yarışma dedim hızlı olma hiç değli bundan sonra bunu yap...Şuan annesin artık anneliğini yap.Bu arada diplomana artı katacak kurslara git çevre edin..Zamanı kendini geliştirmek için kullanırsan.zamanla arkadaş olmayı başarırsan mutlaka kazanırsın dedim.Öyle olacağınada gerçekten inanıyorum.Zaman her ne kadar acımaszıda olsa onunla dost olmayı başarabilirsek kazanırız.
Diyeceğim o ki zaman asla hor kullanılmayı hakkeymeyecek nadide bir mücevherdir.Ona hakketiğini verirseniz o da size hakketiğinizi verir..Bence zamanla yarışmayı bırakıp zamanı yaşamanın şimdi şuan tam zamanı.....
