Surkontr
Güzel bir günde salâ
güneşli günde
Okunurken dört koldan şehri basınca
Canın sıkkınken yakından bir de ölüm
ayyuka çıkıyorsa ölüm sesli bir salâ
Herkesin bir avuntusu olmalı diyorum
Herkeste bir yanılgı: yakını uzak tutan
Olmalı affedecek bir düşman
Hiç uğur getirmese de
uğuruna inanılan bir nişan
Zorla dönmeyecek şans Mallarmé
Zarla dönebilir mi hiç bilmem
Zar içinde bir yasla
dur duraksız ölüleri gömerim
Üstüne üstüne yürürüm korktukça sıfıra giderken
Sıfırın üstüne yemin ederim
Zorun rolü nedir tarihte
sor İbn-i Haldûn söylesin
Bense cebren aktığını söyleyeceğim
Belki sonsuz bir akış
Conatus diyebilir Spinoza
Ağında kıvrandıkça sinekler
sor: mutlak masumiyet var mı doğada
Yoldaşlarını götür indir bu engerek dağından
Keskin vadilerin ağzı dev çalılarla gizlenmiş
Kaç vadide kaç uygarlık başlamış bitmiş
Hücrede ölmüş sesine aşina olmadan keşiş
Söylenebilir mi bir çırpıda
bir çırpı bir zaman mı
Geçer mi birbirine yer ve gök
mahrem bir anıyı
anlatsam bu yerle bir olan odayı
Kimsenin bilmediği kuralı ihlal etmiş
Olur mu hiç, yenmez eti insanın
Kim demiş?
Büyüktü aramızda
Ne varsa havsalanıza
Sığmayacak -Hayır zaten siz bilmeseniz de olur
Bu bendim
Eşkâli hâlâ tanımlanabilir
İşgali defaatle inkar edilmiştir
Düşmedim ya sana bakarken
Eğildim ama hizana geldim
Bu asfalt bu şose bu demiryolları bizim midir
Bizim midir iki cihan savaşından artık saadet
Artık idealler artık bir buruk gülümseme
Ne diyordun, biz çok gençtik, vurup rintliğe
Ömür dar pabuç gibi vurunca
Buradan gideceksin!
Yol uzar yorulunca
Hem ölmüş de olabilir taşıdığım yaralı
Bu bendim son konuşan, son susan da bendim
Galiba ölmüştüm sırtında ve sırttaki bir ölü
Bu bendim ve kendiliğimden
Terminallerin kirli ve soğuk arasında
Havalimanlarında önüme eğerek yüzümü
Her gün beklemekle bir sonraki günü çekerek kendime
Ölümünü duymazdan geldim
Geçti lanetliler arasında adın
Okundun ve çağrıldın
Acı yüklü kılıcın anıldı
kalemin
şiddetinden ortadan yarılırdı
Öleceksin!
Biliyorsun ve hiçbir şey avutamaz
Seni hiçbir ihbar
hiçbir tabela
hiçbir neşeli şarkı
Artık beyhude yere bir beldeye vâsıl olma
Bir sediri ısıtacak kadar oturmak sana yasak
Kalmanı en çok isterken kavmin gitmen gerekecek
Susayacaksın daha boşalmadan bardak
Bu sendin -şüphesiz böyle derdin
Konuşabilseydin
-Hiçbir yol avutamaz seni
Bana geleni kadar
Bir tehiri bekleyecek sabrım var
Karşılamaya da gelirim belki
aşkın hatırı var
Hayriye Ünal
Güzel bir günde salâ
güneşli günde
Okunurken dört koldan şehri basınca
Canın sıkkınken yakından bir de ölüm
ayyuka çıkıyorsa ölüm sesli bir salâ
Herkesin bir avuntusu olmalı diyorum
Herkeste bir yanılgı: yakını uzak tutan
Olmalı affedecek bir düşman
Hiç uğur getirmese de
uğuruna inanılan bir nişan
Zorla dönmeyecek şans Mallarmé
Zarla dönebilir mi hiç bilmem
Zar içinde bir yasla
dur duraksız ölüleri gömerim
Üstüne üstüne yürürüm korktukça sıfıra giderken
Sıfırın üstüne yemin ederim
Zorun rolü nedir tarihte
sor İbn-i Haldûn söylesin
Bense cebren aktığını söyleyeceğim
Belki sonsuz bir akış
Conatus diyebilir Spinoza
Ağında kıvrandıkça sinekler
sor: mutlak masumiyet var mı doğada
Yoldaşlarını götür indir bu engerek dağından
Keskin vadilerin ağzı dev çalılarla gizlenmiş
Kaç vadide kaç uygarlık başlamış bitmiş
Hücrede ölmüş sesine aşina olmadan keşiş
Söylenebilir mi bir çırpıda
bir çırpı bir zaman mı
Geçer mi birbirine yer ve gök
mahrem bir anıyı
anlatsam bu yerle bir olan odayı
Kimsenin bilmediği kuralı ihlal etmiş
Olur mu hiç, yenmez eti insanın
Kim demiş?
Büyüktü aramızda
Ne varsa havsalanıza
Sığmayacak -Hayır zaten siz bilmeseniz de olur
Bu bendim
Eşkâli hâlâ tanımlanabilir
İşgali defaatle inkar edilmiştir
Düşmedim ya sana bakarken
Eğildim ama hizana geldim
Bu asfalt bu şose bu demiryolları bizim midir
Bizim midir iki cihan savaşından artık saadet
Artık idealler artık bir buruk gülümseme
Ne diyordun, biz çok gençtik, vurup rintliğe
Ömür dar pabuç gibi vurunca
Buradan gideceksin!
Yol uzar yorulunca
Hem ölmüş de olabilir taşıdığım yaralı
Bu bendim son konuşan, son susan da bendim
Galiba ölmüştüm sırtında ve sırttaki bir ölü
Bu bendim ve kendiliğimden
Terminallerin kirli ve soğuk arasında
Havalimanlarında önüme eğerek yüzümü
Her gün beklemekle bir sonraki günü çekerek kendime
Ölümünü duymazdan geldim
Geçti lanetliler arasında adın
Okundun ve çağrıldın
Acı yüklü kılıcın anıldı
kalemin
şiddetinden ortadan yarılırdı
Öleceksin!
Biliyorsun ve hiçbir şey avutamaz
Seni hiçbir ihbar
hiçbir tabela
hiçbir neşeli şarkı
Artık beyhude yere bir beldeye vâsıl olma
Bir sediri ısıtacak kadar oturmak sana yasak
Kalmanı en çok isterken kavmin gitmen gerekecek
Susayacaksın daha boşalmadan bardak
Bu sendin -şüphesiz böyle derdin
Konuşabilseydin
-Hiçbir yol avutamaz seni
Bana geleni kadar
Bir tehiri bekleyecek sabrım var
Karşılamaya da gelirim belki
aşkın hatırı var
Hayriye Ünal
