Umut Altınçağ

[martı_name]

Yitirilen


Olaki yürürüm bir baska aska
Yada yürürüm mavi olmayan bir gülüse
Unutmaki tek ask oldugum sensin
Asik oldugum deyil

Karanlikla süzülüyor icime yikim
Dur diyorum yikiliyorum
Ucurumlari bas ucuma koyuyorum sonra
Oksuyorum rüzgarda saclarini
Sicak ilik bir koku siniyor yüreyime
Gitme diyorum düsüyorum
Sonra beni soruyorlar bana
Tanimiyorum diyiyorum
Daha hic karsilasmadik
Ayni cizgide bilge sus umu dinliyorlar
Ben sustukca
Yazik, bir cigligin dogusu gibi ölüyorlar;
Önce bir bir, sonra hepsi
Sonra br ucurumlar kaliyor birde yikimlar
Verilen hersey borcmus gibi aliniyor
Önce bir bir sonra hepsi
Sonra bir ben kaliyorum, birde yalnizlik
Ucurumlar, yikimlar, ben ve yalnizlik
Zorlu bir savasin unutulmus cesetleri gibi
Yatiyoruz yan yana
Öpüsüoruz, sevisiyoruz da hatta....
Her sey oyun yasaklarina uygun
Bir günah oluyor sonra
Tek umudumuzu göye gelin ediyoruz
Telli, kanli düyün iste
Üsüyor saclarin biliyorum darginmisin?
Bu baharda mayisa biraktigim
gibi misin hala?
Vurulmus cocuk gibi büyümemis
yüreyindeki hüzün
Hala kaciyormusun zamansiz
Gözlerini birakarak birilerinden
Hala ellerinden tutup sevgileri
Hala öyle sovuk bir gök
Hala öyle yerini yurdunu bulamamis bir mavi
Diüpsiz kuyuya saliyormusun agliyarak
Kücücük bir dokunusla son sevilen
olabiliyormusun?

Kendin kadar aklimdasin
Ve askini sasirmis bir tanri
Cogalan sizisiyla mutlu bir yara
Öyle misin mavi gözlü sari sacli yoldasim
Öyle biraktigim gibimisin
Gerceyi yakmada hala ustamisin
Yoksa cirakmi yanerken yollarda
Saclarima dolanan aydinligimsin
Somutlastiramadigim tek imgensin
Siirde anlattikca eksilen tek anlam
Hala biraktigim gibimisin
Yoksa beni biraktigin gibi mi
Kac mevsimsiz kar düstü topragima
Kac mevsimsiz kar düstü topragima
Hala biraktigim gibi misin...

 

[martı_name]

tşk ederim

 

[öyküekin]

Mevsimsiz Kar

olaki yürürüm bir başka aşka
ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
unutma ki tek aşk olduğum sensin
aşık olduğum değil

karanlıkla süzülüyor içime yıkım
dur diyorum yıkılıyorum
uçurumları başucuma koyuyorum sonra
okşuyorum saçlarını rüzgarda
sıcak ılık bir koku siniyor yüreğime
gitme diyorum gitme düşüyorum
sonra beni soroyorlar bana
tanımıyorum diyorum daha hiç karşılaşmadık
aynı çizgide bilge susu mu dinliyorlar ben sustukça
yazık bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar
önce bir bir sonra hepsi
sonra mı bir ben kalıyorum bir de yalnızlık
uçurumlar yıkımlar ben ve yalnızlık

zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi yatıyoruz yanyana
öpüşüyoruz sevişiyoruz da hatta
herşey oyunun yasaklarına uygun bir yasak oluyor sonra
tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz telli kanlı düğün işte

üşüyor saçlar biliyorum dargın mısın
bu baharda mayısa bıraktığım gibi misin hala
vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
hala kaçıyor musun gözlerini bırakarak birilerinde
hala ellerinden tutup sevgileri dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun
kendin kadar aklımdasın
hala öyle savruk bir gök
hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi
ve aşkını şaşırmış bir tanrı
çoğalan sızısıyla mutlu bir yara

öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım
öyle bıraktığım gibi misin
gerçeği yakmada hala usta mısın
yoksa çırak mı yanarken yalanda
saçlarıma dolanan aydınlığımsın
somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirede
anlattıkça eksilen tek anlam
anlattıkça eksilen tek anlam
hala bıraktığım gibi misin
yoksa beni bıraktığın gibi mi
kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma
kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma
hala bıraktığım gibi misin